September 19, 2023

සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව- පොත ගැන විස්තර

මගේ අලුත්ම කෙටි කතා පොත මුද්‍රණය වෙලා අවසානයි කියන සතුටු ආරංචිය අද මට ලැබුණා. ඉතාම ඉක්මණින්, සාර්ථකව මේ කටයුත්ත කරගන්න පුළුවන් වුණේ විදර්ශන ප්‍රකාශන අනුබද්ධ ප්රෝග්රෙස් ප්‍රකාශන සමාගමේ කාර්යක්ෂමතාවය නිසා. මේ ගැන මගේ ස්තූතිය හිමිවෙන්නේ විදර්ශන ප්‍රකාශන අධිපති ජනක ඉනිමංකඩ මහතාට සහ පුර්ණිමා, ළහිරු ඇතුළු එහි කාර්යමණ්ඩලයට. ඒ වගේම ගගන වර්ණකුලසූරිය ගේ අපූරු කවර නිර්මාණය ගැනත් නොකියාම බැහැ. අන්තිමේදී මේ හැම කෙනෙක්ගේම දායකත්වයෙන් මගේ හිතේ ඇඳුණු විදිහටම 'සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව' කෙටිකතා එකතුව පොතක් හැටියට දොරට වඩිනවා.

ලබන සතියේ ඉඳන් මගේ පොත සියලුම සරසවි ශාඛා වලිනුත්, සූර්ය, දයාවංශ පොත් හල් වලිනුත් ලබාගන්න පුළුවන්. මීට අමතරව විදර්ශන වෙබ් අඩවියෙන් සහ ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනයේ B100-101-102 විදර්ශන කුටිවලත් 'සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව' තියේවි.

සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව - කෙටිකතා සංග්‍රහය
හෙල්මලී ගුණතිලක
'විදර්ශන ප්‍රකාශන' ආයතනයට අනුබද්ධ 'ප්‍රෝග්‍රස් ප්‍රකාශන' වෙතින්.
වැසුම් නිමැවුම - ගගන වර්ණකුලසූරිය.




September 18, 2023

Miss Potter- Movie

The works of Beatrix Potter have been always close to my heart. It might be because just like her, I have a never ending childlike fascination for animals and nature. I used to spin long tales of woodland creatures and fairies for my little one, long ago, and the Tales of Benjamin Rabbit by Beatrix Potter were always an inspiration. To this day, I can spend hours gazing at her intricate sketches.

Later on, I moved on to writing and at one point translated Beatrix Potter's stories out of sheer love. My love for painting too was rekindled around that time and to this day I am the happiest when I am sketching and painting little creatures and fairy houses.

I had never come across Beatrix Potter's life story before, so finding a movie based on her life was quite refreshing. This movie is a bit sad but lovely at the same time. It gives us insight to how hard it must have been for her to start up as an author and illustrator in an era where no one thought much about  'just stories written for children'. 



Sometimes when no one really believes in you- not even yourself- you just need one person who does. One person who believes in you unconditionally and without accepting any excuses from you. Then, and only then, miracles can happen.

Thank you to all those believers who happen to cross the paths of the reluctant creators. Always remember that you are the reasons behind some great miracles!


Miss Potter (2006)
Directed by Chris Noolan

September 12, 2023

සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව - කෙටිකතා එකතුව

2023 සාහිත්‍ය මාසයේදී පාඨකයන්ට මගෙන් පිරිනැමෙන මේ තිළිණය ගැන දැනුම් දෙන්නේ බොහොම සතුටින්.

ඒ මගේ අලුත්ම කෙටිකතා පොත - “සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව”

මගේ මුල්ම කෙටි කතා පොත එළි දැක්වුවේ 2019 දී. ඒ ‘සහස් පියවර - කෙටිම කෙටි කතා’ කියන පොත. ඉන්පස්සේ ලියවුනු කතා එකතු කරලා පොතක් හැටියට එළිදක්වන්න වුවමනාව තිබුණත් පහුගිය කාලේ ලංකාවේ මුද්‍රණ ක්ෂේත්‍රයේ අර්බුද ඒකට බලපෑවා. ඒත් ඒ ගැටලුවට විසඳුමක් ලැබුණේ විදර්ශන ප්‍රකාශන අනුබද්ධ ආයතනයක් වන Progress Publishing හරහායි. මගේ දෙවෙනි කෙටිකතා පොත මුද්‍රණය කරන්න භාරගත් ඔවුන් නොසිතූ තරමේ ඉක්මණින් ඒ කාර්යය බොහොම ලස්සනට කරලා දුන්නා.

ලංකාවෙන් පිට පදිංචි ව ඉඳන් මේ වගේ ව්‍යාපෘති කරන එක ටිකක් සංකීර්ණයි. ඒ වැඩවලට ලංකාවේ ඉන්න නෑදෑ යාලු මිත්‍රයන්ගේ උදවු නොඅඩුව ලැබුණු නිසා ලේසි වුණා. හැමදේම නූලට තිතට වුවමනා මට එහෙම දුරස්ථ පාලන වැඩ කරන එක ටිකක් ආතතිකාරීයි. ඒත් අලුත් පොතක සතුට ඒ හැම දෙයකටම ඉහළයි.

ඉතින් නිරතුරුව මගේ බ්ලොග් එකට යන එන, මගේ නිර්මාණ කියවන රස විඳින, ගුණ දොස් කියන මිතුරු හැම දෙනාටමයි මේ සතුටු ආරංචිය - එන්න ‘සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව’ ට ගොඩ වදින්න



කවරය - ගගන වර්ණකුලසූරිය 

September 10, 2023

කරුණාවන්තම මිනිස්සු

කරුණාවන්තම මිනිස්සු
උපතින් ඒ ගුණය ලද්දෝ නොවෙති
ඔවුන් එය වගා කර ගත් අයයි
තමන් සිරව සිටි කළු අඳුර කණිමින්
පිටතට ආ අයයි

හැම අහිමිවීමක්ම
පාඩමක් බවට හරවා ගැනීමට
සටන් කළ අයයි

කරුණාවන්තම මිනිස්සු
ඉබේ පහළ වූයේ නැත
ඔවුන්ට සිදු වූ දේවල් නිසා
දෘඩ වීම වෙනුවට
මොළොක් වීම
තෝරාගත් අයයි

ඔවුන් යහපත ගැන විශ්වාස කිරීම
තෝරාගෙන ඇත්තේ
දයාව කෙතරම් අවශ්‍යදැයි
දන්නා බැවිනි

මේ ලෝකයට
මෘදු බව කෙතරම් වැදගත්ද යන බව
අත්දැකීමෙන් දන්නේ ඔවුන් ය

පරිවර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem 'The Kindest People' by Bianca Sparacino

Digital painting




September 05, 2023

තාත්තා කළ උදව්ව

 


Translation of the short story ‘ Father’s Help’ by R. K Narayan

සඳුදා උදෑසන එළඹ ඇති බව වැටහුණු විට ඇඳේ වැතිරී සිටි ස්වාමි කිලිපොලා ගියේය. ඔහුට දැනුණේ සිකුරාදා පාසලේ අන්තිම පරිච්ඡේදය අවසන් වූයේ මීට මොහොතකට කළින් බවයි. ඉතා ඉක්මණින් නැවතත් සඳුදා එළඹී ඇත! භූමි කම්පාවක් ඇතිවී පාසල් ගොඩනැඟිල්ල ධූලි බවට පත්වන්නැයි ඔහු ප්‍රාර්ථනා කළේ ය. නමුත් ඇල්බර්ට් මිෂන් පාසල නම් වූ එය, වසර සියයකට වැඩි කාලයක් මෙවැනි ප්‍රර්ථනා ලබා තවමත් නොසැලී පසුවිය. උදෑසන නමයට “මගේ ඔලුව කැක්කුමයි,” කියා ස්වාමිනාදන් කෑ ගැසුවේ ය. 

“කුලී කරත්තයක් ගෙන්නාගෙන ඉස්කෝලේ පලයන්.” ඔහුගේ මව කීවා ය. 

“එහෙම වුණොත් ඉස්කෝලෙට යද්දී මම සම්පූර්ණයෙන්ම මැරිලා ඉඳීවි. අම්මා දන්නවද කරත්තයක යද්දී කොයි තරම් ගැස්සෙනවා ද කියලා?”

“අද මුකුත් වැදගත් පාඩම් කෙරෙනවද?”

“වැදගත්! හහ්! අපේ භූගෝල ගුරුතුමා අවුරුද්දක් තිස්සේ එකම පාඩම උගන්වමින් ඉන්නේ. ඊළඟට තියෙන්නේ ගණිතය, ඒ කියන්නේ මුළු පාඩම පුරාවටම අපිට ගුරුවරයාගෙන් ගුටිකන්න තමයි වෙන්නේ… වැදගත් පාඩම්!”

මෙය අසා ස්වාමි ගෙදර නැවතිය යුතු බව අම්මා යෝජනා කළේ බොහොමත්ම නිර්ලෝභී ලෙසයි. 

උදෑසන නමයහමාරට, තමන් පාසලේ ශාලාවේ සිට මහා හඬින් යාඥා කිරීමට නියමිත වෙලාවේ ස්වාමි තම මවගේ කාමරයේ බංකුවක වැතිරී සිටියේ ය. 

“මොකද, අද ඉස්කෝලේ නැද්ද?”  තාත්තා ඔහුගෙන් ඇසී ය. 

“ඔලුව කැක්කුමයි,” ස්වාමි පිළිතුරු දුන්නේ ය. 

“විකාර! ලෑස්ති වෙලා යනවා.”

“ඔලුව කැක්කුමයි.”

“ඉරිදාට රස්තියාදු ගැහිල්ල අඩු කළොත් සඳුදාට ඔලුව කැක්කුම් නැති වෙයි.”

පියාගේ මුරණ්ඩු ගති ගැන හොඳින් දන සිටි ස්වාමි තම ක්‍රියා පිළිවෙල වෙනස් කළේ ය. 

“මට පරක්කු වෙලා පන්තියට යන්න බැහැ.”

“ඒක හරි, ඒත් ඒක කරන්න වෙනවා, උඹේම නේ වැරැද්ද. ගෙදර නවතින්න තීරණය කරන්න කලින් උඹට තිබ්බේ මගෙන් අහන්න.”

“මම මේ තරම් පරක්කු වෙලා ගියොත් සර් මොනවා හිතයිද?”

“උඹ පරක්කු ඔලුව කැක්කුම නිසා කියපන්.”

“එහෙම කිව්වොත් මට ගහයි.”

“එහෙමද? අපි බලමුකෝ. මොකද්ද එයාගේ නම?”

“සැමුවෙල්”

“එයා ඔක්කොම කොල්ලන්ට ගහනවා ද?”

“එයා හරි දරුණු යි, වැඩියත්ම පරක්කු වෙලා එන කොල්ලන්ට. මීට ටික දවසකට කළින් පරක්කු වෙලා ආවා කියලා ළමයෙක් ව පීරියඩ් එකක්ම පන්තියේ කෙළවරක දණ ගස්සලා තිබ්බා. මෙහෙම කළේ වේවැල් පාර හයකුත් දීලා කන් දෙකත් මිරිකුවාට පස්සේ. සැමුවෙල් ගේ පන්තියට පරක්කු වෙලා යන්න මම නම් කැමති නැහැ.”

“එයා ඔය තරම් දරුණුයි නම් ඇයි ලොකු මහත්තයාට කියන්නේ නැත්තේ?”

“හැමෝම කියන්නේ ලොකු මහත්තයාත් එයාට බයයි කියලා. මහා දරුණු මිනිහෙක්.”

ඉනික්බිති ස්වාමි සැමුවෙල් ගේ දරුණු ක්‍රියාකාරකම් ගැන බියකරු විස්තරයක් කළේ ය. කොලුවෙකුට වේවැල් පහර දීමට පටන් ගත් විට ලේ දකින තුරු ඔහු එය නොනවත්වන හැටි, ඉන්පසු නළලේ ලෝහිත සලකුණක් ඇඳෙන සේ ඒ ලේ ගලන අත්ල තම නළල ට තද කරන ලෙස කොලුවාට බල කරන හැටි ඔහු විස්තර කළේ ය. මෙය අසා තමන්ට පමා වී පන්තියට යා නොහැකි ඇයිද යන වග තම පියා විසින් තේරුම් ගනු ඇතැයි ස්වාමි බලාපොරොත්තු විය. නමුත් සිදු වූයේ අනිකකි. තාත්තාගේ හැසිරීම අනපේක්ෂිත ලෙස වෙනස් විය. ඔහු උද්යෝගයෙන් පසුවන බවක් පෙනුණි. “මේ ඌරෝ අපේ ළමයින්ට ගහලා මොනවද ඔප්පු කරන්න හදන්නේ? උන් ව සේවයෙන් පන්නලා දාන්න ඕන. ඉඳපන්කෝ හොඳ වැඩක් කරන්න…”

මෙහි ප්‍රතිපලය වූයේ ගුරුවරයාට කරනු ලබන එක්තරා අභියෝගයක් ලෙස ඔහු ස්වාමි ව ප්‍රමාද වී පන්තියට යැවීමට සූදානම් වීම යි . මේ ගැන ස්වාමි කෙතරම් විරෝධය පෑවත් ඉන් පලක් වූයේ නැත. ස්වාමි පාසල් යා යුතු විය. 

ස්වාමි ලක ලැහැස්ති වන අතරතුර තාත්තා විසින් විදුහල්පති ට දීමට දිගු ලිපියක් ලියා, එය කවරයක දමා වසා තිබිණි.

“තාත්තා මොනවාද ඕකේ ලියලා තියෙන්නේ?” ස්වාමිනාදන් බියෙන් ඇසුවේ ය. 

“උඹට අදාළ දෙයක් නෙමෙයි, මේක ලොකු මහත්තයාට දීලා උඹේ පන්තියට පලයන්.”

“තාත්තා ඕකේ අපේ සැමුවෙල් සර් ගැනත් ලිව්වාද?”

“එයා ගැන හොඳ විස්තරයක් ලිව්වා. ලොකු මහත්තයා ඕක කියෙව්වාම ඔය සැමුවෙල් කාරයව රස්සාවෙන් අස් කරලා පොලිසියට භාර දෙයි සමහර විට.”

“එයා මොනවා කළා කියලාද තාත්තා ලිව්වේ?”

“එයා කරපු දේවල් සේරම ඔය ලියුමේ ලියලා තියෙන්නේ. ඕක ලොකු මහත්තයාට දීලා උඹේ පන්තියට පලයන්, හවසට එද්දී මට ලියුම ලැබුණු බවට ලොකු මහත්තයාගෙන් තුණ්ඩුවක් අරන් වරෙන්.”

බොරුවට දිව්රීම අතින් ලෝකයේ සිටින නරකම කෙනා තමන් බව සිතමින් ස්වාමි පාසලට ගියේ ය. ඒ වෙද්දී ඔහුගේ හෘද සාක්ෂිය ඔහුට වධ දෙමින් තිබිණි. තමන් සැමුවෙල් ගැන විස්තර කරද්දී සත්‍යම කීවාද යන වග ඔහුට සැක සහිත වූ අතර ඉන්  කෙතරම් ප්‍රමාණයක් ඇත්ත ද, කෙතරම් ප්‍රමාණයක් මවාගත් දේ ද ඔහුට ම තීරණය කළ නොහැකි විය. සැමුවෙල් ගැන තීරණයක් ගැනීමට ඔහු මහමඟ අයිනේ මොහොතක් නැවතුණේ ය. සැබවින්ම නම් සැමුවෙල් එතරම් නරක මිනිසෙක් නොවී ය. ඔහු අනෙත් ගුරුවරුන්ට වඩා ප්‍රිය මනාප විය. ස්වාමි ගේ අලසකම් ගැන ඔහු ඉඳහිට විහිළුවක් දෙකක් පවා කළේ ය. ස්වාමි මේවා සැලකුවේ තමන්ට කරනු ලබන විශේෂ සැලකිල්ලක් ලෙසයි. නමුත් ඔහු අතීතයේ කෙදිනක හෝ සිසුන්ට දරුණු ලෙස සලකා තිබෙන්නට ඉඩ ඇත. ඔහුගේ වේවැල් පහරින් වරක් හෝ සිසුන්ගේ අත්ල හම ගැලවී තිබෙන්නට ඉඩ ඇත. මෙවැනි සිද්ධියක් ගැන මතක් කරගන්නට ස්වාමි වෙහෙස වූයේ ය. නමුත් එවැන්නක් ඔහුට මතක් වූයේ නැත. මීට වසර ගණනාවකට පෙර පළමු කාණ්ඩයේ කොලුවෙකුගේ අත්ල ට වේවැල් පහර දී ඉනික්බිති ඉන් ගැලූ ලේ කොලුවාගේ මුහුණේ තවරාගන්නට ඔහු අණ කර තිබිණි. නමුත් මේ සිද්ධිය ඇසින් දුටුවෙක් නොවූ අතර පාසලේ ළමුන් විසින් වසරින් වසර මේ පුරාවෘත්තය ඉදිරියට රැගෙන ගියහ. සැමුවෙල් ගේ චරිත ස්වභාවය ගැන ඇති වූ පටලැවිල්ලෙන් ස්වාමිගේ හිස බමන්නට විය. ඔහු සැබවින් ම හොඳ ද නරක ද යන වග, ලිපියේ වූ ඒ චෝදනා ලබන්නට ඔහු සුදුසු ද යන වග… නැවතත් ගෙදර දිව ගොස් මේ ලිපිය නැවත ගන්නට තාත්තාගෙන් යාප්පුවෙන් ඉල්ලන්නට ස්වාමි ට සිත් විය. නමුත් තාත්තා බෙහෙවින් මුරණ්ඩු අයෙකි.

කහ පැහැති පාසල් ගොඩනැගිල්ල වෙත ළඟා වෙද්දී තමන් සිදු කරන්නට යන්නේ වැරදි සාක්ෂි දී තම ගුරුවරයා විනාශ කරන්නට බව ස්වාමි ට වැටහිණි. විදුහල්පති සැමුවෙල් ව අස් කිරීමට ඉඩ ඇති අතර පොලීසිය ඔහුව යදම් ලා හිරේ ලනු ඇත. මේ සියලු නින්දාවන්, මදි පුංචිකම්, වේදනාවන් ට වගකිව යුත්තේ කවුද? ස්වාමි වෙව්ලා ගියේ ය. සැමුවෙල් ගැන තව තවත් සිතද්දී ස්වාමි ට ඔහු ගැන දැනෙන ශෝකය වැඩි විය. ඒ තලෙළු මුහුණ, රත් පැහැ ගැන්වුණු කුඩා දෑස, සිහින් උඩු රැවුල, රැවුල් කොට සහිත දෙකොපුල සහ නිකට, කහ පැහැති කබාය - මේ හැම දෙයක්ම ස්වාමි තුල ශෝකයක් ජනිත කළේ ය. තම සාක්කුවේ වූ ලියුමේ බර දැනෙද්දී ඔහුට හැඟුණේ තමන් අලුගොසුවෙක් බව යි. මොහොතකට තම පියා ගැන තද කෝපයක් ඔහුට දැනුණි. පියා වැනි අසාධාරණ මුරණ්ඩු අයෙක් ලියු ලිපියක් තමන් කාණුවට වීසි නොකරන්නේ ඇයිදැයි ඔහුට සිතුනි. 

පාසල් ගේට්ටුවෙන් ඇතුල්වෙද්දී ස්වාමි ට මීට විසඳුමක් ලෙස එක්තරා ආකාරයක අදහසක් පහළ විය. ඔහු එවේලේම විදුහල්පති වෙත ලිපිය නොදී දවස අවසානයේ දී එය දෙන්නට තීරණය කළේ යම් මට්ටමකට තාත්තාගේ අණ ට විරුද්ධ වීමක් සහ තම ස්වාධීනත්වය ප්‍රකාශ කිරීමක් ලෙස ය. මේ ගැන තාත්තාට දැනගන්නට නොලැබෙන බැවින් ඉන් හානියක් සිදුවන්නේ නැත. මීට අමතරව මේ ලිපිය දවස අවසානයේදී භාර දීමට තබා ගැනීමෙන් ඒ දවස තුළ සැමුවෙල් ගුරුතුමා මෙහි සඳහන් දේ සාධාරණීකරණය වන දෙයක් කරන්නටත් ඉඩ ඇත. 

ස්වාමි තමන්ගේ පන්තියේ දොරකඩ සිටගෙන සිටියේ ය. ගණිතය පාඩම උගන්වමින් පසු වූ සැමුවෙල් මොහොතකට ස්වාමි දෙස බැලුවේ ය. සැමුවෙල් තමන්ගේ ඇඟට පැන සම ඉරා දමනු ඇතැයි අපේක්ෂාවෙන් ස්වාමි පසු විය. නමුත් ගුරුවරයා “තමුසේ දැන් ද පන්තියට එන්නේ?” ඇසුවා පමණි. 

“ඔව් සර්.”

“තමුසේ පැය භාගයක් පරක්කුයි.”

“මම දන්නවා.” දැන් වත් ගුරුවරයා තමන්ට පහර දෙනු ඇති සිතමින් ස්වාමි කීවේ ය. ‘තිරුපති දෙවියනි සැමුවෙල් ගෙන් මට ගුටි කන්න ඉඩ සලස්වන්න.’ යනුවෙන් යාඥා කරන්නට පවා ඔහු සූදානම් ව සිටියේ ය.

“මොකද තමුසේ පරක්කු?”

‘පරක්කු උනොත් සර් මට මොකද කරන්නේ බලන්නමයි’ කියා පිළිතුරු දීමට ස්වාමි ට අවැසි වූවත් ඔහු කීවේ “මට ඔලුව කැක්කුමක් හැදුණා සර්” කියා පමණි. 

“එහෙනම් තමුසේ ඉස්කෝලේ ආවේ මොකද?’ 
මෙය සැමුවෙල්ගෙන් අපේක්ෂා නොකළ වර්ගයේ ප්‍රශ්නයක් විය. 

“මගේ තාත්තා කිව්වා ඉස්කෝලේ පාඩු කරගන්න එපා කියලා සර්.” ස්වාමි පිළිතුරු දුන්නේ ය. 

මෙය අසා සැමුවෙල් සතුටට පත් වූ බවක් පෙනුණි. “තමුසෙගෙ තාත්තා හරියට හරි, හොඳ නුවණක්කාර මිනිහෙක්. අපි කැමතියි ඒ වගේ තව දෙමව්පියෝ ඉන්නවානම්.”

“අනේ අසරණ පනුවෝ!’ ස්වාමි සිතුවේ ය. “උඹ දන්නේ නැහැ මගේ තාත්තා උඹට කරලා තියෙන දේ.” ඔහු සිටියේ සැමුවෙල් ගේ හැසිරීම ගැන මහත් වියවුලෙනි.

“හරි තමුසේ ගිහින් ඉඳගන්නවා. තාම ඔලුව කැක්කුම ද?”

“යන්තම් තියෙනවා සර්.”

ස්වාමි තම අසුන වෙත ගියේ මහත් තැවුලෙනි. සැමුවෙල් තරම් යහපත් මිනිසෙක් ඔහුට කෙදිනකවත් හමු වී නැත. ගුරුවරයා ගෙදරදී කරන්නට දුන් අභ්‍යාස පරීක්ෂා කරමින් සිටියේ ය. ස්වාමි ගේ අදහස අනුව නම් මෙය මහත් සේ දරුණු හැසිරීම් ඇතිවිය යුතු මොහොතකි. මේ අභ්‍යාස පොත් මුහුණු වෙත දමා ගැසීම්, කොල්ලන්ට බැණ වැදී වේවැල් පහර දීම්, ඔවුන් ව බංකු මත සිටුවා තැබීම් සිදු විය යුතු වේලාව යි. නමුත් එදින නම් සැමුවෙල් ඉවසීම සහ මෘදු බව ප්‍රගුණ කළා වැනි විය. වැරදි සහිත වූ පොත් ඉවතට තල්ලු කළ ඔහු වේවැලෙන් යන්තම් තට්ටු දැම්මා පමණි. එමෙන්ම ඔහු කිසි කෙනෙක් විනාඩි කිහිපයකට වඩා සිටුවා තැබුවේ නැත. ඉනික්බිති ස්වාමි ගේ වාරය එළඹිණි. ඔහුට මේ වරම ගැන දෙවියන්ට ස්තුති කරන්නට පවා සිත් විය. 

“ස්වාමිනාදන්, කෝ තමුසෙගෙ ගෙදර වැඩ?”

“මම ගෙදර වැඩ කළේ නැහැ සර්” ඔහු ගණනකට නොගෙන කීවේ ය.

නිහැඬියාවක් පැතිරිණි.

“ඒ මොකද- ඔලුව කැක්කුම නිසා ද?” සැමුවෙල් ඇසී ය. 

“ඔව් සර්.”

“හරි එහෙනම් ඉඳගන්නවා.” 

ස්වාමි නැවතත් අසුන් ගත්තේ සැමුවෙල් ට කුමක් වී ද යයි සිතමිනි. ඒ කාල පරිඡේදය අවසන් වෙද්දී ස්වාමි ට දැනුණේ මහත් අසරණ කමකි. ඒ දවසේ අවසාන කාල පරිඡේදය ද වෙන් වූයේ සැමුවෙල් ට ය. මෙවර ඔහු පැමිණියේ ඉන්දියානු ඉතිහාසය ඉගැන්වීමට යි. මේ කාල පරිඡේදය 3.45ට ආරම්භ වී 4.30ට අවසන් විය. ස්වාමිනාදන් ඒ දවස ගෙවූයේ තදින් කල්පනා කරමිනි. සැමුවෙල් ව කේන්ති ගැස්විය හැකි ක්‍රමයක් ඔහුට කල්පනා වූයේ නැත. ඔරලෝසුවේ හතර වදිද්දී ඔහුට නොඉවසුම් බවක් දැනුණි. තව පැය භාගයයි! සැමුවෙල් වස්කෝ ද ගාමා ගේ ඉන්දියානු ආගමනය විස්තර කරන පරිච්ඡේදයක් කියවමින් සිටියේ ය. පන්තියේ සිසුහු තරමක අලසකමින් මීට සවන් දුන් හ. හදිසියේම ස්වාමි මහා හඬින් මෙසේ ප්‍රශ්න කළේ ය.

“මොකද සර් කොලොම්බස් ඉන්දියාවට ආවේ නැත්තේ?”

“එයාට පාර වැරදුණා.”

“මට නම් ඒක විශ්වාස කරන්න බැහැ, එක වෙන්න බැරි දෙයක් සර්.”

“ඇයි ඒ?”

“ඔච්චර ශ්‍රේෂ්ඨ මනුස්සයෙක් පාර දන්නේ නැති වෙන්න පුළුවන් ද?”

“කෑ ගහන්න එපා, මට තමුසේ කියන දේ හොඳට ඇහෙනවා.”

“මම මේ කෑ ගහනවා නෙමෙයි සර්. මේ දෙවියෝ මට දීපු කටහඬ, ඒ ගැන මම මොනවා කරන්න ද?”

“කට වහගෙන වාඩිවෙනවා”

තම ක්‍රියාවේ සාර්ථකත්වය ගැන තරමක් සතුටින් ස්වාමිනාදන් නැවතත් අසුන් ගත්තේ ය. ගුරුවරයා ඔහු වෙත සැකය මෙන්ම ප්‍රශ්නාර්ථය පිරුණු බැල්මක් හෙලා නැවතත් තම පාඩම ඇරඹුවේ ය. 

ඔහුගේ දෙවෙනි අවස්ථාව එළඹුණේ ඉදිරිපස බංකුවේ අසුන්ගෙන සිටි සංකර් නැගී සිට “සර්, ඉන්දියාවට ආව පලවෙනි මනුස්සයා වස්කෝ ද ගාමා ද?” යැයි ඇසූ විට යි. 

ගුරුවරයා ට මීට පිළිතුරු දෙන්නට අවස්ථාව ලැබෙන්නට පෙර ස්වාමි පසුපස බංකුවක සිට “එහෙම තමයි එයාලා කියන්නේ” කියා කෑ ගැසී ය. 

ගුරුවරයා ඇතුළු පන්තියේ සියලු දෙනා ස්වාමි දෙස බලන්නට වූහ. ස්වාමිනාදන් ගේ මේ කරදරකාරී හැසිරීම ගැන ගුරුවරයාට ගැටළු සහගත ව තිබිණි.
“ස්වාමිනාදන් තමුසේ ආයෙත් කෑ ගහනවා.”

“මම මේ කෑ ගහනවා නෙමෙයි සර්, දෙවියෝ දුන්නු කටහඬ ගැන මම මොනවා කරන්න ද?”

පන්ති කාමරයේ ඔරලෝසුවේ හතරයි කාල වැදුණි. තව පැය කාලයි. ඒ වෙලාව ඇතුළත ඔහු යම් බැරෑරුම් දෙයක් කළ යුතු ය. සැමුවෙල් ඔහු දෙස රවා බලා ඔහුට සැරෙන් කතා කර තිබුණත් එය ප්‍රමාණවත් නොවිණි. තමා තව ටිකක් මහන්සි වූවොත් සේවයෙන් පහ කර හිරේ දැමීමට සුදුසු හැසිරීමක් සැමුවෙල් වෙතින් ලබා ගත හැකි යැයි ස්වාමි ට සිතුණි. 

පාඩම් පොතේ එක් කොටසක අවසානයට එළැඹි විට ගුරුවරයා පාඩම නතර කළේ ය. ඉතිරි විනාඩි කිහිපය සිසුන් වෙත ප්‍රශ්න ඉදිරිපත් කිරීම ඔහුගේ අදහස විය. මුළු පන්තියටම තම පොත් ඉවත් කරන්නට අණ කළ ඔහු, දෙවෙනි පේළියේ සිසුවෙකුගෙන් මෙසේ ප්‍රශ්න කළේ ය. 
“වස්කෝ ද ගාමා ඉන්දියාවට ගොඩ බැස්සේ කවද්ද?”

“1648 දෙසැම්බර් 20,” ස්වාමිනාදන් වහා නැගිට කෑ ගැසුවේ ය. 

“කෑ ගහන්න අවශ්‍ය නැහැ,” ගුරුවරයා කීවේය. “මොකද ඔලුව කැක්කුම නිසා තමුසෙට පිස්සු හැදිලා ද?” 

“මට දැන් ඔලුව කැක්කුමක් නැහැ සර්, “ ඔහු උද්යෝගයෙන්, මහා හඬින් කීවේය.

“වාඩි වෙයන් මෝඩයා,” තමන්ට මෝඩයා කියනු අසා ස්වාමිට මහත් සතුටක් දැනුණි. “තමුසේ ආයෙත් නැගිටලා තිබුණොත් වේවැල් පාර දෙනවා,” ගුරුවරයා කීවේ ය. 

මේ පොරොන්දුව ගැන සතුටින් ස්වාමි අසුන් ගත්තේ ය. 

“මම දැන් මෝගල් අධිරාජ්‍ය යුගය ගැන ප්‍රශ්න කීපයක් අහනවා. මෝගල් අධිරාජ්‍යවරු අතරින් ශ්‍රේෂ්ඨතම, ආගමට වඩාත්ම ලැදි අධිරාජ්‍යයා කවුද?”

ස්වාමි නැගී සිටියේ ය. ඔහු නැගිටිනු දුටු වහාම “වාඩිවෙනවා!” යැයි ගුරුවරයා තදින් කීවේ ය.
“මට උත්තර දෙන්න ඕන, සර්.”

“වාඩිවෙනවා”

“නැහැ සර්, මට උත්තර දෙන්න ඕන.”

“දැන් තමුසේ ආයෙත් නැගිට්ටොත් මම මොනවා කරනවා කියලාද මම කළින් කීවේ?”

“සර් කිව්වා මගේ අතේ හම යනකම් මට වේවැල් පාර දීලා ඒ තුවාල මගේ නළලට තදකරගන්න කියනවා කියලා.”

“හරි, මෙහෙ එනවා.”

ස්වාමිනාදන් මහත් ප්‍රීතියෙන් යුතුව තම අසුනෙන් නැගිට ගොස් පන්තියේ වේදිකාවට නැග්ගේය. ගුරුවරයා මේස ලාච්චුවෙන් තම වේවැල ගෙන “අත අල්ලපන් පොඩි යක්ෂ පැටියා” යැයි කේන්තියෙන් කෑ ගැසී ය. ඉනික්බිති ඔහු ස්වාමිගේ දෙඅත්ලට තද පහරවල් තුනක් එල්ල කළේ ය. ස්වාමි කිසිම පැකිලීමකින් තොර ව ඒවා භාර ගත්තේය. පහරවල් දුසිම් භාගයක් ලැබුණු පසු “මේ ඇති ද, තව ඕනෙද?” කියා ගුරුවරයා ඇසුවේ ය.

ස්වාමි කිසිත් නොකියා නැවතත් තම අත්ල පෑ අතර ඔහුට තව පහරවල් දෙකක් ලැබුණි. එවෙලේම සීනුව නාද විය. තම දෙඅත්ල පුපුරු ගසමින් තිබුණද ස්වාමි වේදිකාවෙන් බිමට පැන්නේ සැහැල්ලු හදවතිනි. තම පොත් පත් එකතු කරගත් ඔහු තම සාක්කුවේ තිබුණු ලිපිය ද ගෙන විදුහල්පතිගේ කාමරය ට දිව ගියේ ය. එහි දොර අගුලු ලා තිබුණි.

“ලොකු සර් කෝ?” ඔහු එහි වූ කාර්යාල සහායක ගෙන් විමසුවේ ය. 

“මොකටද හොයන්නේ?”

“මගේ තාත්තා ලොකු සර් ට දෙන්න ලියුමක් දුන්නා.”

“ලොකු සර් හවස් වරුව නිවාඩු. ලබන සතියෙත් එයා නෑ. මේ ළමයා ට පුළුවන් දෙවෙනි ලොකු සර් ට ලියුම දෙන්න. එයා තව ටිකකින් ඒවි.”

“ඒ කවුද ඒ?”

“ඔයාගේ ගුරුවරයා, සැමුවෙල්. තව තත්පරයකින් එයා එයි.”

ස්වාමිනාදන් එතැනින් ඉවත් වූයේ ඉගිලෙමින් මෙනි. ඔහු ලිපියත් අතැතිව ම නිවසට එනු දුටු විට ඔහුගේ පියා “මම දැනගත්තා උඹ ඕක දෙන්නේ නැති බව, බය ගුල්ලා!” යි කීය.

“ලොකු සර් නිවාඩු, සත්තයි” ස්වාමිනාදන් විස්තර කිරීමට තැත් කළේ ය. 

“බියගුළුකමට අමතරව තව බොරු ත් කියනවා.” තාත්තා පිළිතුරු දුන්නේ ය. 

“ලොකු සර් ආයෙත් ආව ගමන් මම මේක දෙන්නම්” ස්වාමි ලිපිය ඔසවා පෙන්වමින් කීවේය. 

තාත්තා ඔහුගේ අතින් ලියුම උදුරාගෙන, එය ඉරා, මේසය යට වූ කුණු කූඩයට දැම්මේ ය. 

“මින්පස්සේ සැමුවෙල් උඹේ බෙල්ල මිරිකුවත් මට නම් ඇවිත් කියන්න එපා, උඹටම ගැලපෙනවා උඹේ සැමුවෙල්!” ඔහු කේන්තියෙන් මිමිණුවේ ය. 

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක 

Translation of the short story ‘ Father’s Help’ by R. K Narayan
From the book ‘Malgudi Days’ (1972) - Penguin Publishers
Image Pexels from Pixabay


සිසිල මාසික ඊ- සඟරාව - සැප්තැම්බර් 2023 කලාපය 
(සිසිල සඟරාව නිව් සවුත් වේල්ස් හි සිංහල සංස්කෘතික හමුවේ ලේඛක සංසදයේ ප්‍රකාශනයකි)



September 01, 2023

සතියක්ම තනියම

Translation of the poem ‘Alone for a Week’ by Jane Kenyon

කන්දක්ම රෙදි සෝදා
වේලෙනු පිණිස වැනුවෙමි
ඉනික්බිති මා නගරයට ගියේ
තරමක් අවිවේකී වනු පිණිසයි

මා යළි ගෙදර එද්දී
රෙදි වැල මත
ඔබේ හොඳම කමිසයේ අත
මට ආචාර කරන්නට මෙන් එසැවිණි
අප දෙදෙනාගේ රෑ ඇඳුම්
සිහින් මඳ සුළඟෙහි
වෙළෙමිනි… ලෙහෙමිනි

එළඹුණත් රාත්‍රිය මා වෙත
දහවලය ඔබට, ඔබ සිටින තැනට
පිරී ඇතිමුත් සරත් සඳ
විසිරුණු වලාකුළු
මුවාකර ඇත එහි දීප්තිය

කැන්සාස් නගරය තරමට
පළල් ය, පැතලි ය
ඇඳේ ඔබ නිදන තැන
ඔබේ කොට්ටය පෙනේ
තරව, සිසිල් ව
රූපකයක් ව


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක


Jane Kenyon (1947- 1995) ඇමෙරිකානු ජාතික කිවිඳියක් සහ පරිවර්තිකාවක් විය. ඇගේ නිර්මාණ සරල වූවත් ඒවා මානුෂීය හැඟීම් වලින් පොහොසත් ය. ඈ කවි පොත් හතරක් පළ කර තිබේ

ලන්ඩන් කවි - සැප්තැම්බර් 2023 

Photo- Caspar Rubin on Unsplash





August 24, 2023

Why Women Kill- TV Series

මිනී මැරුමකට පස්සේ ඒකට හරියටම හේතු කියන්න පුළුවන් මිනී මරුවාට විතරයි. සමහර හේතු ආත්මාර්ථකාමීයි, දරුණුයි. ඒත් සමහර හේතු නම් එක අතකට සාධාරණයි කියලත් හිතෙන වෙලාවල් නැත්තේම නැහැ.

'Why Women Kill කියන්නේ කාන්තාවන් නිසා/ කාන්තාවන් අතින් සිද්ධ වුණු මරණ වටා ගෙතුණු dark comedy series එකක්. අඩු නැතිව හාස්‍ය තියෙන මේක එක එක කාල වකවානු වලට අයිති සිදුවීම් වලින් තමයි කතාව ගෙනියන්නේ. ඒ හැම කාලයට අදාළ ඇඳුම් මෝස්‌තර, ගෙවල් අලංකරණය, වාහන එහෙමත් බොහොම ලස්සනට කතාවට යොදාගෙන තියෙන එකෙන් ආකර්ෂණය වැඩියි.

දෙවෙනි season එක දක්වාම ප්‍රේක්ෂකයාගේ උද්යෝගය රඳවාගන්න සමත් වෙලා තියෙන මේ කතා මාලාව මම වගේ series නොබලන කෙනෙක් ගේ පවා කැමැත්ත දිනාගත්ත බව කියන්නම ඕන!

Why Women Kill (2019-2021)

Executive Producer- Mark Cherry


August 19, 2023

ගැලපීම්

වෙනත් තැන් වල හැඩයට
ඔබේ හැඩය ගලපන්නට
තමන්ගේ කොටස් බිඳ
තැත් දැරීමෙන්
පලක් නැත
 
ඉන් වන්නේ
ඔබේ බිඳුණු තැන් වලින්
ලේ ගැලීම පමණි
 
පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක
 
Translation of the poem 'Pieces of You' Nikita Gill




August 15, 2023

තුන්දහස් වසරක යාඥාව




"In China we say Xiu hai shi ke tong zhou" Mr. Shi says." It takes three hundred years of prayers to have the chance to cross a river with someone in the same boat."

There is a reason for every relationship, that is what the saying means. Husband and wife, parents and children, friends and enemies, strangers you bump into in the street. It takes three thousand years of prayers to place your head side by side with your loved one's pillow."

A Thousand Years of Good Prayers -Yiyun Li (page 192)


එකම යාත්‍රාවක
එතෙර වන්නට නදියක්
තුන්සියක් වසරක් වත්
යාඥා කළ බව අප
පැහැදිලියි නිසැකයි 

චණ්ඩ රළ කැළඹෙද්දී
හැපි හැපී ගල් කුළු මත
දෙහද හඬ පමණක්
මුමුණ මුමුණා රහසෙන්
දෑත් අල්ලා තරයේ
ළංව උන්නා නුඹ, මම

එයිනුදු නොනැවතී
වසර දහසක් වත්
යාතිකා කරනට ඇති
නික්මුණ ද යාත්‍රාවෙන්
අත් අත්හරිනු නොහැකිව
තැවී දැවුණේ එනිසයි

එහෙත්
එක සිතින් එක වර
යාඥා නොකළෙන්
දිගු තුන්දහස් වසරක්
වෙන්ව යන්නට යෙදුණයි

ගැඹුරු නින්දකදී
නුඹේ ඇසිපිය නිසලව
වැතිරෙන අයුරු කොපුලත
දකින්නට වරමක් නැති
හේතුව එයයි, නියතයි

දිගු තුන්දහස් වසරක්
යාඥා නොකළෙන්
එක සිතින් එක වර
 
වෙන්ව යන්නට යෙදුණයි

- හෙල්මලී

පසු සටහන-
මේක ඉස්සර මම ලීව කවියක්. (පරිවර්තනයක් නෙමෙයි) ඒකට නිමිත්ත වුණේ Yiyun Li ගේ කෙටිකතාවක ඉහතින් උපුටලා තියෙන ඡේදය. Yiyun-li ගේ ලියවිලි හරි ප්‍රබලයි, සමහර වෙලාවට සාන්ද්‍රයි. මේ කවිය මම කලිනුත් පළ කළා. ඒත් ඒකට ගැලපෙන චිත්‍රය ඇඳුනේ දැන්. 

Excerpt from the Short Story Collection- A Thousand Years of Good Prayers by Yiyun- Li (2005) Random House Publishers

Digital Painting

August 11, 2023

නිහඬ


ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- ප්‍රධාන පිවිසුම් ශාලාව

“රයන් මට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුලුවන්ද?”

රයන් ගුවන් විදුලි විකාශන මැදිරියේ ප්‍රධාන දොරටුවෙන් ඇතුළට පා තැබූ සැණින් ප්‍රධාන වැඩසටහන් නිෂ්පාදක ජයවික්‍රම ඔහු අසලට වේගයෙන් ආවේ ඔහු එනතුරු මඟ බලා සිටි ලෙසිනි..

“ඇයි මිස්ටර් ජයවික්‍රම? මට තව ටිකකින් බොස් එක්ක අර ස්පොන්සර්ස් මීටින් එකට යන්න නම් තියෙනවා.” රයන් පැවසුවේ තම දුරකථනයේ දිස් වූ වෙලාව දෙස බලමිනි.

“මේක බොහොම වැදගත් දෙයක් ගැන.” තම හඬ තරමක් බාල කරමින් ජයවික්‍රම පැවසුවේ ය. ඔහු වෙතින් දිස් වූයේ නොසන්සුන් බවකි.

රයන් හිටි පියවරම නැවතුණේ ජයවික්‍රමගේ මේ අසාමාන්‍ය හැසිරීම නිසා යි. ඔහු මෙලෙස කලබලයට පත් ව සිටිනු රයන් මින් පෙර දැක තිබුණේ නැත. සාමාන්‍යයෙන් ඔහු මේ මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ සිදු වන සියලු හැල හැප්පීම් සම සිතින් දරාගෙන වැඩ කටයුතු කරන බව ප්‍රචලිත ව පැවතිණි.

“රයන්ලා ට මුකුත් කම්ප්ලේන්ස් එහෙම ඇවිත් තියෙනවද බ්‍රෝඩ්කාස්ට් ඉෂූ එකක් ගැන?” ජයවික්‍රම සාක්කුවෙන් ලේන්සුවක් ගෙන මුහුණ පිසිමින් ඇසුවේ ය. වායු සමනය කරන ලද පිවිසුම් ශාලාවේ දහදිය දමන්නට නම් ඔහු මහත් කැළඹුමකින් පසු විය යුතු බව රයන් ට සිතුණි.

“අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකට ඉතින් එක එක කම්ප්ලේන්ස් එනවනේ. කොයි වගේ දෙයක් ගැනද මිස්ට ජයවික්‍රම ඇහුවේ?” රයන් විමසුවේ කුතුහලයෙනි.

මොහොතක් ඔහු දෙස එක එල්ලේ බලා උන් ජයවික්‍රම “එක්කෝ රයන් ඔය මීටින් එක ඉවරවෙලා මාව හම්බවෙන්න එන්නකෝ. මේක දිග කතාවක්.” කියා කොරිඩෝව ඔස්සේ දිගු අඩි තබා ගොස් තම කුටියට වැදී දොර වසා ගත්තේ ය.

ජයවික්‍රම මෙලෙස නොසන්සුන් වන්නට හේතු වූ යම්කිසි ගැටළුවක් ගැන කනිෂ්ඨ සේවකයෙකු වන තමන්ගෙන් විමසන්නේ ඇයිදැයි සිතා ගනු නොහැකි ව රයන් මොහොතක් ඔහු ගිය දෙස බලා සිටියේ ය. මෑත දිනකදී ජයවික්‍රම ගේ පරිගණකයේ ගැටළුවක් ඇති වී රයන් එය විසඳන්නට නම් උපකාර වී තිබිණි. එදා ඔහු කළේ අතපසු ව තිබුණු අප්ඩේට් කිහිපයක් ක්‍රියාත්මක කර ඒ පරිගනකය පණ ගැන්වීම පමණි. මේ ගැටලුවත් ඊට දුරින් හෝ සම්බන්ධ දෙයක් විය හැකිදැයි තවත් තත්පර කිහිපයක් කල්පනා කළ රයන් ඉක්මන් ගමණින් තම රැස්වීම කරා ගමන් කළේ ය.

--------------------------------------------
ඉහළ කොස්වැව, ගල්ගමුව

“කෙල්ලේ මේ රේඩියෝ එකේ බැස්ටි බැහැලා ද බලහං, එක පාරට සද්දේ නැතිව ගියා.”

ලීලාවතීගේ බෙරිහන් හඬ නිවස තුළ වූ නිහැඬියාව බිඳ දැමුවේ ය. එය අසා ඉස්තෝප්පුවේ පාඩම් කරමින් සිටි ඇගේ මිනිබිරිය නොරිස්සුමෙන් හිස ගැස්සී ය.

“අයියෝ ආච්චි, බණ අහන්න කියලා රේඩියෝ එක දාලා දුන්න වෙලාවේ ඉඳන් එක එක කරච්චල් නේ. එක්කෝ සද්දේ මදි කියයි, එක්කෝ වැරදි චැනල් එක කියයි. දැන් ඒ පාර මොකක්ද?” සමන්ති නෝක්කාඩු කියමින් ලීලාවතී වැතිර උන් ඇඳ වෙතට ආවා ය. වසර කීපයක් තිස්සේ එක්තැන් ව සිටින ලීලාවතීගේ ඒකාකාරී දිවියේ පාලු කැපුණේ මේ කුඩා රේඩියෝවෙනි.

“බැට්රි බැහැලා වෙන්න බැහැ ආච්චියෙ, ගිය සතියෙනේ තාත්තා මේකට අලුත් බැට්රි දැම්මේ.” සමන්ති රේඩියෝව අතට ගෙන බලන්නට වූවා ය. “ආච්චි අතපත ගාන්න ගිහින් මොකක් හරි බොත්තමක් වත් එබුනා ද?”

“මම ඔබපු බොත්තමක් නැහැ බං” ලීලාවතී කේන්තියෙන් පිළිතුරු දුන්නා ය. බණ කතාව ආරම්භයේදී දේශනා කරනු ලබන නිමිති පාඨය මේ වෙද්දී මඟ හැරෙන්නට ඉඩ ඇති වීම ඇගේ නොරිස්සුමට හේතු විය. එහෙත් හදිසියේම සමන්ති ඒ මේ අත හරවමින් සිටි රේඩියෝවේ හඬ කලින් මෙන් පැහැදිලි ව නැවත ඇසෙන්නට වූ අතර ඉන් නිකුත් වූ බණ හඬින් කුටිය පිරුණි. මිනිබිරිය අතින් රේඩියෝව උදුරා ගත් ලීලාවතී, එය කනප්පුව මත තබා ඊට වැඳගත්තා ය.

---------------------------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- සාමාන්‍යාධිකාරි ජයත් වංශරත්නගේ කාර්යාලය

“ඔය දෙන්නා කියන දේ මට පැහැදිලි මදි, මොකද්ද මේ කියන බ්‍රෝඩ්කාස්ට් ඉෂූ එක?”

සාමාන්‍යාධිකාරි වංශරත්න රයන් දෙසත් ජයවික්‍රම දෙසත් තම දෑස යැව්වේ මාරුවෙන් මාරුවටයි.

“මෙහෙමයි සර්, අපිට තොරතුරු ලැබුණා - අපි කිව්වට මිස්ට ජයවික්‍රම තමයි මුලින්ම මේක හොයා ගත්තේ..” රයන් කතාව ඇරඹුවේ දත කට පූට්ටු වූ ලෙසින් ඔහු අසල සිටි ජයවික්‍රම කිසිත් නොකී බැවිනි. “අපේ බ්‍රෝඩ්කාස්ට් එක අතරේ වැඩසටහන් අහන අයට ඉඳ හිට විනාඩියක විතර බ්‍රෝඩ්කාස්ට් ලොස් එකක්...”

තම විස්තරය අවසන් කරන්නට රයන් ට ඉඩ නොලැබුණේ වංශරත්න බෙහෙවින්ම කලබල වූ බැවිනි.

“මොකක්? විනාඩියක ලොස් එකක්?? එහෙම වෙන්නේ කොහොමද? මොකද්ද ජයවික්‍රම මේ මනුස්සයා කියන්නේ?”

“නෑ සර්, අපේ පැත්තෙන් වෙන දෙයක් නෙමෙයි, අහන අයගේ පැත්තෙන් මේක වෙන්නේ. හැම තිස්සෙමත් නැහැ, එකම වැඩසටහනත් නෙමෙයි..” ජයවික්‍රම කතා කළේ වචන පටලවමිනි.

නමුත් වංශරත්නට පරල වන්නට ඒ වචන කිහිපය ද ප්‍රමාණවත් විය.

“දැන් කොච්චර කල් ඉඳන් මේක වෙනවාද?” ඔහු ගුගුලේ ය.

“දවස් තුනක් වගේ තමයි සර්, අපි දන්නා තරමට- නේද මිස්ට ජයවික්‍රම?” රයන් තතනමින් පිළිතුරු දුන්නේ ය.

“මෙච්චර කල් මේකේ වැඩ කරලා තමුසේලා දන්නේ නැද්ද අපිට වෙලාව කියන්නේ සල්ලි කියලා? ස්පොන්ස්ර්ස් ලා මේක දැනගත්තොත් මොනවා වෙයිද? ඇයි මීට කලින් මාව කවුරුවත් මේ ගැන දැනුවත් නොකළේ? ” රතු වූ මුහුණින් යුතු ව කෑ ගසන්නට වූ වංශරත්න ඉන්ටකොම් බොත්තම ඔබා “මේරියන්, ලතීෆ්ටයි, ප්‍රියංකරටයි වහාම මාව හම්බවෙන්න එන්න කියන්න” කියා කීවේ දත් මිටි කමින් ය.

තවත් යමක් කියන්නට සැරසී ඒ වචන ගිලගත් ජයවික්‍රම, ප්‍රධාන ශබ්ද ඉංජිනේරුවන් එහි පැමිණෙන තුරු බලා සිටින්නට වූයේ වෙන කළ හැකි කිසිවක් නොවූ බැවිනි.

----------------------------------------------------
ස්ටෙලා ඇපරල් ආයතනය, රත්මලාන

සේවා මුරය ඇරඹෙන්න පෙර ශබ්ද විකාශ යන්ත්‍ර වෙත සම්බන්ධව ඇති පරිගණකයෙන් රේඩියෝ නාලිකාව හරියාකාර ව ක්‍රියාත්මක වේ දැයි සොයාබලන්නට ප්‍රධාන සුපර්වයිසර්වරිය වූ ශාලිකා කිසි දිනක අමතක කළේ නැත. මැහුම් කාර්යයෙහි නියුතු දහස් ගණනක් සේවක සේවිකාවන්ගේ විඩාව නිවුණේ නිෂ්පාදන ශාලාවේ දස අතින් නිරතුරුව ඇසෙන මේ එෆ් එම් හඬිනි. එහෙත් එදින නම් ඈ මේ සඳහා ආයතනයේ ප්‍රධාන කාර්යාලය වෙත ගියේ පැමිණිල්ලක් ද සහිතවයි.

“අනේ මිස්ට රුචිර, ෆ්ලෝ එකට මීට පස්සේ ජයහඬ දාන්න එපා හරිද?” හෙඩ් ෆෝන් යුවලක් පැළඳ කාර්යාලයේ පරිගණකයක් ඉදිරිපස වාඩි වී උන් තරුණයාට ඈ උස් හඬින් කීවා ය.

“ආ මොකෝ ශාලිකා ජයහඬ එක්ක තරහා වුණා ද?” රුචිර සිනාසෙමින් ඇසුවේ ඈ වෙත හැරෙමිනි. “නැත්නම් ජයහඬේ වැඩකරන කොල්ලා බූට් එකක් තිබ්බා ද?” ඔහු හඬ බාල කර ඇසුවේ ය.

“අනේ මොන කොල්ලෝ ද මිස්ට රුචිර..” ශාලිකා සිලි බිලි ගා සිනාසෙන්නට විය. “ජයහඬේ සැරෙන් සැරේ සද්ද නැතිව යනවා විනාඩියක් දෙකක්. ඊයේ රෑ ශිෆ්ට් එකේ දෙසැරයක් ම වුණා.”

“සද්ද නැතිව යනවා? එහෙම වෙන්නේ කොහොමද? ඊයේ කරන්ට් ගිහිල්ලාත් නැහැනේ? ඒ ගියත් ජෙනරේටර් ඕන් නේ” රුචිර නළල රැළි කර ගත්තේ ය.

“ඔන්න ඔහේ වෙන එකක් දාමු මිස්ට රුචිර. නදී කිව්වා හාට් එෆ් එම් හොඳයි කියලා. ඒකෙ නන්ස්ටොප් සින්දු යනවාලු. අද ඒක දාමු.”

“ආ නදී ට කියන්නකෝ මම එයා වෙනුවෙන් මගේ හාට් එක වුණත් දාන්නම් කියලා!” රුචිර සිනාසෙමින් පරිගණකය වෙත හැරුණේ අලුත් රේඩියෝ චැනලයේ වෙබ් අඩවිය සොයන්නටයි.

-----------------------------------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- රැස්වීම් කාමරය 02

“සර් අපි ඔක්කොම සිස්ටම්ස් බොහොම පරෙස්සමෙන් චෙක් කළා, මේක වෙන්න කිසිම විදිහක් නැහැ.” ප්‍රධාන ශබ්ද ඉංජිනේරු ලතීෆ් රැස් ව සිටි කළමනාකරණ කණ්ඩායමට කරුණු දක්වමින් කියා සිටියේ ය. ඔහු පැහැදිලි ව කතා කළ ද, මේසය මත වූ ඔහුගේ දකුණු අත යන්තමින් වෙව්ලන බව රයන් ට පෙනුණි.

“වෙන්න විදිහක් නැහැ කියන්නේ කොහොමද ඕයි, මේ වෙලා තියෙන්නේ!” එය අසා වංශරත්න පුපුරා හැලෙන්නට විය. සාමාන්‍යයෙන් කතාකරද්දී ඔහු කිසිවිටෙක වත් ‘ඕයි, තමුසේ’ වැනි වචන යොදා නොගත් බැවින් ඔහු ද සිටින්නේ ඉමහත් පීඩනයකින් බව පැහැදිලි විය.

ඒ පිළිතුර හමුවේ ලතීෆ් නිහඬ විය. රැස් ව සිටි සෙස්සන් ද මුහුණු මුහුණු බලාගත්තේ ඔවුන් ට ද මීට එකතු කරන්නට දෙයක් නොතිබුණු බැවිනි.

මොහොතක් තම හිස දෑතේ රුවාගෙන කල්පනා කළ වංශරත්න හිස ඔසවා රයන් දෙස බැලුවේ ය.

“රයන්, තමුසේ මේක හොයාගන්න මුල් වුණා නේ. හොයාගත්ත දේවල් වල සමරි රිපෝට් එකක් දෙනවා ටීම් එකට.”

රයන් නැගී සිටියේ තරමක් චකිතයෙනි. මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයට ආධුනිකයෙකු වූ ඔහු තවමත් මෙහි සේවයට පැමිණ ගෙවී තිබුණේ වසර කීපයකි. ගුවන් විදුලි නාලිකාවේ ඉහළම තලයේ කළමණාකරුවන් රැස් ව සිටි මේ රැස්වීමට ඔහු තල්ලු වී ආවේ ජයවික්‍රම ඔහුවත් මේ ගැටලුවට පටලවා ගත් නිසා ය.

“මේ පහුගිය දවස් දහය ඇතුළත විනාඩි දාහතක මුළු එකතුවක බ්‍රෝඩ්කාස්ට් ලොස් එකක් අපි හොයාගෙන තියෙනවා. මේ හැම එකක්ම තත්පර හැටත් සීයත් අතර ප්‍රමාණයක්. මේවා හැම වර්ගයකම වැඩසටහන් අතරේදී වෙලා තියෙනවා- ඒ කියන්නේ ළමා වැඩසටහන්, ආගමික වැඩසටහන්, විද්වත් සකච්ඡා වගේ ඒවා. මෙතැනදී වෙන්නේ අපේ පැත්තෙන් බ්‍රෝඩ්කාස්ට් එක යද්දී අසන්නාගේ පැත්තෙන් විනාඩියක වගේ නිශ්ශබ්දතාවයක් සිද්ධ වෙන එක. මේ ගැටලුව හොයාගන්න වැඩියත්ම අමාරු වුණේ අපේ පැත්තෙන් වෙනසක් නොවුණු නිසා යි.” රයන් තමන්ගේ සටහනින් දෑස ඔසවා මේසය වටා රැස් ව සිටි පිරිස දෙස බැලුවේ ය. ඒ සෑම මුහුනකම වූයේ බැරෑරුම් පෙනුමකි.

වංශරත්න ද සිය අසුනෙන් නැගිට කාමරය සිසාරා තම දෑස යැව්වේය.

“හරි දැන් වෙලා තියෙන දේ හැමෝම දන්නවනේ. ඒ නිසා වෙන්න බැහැ කිය කිය මෝඩ තර්ක ගේන්න ලැස්ති වෙන්න එපා. මේ හැම කෙනෙක්ම- හැම කෙනෙක්ම අනෙත් හැම වැඩේම නවත්තලා මේකට හේතුවක් හොයන්න ඕන මේ දැන්ම! ස්පෙෂලි යූ!” ඔහු දබර ඇඟිල්ල උරුක් කළේ ලතීෆ් වෙතට ය.

“මේ ගැන අනෙත් රේඩියෝ චැනල් දැනගත්තොත් නිකම් දිවි නහ ගත්තා වගේ තමයි! ඒ නිසා පිටට ලීක් වෙන්න කලින් වහාම මේක හරිගස්සාගන්න ඕන. කවුරුහරි මේ ගැන පිටට එක හුස්මක් පිඹලා තිබ්බොත්, මම නරක මිනිහා කියන්න එපා. එච්චරයි. ” එක දිගට කියූ ඔහු නැවතත් අසුනට කඩා වැටුණේ පරාජිතයෙකු ලෙසිනි.

----------------------------------------------------
31TX93 ග්‍රහලෝකය- ප්‍රධාන දත්ත රැස් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය

“මේ වතාවේ පෘතුවියෙන් දත්ත විශාල ප්‍රමාණයක් හොයාගන්න පාර පෙන්නුව J13 ඇතුළු කණ්ඩායමට මේ සම්බන්ධයෙන් උසස් වීමක් ලැබෙන බව මම දැනුම්දෙන්න සතුටුයි. ඇත්තටම ගුවන් විදුලි නාලිකාවක් පාවිච්චි කරලා අසන්නන් ගේ සිතිවිලි ඇතුළට යනවා කියන එක මීට කළින් කවදාවත් අපට කරගන්න බැරිවුණු දෙයක්. මේ වෙද්දී අපට මනුෂ්‍යයින් ගේ සිතිවිලි රටා ගැන බොහොම වැදගත් දත්ත එකතුකරන්න අවස්තාව ලැබිලා තියෙනවා. මේ සිතිවිලි දත්ත කථනය බවට හරවා ගැනීමට ඉදිරියේදී කරන පර්යේෂණ වලට බොහොම ප්‍රයෝජනවත් වෙයි”

කණ්ඩායමේ නායක S215 මේ විස්තර සහිත තම සන්නිවේදන පුවරුව රැස් ව සිටි කණ්ඩායම වෙත පෑවේ ය. පැසසුම් ලබමින් සිටි J13 ගේ සන්නිවේදන පුවරුව අභිමානයෙන් මෝස්‌තර වැටෙමින් තිබිණි.

“ඒත්..” රැස් ව සිටි කණ්ඩායමේ කෙනෙක් තම පුවරුව එසවූයේ ප්‍රශ්නයක් ඇති බව පෙන්වමිනි.

“අසන්නන්ගේ රේඩියෝ තරංග නවත්තන්නේ නැතිව අපිට මනුෂ්‍ය සිතිවිලි වලට පිවිසෙන්න බැරි ද? එහෙම පුළුවන් වුණා නම් අපිට මේ කුඩා කාල ඛණ්ඩ වෙනුවට ලොකු ඛණ්ඩ හරහා එකතු කරගත්ත සිතුවිලි පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් නේද? මොකද රේඩියෝවෙන් අහන දේ ට බාධා වුනාම එයාලගේ සිතිවිලි හරි ඉක්මණින් නොසන්සුන් වර්ගයේ ඒවා වෙනවානේ.”

S215 ගේ සිතුවිලි පුවරුව නොරිස්සුම් නිල් එළියකින් දිලෙන්නට විය.

“එහෙම කරන්න පුළුවන් නම් අපි නොකර ඉන්නේ නැති බව ඔබ දන්නවානේ. මෙහෙම හරි ඒ ගුවන් විදුලි නාලිකාව ඇතුළට පිවිසෙන්න ඒ පරිගණක පද්ධතියේ වෛරසයක් පාවිච්චි කරන්නට සිද්ධ වුණු බව ඔබට මතක ඇති. ගුවන් විදුලි තරංග ගැනම අපි මේ තරම් වෙහෙසෙන්නේ ඒවා පාවිච්චි කරලා මනුෂ්‍යන්ගේ ශ්‍රවන ඉන්ද්‍රියන් හරහා බොහොම පහසුවෙන් මනසට පිවිසෙන්න පුළුවන් නිසා යි. හැබැයි ඔබ කීව එක දෙයක් ඇත්ත. විකාශය ට බාධා වුණු විට මනුෂ්‍යයින්ගෙන් බොහෝ වෙලාවට ලැබෙන්නේ එකම නොරිස්සුම් සිතිවිලි තරංග. එකම සිතිවිලි ලබාගෙන අපේ මේ අධ්‍යයනය අර්ථවත් විදිහට කරන්න බැහැ. හැබැයි දැනට අපට පුළුවන්කම තියෙනවා විකාශන බාධාව සිදුවෙන්න විනාඩි කිහිපයකට කලින් කාල පරාසයක තිබුණු සිතුවිලි ඛණ්ඩයත් ග්‍රහණය කරගන්න. ඒකත් එක්තරා ජයග්‍රහණයක්. කොහොම වෙතත් මම මේ රැස් වෙලා ඉන්න කණ්ඩායමට යෝජනා කරනවා රේඩියෝ තරංග මාලා බාධාවක් රහිත ව ගලා යද්දීම අසන්නන්ගේ සිතිවිලි එක්රැස් කරන්න පුළුවන් විදිහට මේ සොයාගැනීම වැඩි දියුණු කරන විදිහට.”

රැස් ව සිටි සැම දෙනාගේම සන්නිවේදන පුවරු දිලිසෙන්නට වූයේ එම යෝජනාව පිළිගත් බවත්, ඒ ගැන දැනුණු උද්යෝගයත් සනිටුහන් කරමිනි.

-----------------------------------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- රයන් මේදිස් ගේ කාර්යාලය

රයන් පරිගණක තිරය දෙස බලා සිටියේ ඇසි පිය නොහෙලා ය. සාමාන්‍යධිකාරී වංශරත්න මේ විකාශන ගැටලුව සොයාගන්නැයි රැස්වීමේදී අණ කළේ මීට දින දෙකකට පෙර යි. මේ දක්වා ශබ්ද ඉංජිනේරු කණ්ඩායම නම් කිසිම සොයාගැනීමක් කර නැති බව ඔහු ස්ථිරව ම දැන සිටියේ එවැනි සුබ ආරංචියක් ඔහුට සන්නිවේදනය නොවුණු බැවිනි. මේ ගැටලුව ගැන සිතේ තෙරපුණු නොසන්සුන්කම නිසාම මේ ගැන තමන් ද තතු සෙවිය යුතු යැයි ඔහුට සිතුණි.

ගුවන් විදුලි විකාශය කඩ වූ හැම අවස්ථාවකම තරංගවල දර්ශන නියැදි රයන් අපහසුවකින් තොර ව ලබා ගත්තේ ය. මේවායේ මුලින් නම් ඔහු කිසිදු අසාමාන්‍ය තත්ත්වයක් දුටුවේ නැත. නමුත් රයන් මේ නොසන්සුන් වී සිටින්නේ පරීක්ෂාවෙන් බලද්දී දුටු අසාමාන්‍ය දසුනක් නිසා ය. විකාශය බිඳ වැටෙන හැම අවස්ථාවක ම ඒ හිඩැසට යටින් ඊට සමාන්තරව දිවෙන කළු පැල්ලමක් වැනි යමක් මේ දර්ශන වල ඇති බව හොඳින් බලද්දී ඔහු දුටුවේ ය. පියවි ඇසට පෙනෙන නොපෙනෙන මට්ටමක වූ මෙය කුමක් විය හැකි ද? එය නොසැලකිය යුතු දෙයක් ද? තමන් දකින මේ දසුන ම ගුවන් විදුලි නාලිකාවේ පළපුරුදු ශබ්ද ඉංජිනේරුවන් දැක නොමැති ද? රයන් ගේ සිත ප්‍රශ්න රැසකින් ව්‍යාකූල විය.

තම කැළඹුණු සිත සන්සුන් කරගැනීමට රයන් මොහොතක් දෑස වසා ගත්තේ ය. තමන්ට අදාළ ම නැති ආයතනික ගැටලුවකට පටලැවී සිටි ඔහු මේ ක්ෂේත්‍රෙය් ප්‍රවීණයෙක් නොවේ. එබැවින් මේ දුටු දේ ගැන ඉහළට කියන්නට යාම තවත් ව්‍යසනයක මුල වන්නට නොහැකි ද? මේ ගැන කිව යුත්තේ ජයවික්‍රමට බව ඔහුට එක් වර සිතුණි. ඔව්! මේ ගැටලුව පළමුවෙන් ම සොයා ගත්තේ ජයවික්‍රම නිසා මේ අමුතු නිරීක්ෂණය ගැන කිව යුත්තේ ද ඔහුට ය.

එහෙත් තම කුටිය වෙත ආ ජයවික්‍රම දෑස කුඩා කර පරිගණක තිරය වෙත එබී බලා කී දේ රයන් කිසිසේත් අපේක්ෂා කළේ නැත.

“කෝ රයන්? මට නම් එහෙම වෙනසක් පේන්නේ නැහැ, කොහොමත් කළුවට පේන බැක්ග්‍රවුන්ඩ් එකේ මොකක්ද ඔයා කියන මේ පැච් එක?”

“ඇයි මිස්ට ජයවික්‍රම, මේ බ්‍රෝඩ්කාස්ට් ලොස් එක පටන්ගනිද්දී ඒ ගැප් එකේ මේ කළු පැල්ලමක් වගේ එකක් තියෙන්නේ.”

රයන් කීවේ තමන් ට දෘෂ්ඨි මායා පෙනේදැයි සැකයෙනි.

“හරි එහෙම එකක් තියෙනවා කියමු, මොකක්ද ඒකට හේතුව? කොහොමද ඒක නතර කරන්නේ?” ජයවික්‍රම නොඉවසිල්ලෙන් ඇසී ය.

“හේතුව නම් දන්නේ නැහැ මිස්ට ජයවික්‍රම, මම කිව්වේ මෙහෙම ඔබ්ස්ට්‍රක්ෂන් එකක් අපිට හරියටම අඳුනාගන්න පුළුවන් නම්… සවුන්ඩ් ඩිපාට්මන්ට් එකට කියලා…”

නමුත් රයන් ට එම වැකිය අවසන් කරන්නට ජයවික්‍රම ඉඩ දුන්නේ නැත.

“රයන් හිතනවද මේ සවුන්ඩ් එන්ජිනියර්ස්ලාටත් හොයාගන්න බැරිවුණු දේවල් අපිට පෙනෙයි කියලා? අනික අපි මෙහෙම දෙයක් කිව්වොත් එයාලා පිළිගනී ද?” ඔහු සිනාසෙමින් කීවත් ඒ සිනාවේ සමච්චලයක් ගැබ් ව ඇතැයි රයන් ට සිතුණි.

තමන් සොයාගත් දේ ගැන මෙතෙක් දැනුණු යම් තරමක විශ්වාසය හා ගැටෙමින් ජයවික්‍රම පවසන දේහි සත්‍යයක් ඇතැයි යන හැඟීම බලවත් වූ බැවින් රයන්ට දැනුණේ තම හිස අවුල් වූ බවකි.

“පුතා, අපි දෙන්නා මුලදී ඉහළට මේ ගැටලුව ඉන්ෆෝම් කළා ට හරි නම් සවුන්ඩ් ඩිපාට්මන්ට් එක තමයි මේවා හොයාගන්නයි පිළියම් යොදන්නයි ඕන. දැන්වත් අපි අපිට අදාළ නැති දේවල් වලට අත නොදා ඔන්න ඔහේ අපේ රස්සාවල් බේරාගෙන ඉමු.” රයන් ගේ පිටට තට්ටු කරමින් ජයවික්‍රම අසුනෙන් නැගී සිටියේ ය.

හිස දෑතේ රුවාගෙන කල්පනාවේ නිමග්න ව සිටි රයන් හදිසියේම හිස ඔසවා “ඇත්තටම මිස්ට ජයවික්‍රම කොහොමද මේක මුලදී හොයාගත්තේ?” ඇසූ නමුත් ඒ වෙද්දී ජයවික්‍රම කුටියෙන් පිටව ගොස් තිබිණි.

-----------------------------------
31TX93 ග්‍රහලෝකය- ප්‍රධාන දත්ත රැස් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය

නව ප්‍රවේශයන් අත්හදා බලන කණ්ඩායම යම් ගැටළුවකට මුහුණ දී ඇති බව S215 ඈත තියාම හඳුනා ගත්තේ ඔවුන්ගේ සන්නිවේදන පුවරු වල දැල්වුණු තැඹිලි පැහැති එළි වලිනි. නොසන්සුන් බවේ රටා ඒ හැම පුවරුවකම ඇඳෙමින් මැකෙමින් තිබිණි.

“විකාශන බාධාව කරන අපේ තරංග පෘතුවියෙන් කිරීක්ෂණය කරලා!” කණ්ඩායම් නායක J13 විමසීමකින් තොරව ම පැහැදිලි කළේ තවත් විස්තර අනවශ්‍යයි යන ස්වරයෙනි.

“ඔව් ඒක වෙන්න නියමිතව තිබුණා… ඒගොල්ලෝ විකාශන හිඩැස් ගැන හොයාගන්නේ නැතිව ඉන්න විදිහක් නැහැනේ.” මේ ආරංචියෙන් S 215 ගේ සන්නිවේදන පුවරුවේ වැඩි කලබලයක් පෙන්නුම් වුණේ නැත.

“එයාලා අපේ තරංග හොයාගන්න එක නෙමෙයි ගැටලුව, ඒවායින් මොකද කෙරෙන්නේ කියලා හොයාගන්න එක. අපේ දත්ත අනුව ඒ තරම් නිගමන දියුණුවක් පෘතුවි වැසියන්ගෙන් අපේක්ෂා වෙන්නේ නැහැ” සැහැල්ලුවෙන් මේසේ සටහන් කළ S215 ඉනික්බිති කණ්ඩායම දෙසට හැරුණේ ය.

“අපි විකාශන බාධාවක් නැතිවම මනුෂ්‍ය සිතුවිලි අස්වැද්දීම කියන අරමුණට ඉක්මණින් ම යන්න ඕන මේ නිසා යි.. ඒ ගැන දැනටමත් පර්යේෂණ කෙරෙන බව මම දන්නවා. තවත් ඒ ගැන මහන්සි වෙන්න දැන් කාලය හරි”

තම සන්නිවේදන පුවරුවේ එසේ සටහන් කළ S215 ආපිට හැරී යන්නට ගියේ ය.

----------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව

තමන් සොයාගත් අද්භූත තරංග පෙළ මේ විකාශ හිඩැස් ගැටලුවට යම් හෝ සම්බන්ධයක් ඇති බව සිතෙන් අත් හැරීම රයන් ට දුෂ්කර විය. ඔහු නිරතුරුව තමන්ගේ අනෙත් රාජකාරි අතපසු වන තරමට තරංග දර්ශනයේ දිස් වන මේ කළු පැහැති තීරුව දෙස බලමින් පසු වූයේ එබැවිනි.

විකාශ හිඩැස් නොමැතිව පැය විසිහතරක් ගතවූ බවට සුභ ආරංචිය ලැබුණේ ඒ ගැටලුව ගැන සොයාගෙන දින දහ හතක් ගතවූ තැනදී ය. මේ වතාවේදීත් පැවැත්වුණු හදිසි රහස්‍ය කළමනාකරණ රැස්වීමට රයන් ද සහභාගී වූ අතර ප්‍රධාන ශබ්ද ඉංජිනේරු ලතීෆ් විසින් මෙම ප්‍රකාශය කණ්ඩායම වෙත ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ උද්දාමයෙනි. නමුත් ගිනිපෙනෙල්ලෙන් බැට කෑ මිනිසාගේ උපමාව සිහි ගන්වමින් සාමාන්‍යධිකාරී වංශරත්න ගැටලුව විසඳුනු බව එක්වරම පිළිගන්නට සූදානම් වූයේ නැත. තවත් දින තුනක් දවස පුරාම විකාශ තරංග නිරීක්ෂණය කිරීමට අණ කළ ඔහු තෙදිනකට පසු නැවතත් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරන ලෙස ලතීෆ් ට අණ කළේ ය.

---------------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- ශබ්ද පාලක මැදිරිය

“අදත් ඔක්කොම ඩේටා ඕකේ නේද ප්‍රියංකර?” ප්‍රධාන ශබ්ද ඉංජිනේරු ලතීෆ් හඬ පාලන මැදිරියට පිවිසෙමින් විමසුවේ ය. ඔහුගෙන් දිස් වූයේ දවස් ගණනකින් නිදි නොලැබූවකු ගේ තෙහෙට්ටු පෙනුමකි.

“ඔව් සර්. මුකුත් ගැප්ස් නැතිව යන තුන් වෙනි දවස” ප්‍රියංකර තම උපැස් යුවල ගලවා දෑස පිසිමින් පිළිතුරු දුන්නේ ය. ඔහු ද දින දෙකක් ම තම නිවෙස බලා ගොස් තිබුණේ නැත. “හැබෑටම සර් මොකක්ද ඒ වෙන්න ඇත්තේ? දැන් මේ ප්‍රශ්නේ හරි ගියේත් අපි මුකුත් කරලා නෙමෙයි නේ.”

මෙය අසා ලතීෆ් හිස ගස්සා ඔහු දෙස බැලී ය.

“මුකුත් කළේ නැහැ? තමුසේ ඕක එහෙම ආයෙත් කොහේවත් කියනවා නෙමෙයි! මම එදා මීටිමට ගිහින් ලොක්කාට කිව්වේ අපි ඒ ප්‍රශ්නේ අයිසොලේට් කරලා විසඳුවා කියලා. දැන් තුන් දවසකට පස්සේත් අවුලක් නැති නම් කාටවත් ප්‍රශ්නයක් නැහැනේ ඒක විසඳුණේ කොහොමද කියලා!”

“ඔව් ඒක හරි සර්, ඒත් මං කියන්නේ ඇත්තටම මොකක් වෙන්න ඇතිද?” ප්‍රියංකර නැවත ඇසුවේ ය.

“කවුද හලෝ දන්නේ? ඇති ඔයින් ගියා කියලා තමයි කියන්න තියෙන්නේ. තව ටිකෙන් තමුසෙයි මායි දෙන්නම ගෙදර!” ලතීෆ් හඬ නඟා සිනාසෙමින් කීවේ ය.

-------------------------------------------
ජයහඬ ගුවන් විදුලි නාලිකාව- රයන් මේදිස් ගේ කාර්යාලය

විකාශ ගැටලුව සම්පූර්ණයෙන්ම විසඳුණු බව දැනුම්දෙන රැස්වීමෙන් පිටතට පැමිණි පසුත් තමන් ට අපේක්ෂිත තරම් සැනසිල්ලක් නොදැනෙන්නේ ඇයිදැයි රයන් කල්පනා කළේ ය. ගුවන් විදුලි නාලිකාවම බංකොලොත් වීමට මඟ පාදන වර්ගයේ විශාල විනාශයක් මඟ හැරුණු බව සත්‍යයකි. නමුත් කොතැනක හෝ යමක් අතපසු වූ බවට තම සිත යට කැවෙන සිතිවිල්ල මඟ හැර ගැනීමට ඔහු අපොහොසත් විය.

සුබ ආරංචිය දැනුම් දුන් පසු ද රයන් තව දුරටත් රේඩියෝ විකාශ තරංග නිරීක්ෂණය කිරීමේ යෙදුණේ පුරුද්දට මෙනි. සුපුරුදු ලෙස රේඩියෝ නාලිකාවේ තරංග බාධා රහිතව නොකඩවා ඇදී යන අයුරු ඔහු බලා සිටියේ ය.

මෙසේ බලා සිටිද්දී හදිසියේ තිරය මත ඇස ගැටුණු අසාමාන්‍ය යමක් රයන් තුළ කැළඹුමක් ඇති කරන්නට සමත් විය. දෑස පිසදැමූ ඔහු පරිගණක තිරය දෙස හොඳින් බැලුවේ ය. කලින් විකාශය බාධා කළ වර්ගයේම කළු පැල්ලමක් මෙවර රේඩියෝ තරංගවල හැඩයම ගෙන ඊට ඈඳී ඊට යටින් ගමන් කරන බවක් ඔහුට පෙනුණි. රයන් කීප වතාවක් දෑස වසා, නැවතත් විවර කර මේ දෙස බැලුවේ ය. ජයවික්‍රම සමඟ පෙර වූ කතාබහ සිහි කළ ඔහු, මෙය නැවතත් වෙනත් කිසිවෙකුට කීවත් ගණන් නොගන්නා බව සිතුවේ ය. විශේෂයෙන්ම පවතී ගැටලුව විසඳුණු පසු කිසිවෙකු වත් මෙවැනි දේ ට අවධානය යොමු නොකරනු ඇත. වෙන අයට නොපෙනෙන මෙවැනි දෑ තමන්ට පෙනෙන්නේ යම් උමතු බවක් නිසාදැයි රයන් ට සිතෙන්නට විය. ටික වෙලාවක් මේ ගැන දිගින් දිගටම කල්පනා කළ ඔහු අවසන් වතාවට ඒ අසාමාන්‍ය තරංග රටාව දෙස බලා, දිගු සුසුමක් හෙළා නිරීක්ෂණ පරිගණක තිරය නිවා දැමුවේය.

-------------------------------------
31TX93 ග්‍රහලෝකය- ප්‍රධාන දත්ත රැස් කිරීමේ මධ්‍යස්ථානය

මධ්‍යස්ථානය තුළ රැස් වූවන්ගේ සන්නිවේදන පුවරු විචිත්‍ර වර්ණයෙන් දිලිසෙමින් තිබුණි. ඔවුන් මේ සමරමින් සිටියේ ගුවන්විදුලි තරංග වලට බාධා නොකරමින්ම පෘතුවියේ වෙසෙන අසන්නන්ගේ සිතිවිලි අස්වද්දා ගන්නට J13 ඇතුළු කණ්ඩායම සමත් වී තිබීමේ දිනුමයි. මෙවැනි ජයග්‍රහණයක් ලැබීම තවත් බොහෝ සොයාගැනීම් සහ ආක්‍රමණ වලට මඟ පාදන බව ඔවුහු පැහැදිලි ව දැන සිටියහ

උද්දාමයෙන් පිරුණු තවත් දවසක් එසේ නිමා විය.


-හෙල්මලී ගුණතිලක

Picture- Pexels

August 07, 2023

සමුගැනීම

Translation of the short story ‘Sea Lounge’ by Kamala Das

මුහුදුබඩ අවන්හලේ සුදු සහ තද රත් පැහැති බුමුතුරණෙන් යුතු වූ පඩිපෙළ නැගීමට පෙර, සත්‍යාවෘත විසින් තමන් කියන්නට යන දේ බොහෝ වතාවක් පුරුදු පුහුණු වී තිබිණි. නමුත් එහි දොර වෙත එළඹෙද්දී හදිසියේ දැනුණු තැති ගැනීමක් නිසා ඔහු මඳක් නතර වූයේ ය. ඇය වැළපෙනු ඇතිද? අන්තිමට එවන ලද ලිපි දෙකෙහි තිබුණු ආකාරයට ඔහු වෙනුවෙන් ඇති නොසැලෙන ආලය සපථ කරමින් ඈ විකාරරූපී ලෙස හැසිරෙනු ඇතිද? තමන් මේ හමුවීම සඳහා තෝරාගත්තේ වැරදි තැනක් ද? ටාජ් හෝටලය නිරතුරුවම තමන් හඳුනන අයගෙන් පිරී තිබිණි. මේ මුහුදුබඩ අවන්හලේ දී නම් ඇයව විශාල මල් පෝච්චියක් පසුපසින් අසුන් ගැන්වීමට හෝ අවන්හල කෙලවර ඇපොලෝ ජැටිය පේන මානයේ වූ මේස පෙළට කැඳවා යනු හෝ හැකිවනු ඇත. 

අනිවාර්යයෙන්ම මේ හමුවීම පහසු නොවන බව ඔහුට හැඟිණි. ඇය තමන්ගේ සිරුර කැපී පෙනෙන අමුතු ඇඳුම් ඇඳීමට ප්‍රිය කළා ය. පසුගිය වසරේ දිනක වෙළඳ සංකීර්ණයකදී ඔහුට හදිසියේ ඇයව හමු වූ වේලාවකදී ඇය ගෙල වටා රත් පැහැති සාළුවක් ඔතාගෙන සිටි අතර ඇගේ ජීන්ස් කලිසමට අල්ලා තිබුණු අන්ඩ හතර නිසා ඊට විසුළු බවක් එක් වී තිබිණි. “මම නිකම් පිස්සියෙක් වගේද?” ඇය එදා ඔහුගෙන් ඇසුවාය. මේ ගමනටත් ඈ එලෙසම හැඳ පැළඳ ආවොත්? එසේ වුවහොත් ලැජ්ජාව නිසා තමන්ගේ පණ යනු ඇතැයි ඔහුට සිතිණි. 

ඔහු දොර තල්ලු කරගෙන ඇතුළු වූ විගසම ඇයව දුටුවේය. දෙවෙනි මේසයේ අසුන්ගෙන සිටි ඈ දුක්මුසු ලෙස මුහුද දෙස බලා සිටියාය. ඇය බලා සිටි දෙසට නෙත් යැවූ ඔහුට පෙනුණේ සැන්දෑ අහසත්, නිල් පැහැයෙන් දිලිසෙන මුහුදත්, සුළඟට ඉල්පෙන සුදු පැහැති රුවල් සහිත බෝට්ටු පෙළත් ය. ඔහු ඇය ඉදිරිපසින් අසුන්ගෙන ඇයට ‘හෙලෝ’ කීවේ ය. ඈ සෙමෙන් ඔහු වෙත මුහුණ හරවා සිනාසුණා ය. 

“මම විනාඩි කිහිපයක් පමාවුණු එක ගැන සමාවෙන්න. මාව කාර්යාලයේ වැඩකට කොටු වුණා.” ඔහු කීය 

එය අසා ඈ හිස සලා “මම මට ඇණවුම් කළා,” කීවාය. ඈ ඉදිරිපස  කුඩා මධු බඳුනක් විය. 

ඔහු සේවකයෙකු වෙත සන් කර හැම්බර්ගරයක් සහ කෝක් පානයක් ඇනවුම් කළේය. 

“ඔයා කවදාවත් බොන්නේ නැද්ද?” ඇය විමසුවාය.

“අද මට සනීප මදි” මෙනු පත අතපාත ගාමින් ඔහු පිළිතුරු දුන්නේ නොසන්සුන් ලෙසයි. 

‘මම හොඳ සිහියෙන් ඉන්න ඕන’, ඔහු තමාටම කියා ගත්තේය. ‘මත්පැන් බීලා මෙයා ගැන මගේ හිත වෙනස් වෙන්න අරින්න නරකයි.’ 

තමන් ඇයව විවාහ කරගැනීමට අදහස් නොකරන බව ඔහු කෙටියෙන් කිව යුතුය. ඇය ඔහුට දුන් ආදරය ගැනත්, ඇය නගරයට ආ අවස්ථාවන්හි දී කළ කතාබහ වල සහ ඇය එවූ ලිපි වල වූ කරුණාබර බව ගැනත් තමන් ස්තූතිවන්ත බව සඳහන් කළ යුතු ය. ඉන් ඔබ්බට යමක් මෙහි නොමැති බැවින් ඔහු ඈ සමඟ අනුකම්පා විරහිත ව හැසිරෙන්නට ඉටාගෙන තිබිණි. ඔහු සමඟ අනාගතයක් ගැන සිහින මැවීම ඇය සිදු නොකළ යුතුය. ඇය ඔහු කැමති වර්ගයේ කාන්තාවක් නොවිණි. ඈ ම තමන්ට ‘පිස්සියක්’ යැයි කියාගත්තා ඔහුට හොඳහැටි මතක ය. ඔහුගේ කැමැත්ත වූයේ නවීන ගති ඇති ලාලිත්‍යයෙන් යුතු ගැහැනුන්ටයි. 

“මට අනම් මනම් දොඩවන්න කාලය ගත කරන්නේ නැහැ,” ඔහු එක එල්ලේ ඇගේ දෑස දෙස බලමින් කීවේය. “මට ඔයාව කසාද බඳින්න අවශ්‍ය නැහැ. ඇත්තම කියනවා නම් මම තව අවුරුදු දහයකට වත් බඳින්න බලාපොරොත්තුවක් නැහැ.”

ඇය තම අතේ වූ වීදුරුව සෙමෙන් කරකවන්න විය. එය ලා පැහැති මධු පානයක් සහිත සිහින් උස පළිඟු වීදුරුවක් වූ අතර ඒ තුළ දෙහි පෙත්තක් පාවෙමින් තිබිණි. ඇගේ දිගු අතැඟිලි ඉතාම අලංකාර බව ඔහු පළවෙනි වතාවට නිරීක්ෂණය කළේය. අගේ සුරතේ මැද ඇඟිල්ලේ පැළඳ සිටි මුදුවේ වූ නිල් මැණික් ගල් දෙක ඇගේ අහස් නිල් පැහැති සාරියේ පැහැයට මැනවින් ගැලපුණි. ඇගේ නිල් සාරියත් නිල් ගල් ඇල්ලූ මුද්දත් සමඟ ඈ ඒ අවන්හල තුළට සයුරේ සුන්දරබව රැගෙන විත් තිබිණි. ඈ ව පෙනුණේ ඈත අහසේත්, මුහුදේත්, රුවල් බෝට්ටු වලත් කොටසක්ම ලෙසිනි. ඇගේ මේ ලාලිත්‍යය තමන් මීට පෙරදී නොදුටුවේ ඇයිදැයි සිතමින් ඔහුගේ සිත නොසන්සුන් වන්නට විය. 

නමුත් තමන් තීරණය ගෙන අවසාන ය. 

“ඒකට කමක් නැහැ, මට තේරෙනවා, කරුණාකරලා මං ගැන වධ වෙන්න එපා.” ඈ කීවාය.

“ඔයාගේ තාත්තා ඊයේ මට කතා කළා.” ඔහු කීවේය. හැම්බර්ගර් එකෙන් කටක් කද්දී තමන්ගේ හැසිරීම් අපිළිවෙල බව ඔහුට හැඟිනි. 

“ඔව් තාත්තා මට කිව්වා,” ඈ සන්සුන් ස්වරයෙන් කීවාය. “එයා ගැන හිතන්න එපා, මම මේ හැම දෙයක්ම එයාට පැහැදිලි කරන්නම්.”

“ඒත් ඔයා ලබන මාසේ ඇමෙරිකාවට යන්න කළින් විවාහ වෙන එක නේද තාත්තාගේ කැමැත්ත?” ඔහු ව තමන්ට අවශ්‍ය බව කියා තවත් අවස්ථාවක් දෙන ලෙස ඈ ඉල්ලනු ඇතැයි සිතමින් ඔහු ඇසුවේය. 

“මම මගේ පරණ පෙම්වතාව බඳිනවා, එයා අවුරුදු ගානක් තිස්සේ මං ගැන පිස්සුවෙන් හිටියේ. දැන් ඕවා ගැන හිතන්න ඕන නැහැ, ඔයාගේ අලුත් රස්සාව ගැන මට කියන්නකෝ.”

ඉනික්බිති ඔහු තමන්ගේ ආයතන ප්‍රධානියා ගැනත්, ගෙවල් අයිතිකරු ගැනත්, මිතුරන් ගැනත් කතා කරද්දී ඈ උස් වීදුරුව වෙත දෑස යොමු කරගෙනම එය තම ඇඟිලි අතර කරකැවූයේ එය ඔවුන් දෙදෙනාගේ අනාගතය පෙන්වන පළිඟු බෝලයක් වූ ලෙසිනි. ඇගේ ඒ ක්‍රියාව ඔහුගේ අවධානය තදින් පැහැර ගත්තේය. ඇගේ පැහැපත් දෑත ඔහුගේ දෑස ඉදිරියේ රැඟුමක් පාන බවක් ඔහුට දැනුණි. අවන්හලෙන් පිටත අහස කළුවර වෙමින් තිබිණි. ඇගේ සන්සුන් බව දෙස පුදුමයෙන් බැලු ඔහුට ඇගේ දෑසත් කෙමෙන් අඳුරු වෙනවාදැයි සිතාගනු නොහැකි විය. හැම්බර්ගරයෙන් අඩක් පිඟාන මත ඉතිරි කළ ඔහු තම මුව පිසදා ගත්තේය. 

“මේ හැම්බර්ගර් එක හරි නැහැ, මම හිතන්නේ නැහැ මට ඒක කාලා ඉවර කරන්න පුළුවන් කියලා.” ඔහු කීවේය.

ඇය සිනාසුනාය. “දැන් මට යන්න වෙලාව හරි.” ඈ කීවාය. 

තව ටික වෙලාවකින් ඔවුහු එක්ව මුහුදුබඩ අවන්හලේ පඩි පෙළ බසිමින් සිටියහ. එහි බුමුතුරුණු රටාවේ හැඩ අගය කරමින් ගිය ඈ, පිවිසුම් ශාලාවේ වූ පොත් හලේ නැවතී, සඟරාවක පිටුවක් දෙකක් පෙරලා බලා, හෝටලයෙන් පිටව යන්නට සැරසුණා ය. 

“ඔයාට මම ඒ සඟරාව අරන් දෙන්නද?” ඔහු උනන්දුවෙන් ඇසුවේය. 

“එපා, එපා, ඕවා බොහොම මිළ වැඩියි, ඒ වුනාට ස්තූතියි” ඈ කිරිගරුඬ පියගැට පෙළ මත නැවතී කීවාය.

සුළඟ සමඟ ඉගිලෙන්නට වූ ඇගේ කෙහෙරැළි මොහොතකට ඇගේ මුහුණ වසා පැතිරී, නැවත සන්සුන් විය. ඈ දිස් වූයේ බෙහෙවින්ම සුන්දර ලෙසයි. තම ජීවිතයේ තිබෙන සුන්දරත්වය ඈ සමඟ අතුරුදන් වන්නට යන බව තම හද රිදුම් දෙද්දී ඔහුට වැටහිණි. ලිපියක් ගැන හෝ නැවත මුණ ගැසීමක් ගැන සඳහනක් රහිතව ඈ ඔහුගෙන් ඉවත් වෙමින් සිටින්නීය. සියල්ල අවසන් වී තිබිණි. 

කලබල වූ ඔහු, “ඔයා කැමති තැනකට මට ඔයාව බස්සන්න පුළුවන්” කීවේය. 

එහෙත් ඈ හිස සැලුවාය. “නැහැ මට ඇවිදින්න ඕන,” අගේ කටහඬේ සිනාවක් මතු වෙමින් තිබිණි. “නැත්නම් මේ ලස්සන හවස් වරුව අපරාදේ, මට බොහොම දුරක් ඇවිදගෙන යන්න ඕන, ස්තූතියි ඔයාට.”

ඉනික්බිති ඈ වමට හැරී ඉන්ටර්කොන්ටිනෙන්ටල් හෝටලය පසුකර, සන්ධ්‍යා සුව විඳින්නන් සහ සිප්පි කටු බෝනික්කන් විකුණන වෙළෙන්දන් අතරින් ඇවිද ගොස් නොපෙනී ගියා ය. ඉන් අනතුරුව අඳුර එළඹිණි.


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක 


‘Sea Lounge’ is from the book ‘Padmavati the Harlot & Other Stories’ by Kamala Das, Aleph Book Company. First published 1994


සිසිල මාසික ඊ සඟරාව -අගෝස්තු 2023 කලාපය
(සිසිල සඟරාව නිව් සවුත් වේල්ස් හි සිංහල සංස්කෘතික හමුවේ ලේඛක සංසදයේ ප්‍රකාශනයකි)

Digital Painting




August 05, 2023

කුණාටුව



කුණාටුව අවසන් වූ පසු, ඔබ එතුළින් මඟ ගෙවා ආවේ කෙලෙසකද, ඔබ දිවි ගලවාගත්තේ කෙලෙසකද යන වග ඔබට මතක් නොවෙනු ඇත. කුණාටුව සැබවින්ම අවසන් ද යන වගත් ඔබට සැක සහිත වනු ඇත. එහෙත් එක් දෙයක් නම් නිසැක ය. කුණාටුවෙන් පිටතට එන්නේ එතුළ ට ඇවිද ගිය පුද්ගලයා නොවේ. කුණාටු නම් එවැනි ය. 

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of an excerpt of the book 'Kafka on the Shore' (2002) by Haruki Murakami

Digital Painting


August 01, 2023

පාපෝච්චාරණය



Translation of the poem 'Confession' by Charles Bukowski

බළලෙකු ඇඳට පනින ලෙස
මරණය මා වෙත එන තෙක්
බලා සිටිමි මම

ඉතා කණගාටුයි
මට මගේ බිරිඳ ගැන

ඈ දකීවි
මේ දරදඬු, සුදුමැලි සිරුර
වරක් දෙවරක් එය සොලවනු ඇත ඇය

“හෑන්ක්!”
යැයි ඈ කෑගැසුවත්
හෑන්ක් පිළිතුරු නොදෙනු ඇත

මා වඩාත්ම තැවෙන්නේ
මගේ මරණය ගැන නොව
මා මළ පසු
ශූන්‍ය බව පිරුණු පොදියක්
සමඟ ඉතිරිවන
මා බිරිඳ ගැන ය

එහෙත්
මා කැමතියි ඈ ට කියන්නට
ඈ අසල සැතපුණු
හැම රැයක් ම

අප අතර ඇතිවූ
හැම නිෂ්පල
බහින් බස් වීමක් ම
ඉතා කදිම බව

එමෙන්ම
මා මෙතෙක් කීමට බිය වූ
අමාරුම වදන්
දැන් කිව හැක

‘ඔබට ආදරෙයි මම’

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Henry Charles Bukowski ජර්මනියේ උපත ලැබුවත් ඔහු පසුකාලීනව ඇමෙරිකාවේ ජීවත්වූයේ ය. ඔහු වෘත්තීමය වශයෙන් නිර්මාණකරණයේ යෙදුනේ වයස තිස්පහත් පසුවූ පසුයි. Bukowski විසින් ගද්‍ය, පද්‍ය කෘති සහ නවකතා හතළිහක් පමණ ලියා තිබේ.

Digital Painting 

ලන්ඩන් කවි - අගෝස්තු 2023 කලාපය 

July 26, 2023

තෝරාගැනීම්



Translation of the poem 'Choices' by Nikki Giovanni

මා කැමති දේ
කළ නොහැකි නම්
මා කළ යුත්තේ
අකමැති දේ නොකර සිටීමයි
ඒ තෝරාගැනීම් දෙක
අසමාන වූවත්
ඒ මට කළ හැකි හොඳම දෙයයි

මට රිසි දේ
ලබාගනු නොහැකි නම්
මා කළ යුතු වන්නේ
මා සතු දේ ට
රිසි වීමයි
අඩුම තරමේ
රිසි වීමට තව දේවල් තිබීම ගැන
සතුටු වීමයි

මට වුවමනා තැනට යා නොහැකි විට
මඟ සලකුණු පෙන්වන තැනට
මා යා යුතුයි
එසේ යන්නේ
ඒ සමාන්තර ගමන
අවශ්‍ය තැනට එක එල්ලේ යන ගමනට
අසමාන බව
හැමවිටම තේරුම් ගනිමිනි

මා හඟින දේ
කියාගනු නොහැකි විට
කියාගත හැකි දේ පමණක්
හඟින්නට හුරු වෙමි

මේ සියල්ල, අනිකෙහි
පර්යාය නොවන බව දනිමි

එහෙත්
අන් සතුන් අතරින්
මිනිසා පමණක්
හඬන්නට උගත්තේ එබැවිනි

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem 'Choices' by Nikki Giovanni
Digital Painting


July 20, 2023

රසකැවිලි වෙළෙන්දා



Translation of Chapter 1 of the novel 'The Vendor of Sweets' by R. K Narayan

“කෙනෙක් රසයට ඇති තමන්ගේ කැමැත්ත පාලනය කරගන්නවා කියන්නේ තමන්ගේ ආත්මය පාලනය කර ගත්තා වගේ තමයි” ජගන් කීවේය.

“ඒ මොකටද ආත්මය පාලනය කරන්නේ?” ඔහුගේ කතාවට සවන් දෙමින් සිටි ඥාතියා පෙරළා ප්‍රශ්න කළේය.

“මන්දා, එහෙමනේ අපේ ශාස්තෘවරුන් කියලා තියෙන්නේ” ජගන් කීය.

ඔහුගේ සවන් දෙන්නාට මේ ප්‍රශ්නය කෙරෙහි වූ උනන්දුව නැති විය. ජගන් ගේ පුටුව අසල වූ නූස් ලී බංකුවක හිඳ සිටි ඔහු, ප්‍රශ්න ඇසුවේ කතාබහ ඉදිරියට රැගෙන යාමට පමණකි. ජගන් ගේ පුටුවට ඉහළින් බිත්තියේ ලක්ෂ්මි දෙවඟන ගේ රාමු කළ පින්තූරයක් ගසා තිබිණි. සෑම දිනකම දවසේ පළමු කාර්යය ලෙස බොහෝ භක්තියෙන් මෙහි පිච්ච මල් මාලයක් දවටා යාඥා කිරීමත්, දැල්වූ හඳුන් කූරක් බිත්තියේ සිදුරක රැඳවීමත් ජගන් නොවරදවාම සිදු කළේය. මෙහි අවට වාතය පිච්ච මල් සුවඳින්, හඳුන් කූරු සුවඳින් සහ මුළුතැන්ගෙහි ගිතෙලෙන් බැදෙන රසකැවිලි වල සුවඳින් පිරී පැවතිණි.

මේ සවන්දෙන්නා ජගන් ගේ ඥාති සහෝදරයෙක් වූවත් ඒ නෑකම එක එල්ලේ පැහැදිලි කළ හැකි එකක් නොවූයේ ඔහු නගර වැසියන්ගෙන් වැඩි ප්‍රමාණයක් සමඟ මෙවැනි නෑකම් කී නිසාය. (මින් සමහර ඒවා කෙසේ වත් විය නොහැකි ඒවා විය) නමුත් මේ ගැන අභියෝගයට ලක් කරනු ලැබුවහොත් ප්‍රශ්න කරන්නා හෙම්බත් කරවන වංශාවලියක විස්තර ඉදිරිපත් කරන්නට ඔහුට හැකියාව තිබිණි. මහත් සේ සමාජශීලී අයෙකු වූ ඔහු උදෑසන සිට රාත්‍රිය වන තුරුම විවිධ නිවෙස් වෙත යමින් කාලය ගත කළේය.හැම දිනකම නොවරදවාම හවස හතරහමාරට පමණ ඔහු ජගන් ගේ නිවසට පැමිණියේය.

මෙදිනත් සුපුරුදු වෙලාවටම එහි පැමිණි ඔහු, ජගන් වෙත යන්තම් බැල්මක් හෙලා, හිස සන් කර කෙළින්ම මුළුතැන්ගෙයට ගියේය. විනාඩි දහයකට පසු ඔහු ඉන් නික්මුණේ උරෙහි රැඳි සාලුවේ කෙළවරකින් මුව පිසිමිනි.

“සීනි පාවිච්චිය ගැන ටිකක් බලන්න වෙනවා, මට ආරංචියි ආණ්ඩුව සීනි මිළ වැඩිකරන්න යනවා කියලා. තිරිඟු පිටි නම් අද වරදක් නැහැ. ඊයේ ගොඩ්වුන් පාරේ යද්දී තොග වෙළෙන්දා මුණගැහිලා මම ඌට හොඳවැයින් දෙකක් කතා කළා. ඒ පාරේ මම මොනවා කළා ද කියලා අහන්න එපා ඉතින්, මට මේ නගරේ පුරාම යාළුවොයි නෑයොයි ඉන්නවා. එයාලා හැම තිසේම මට අරකට මේකට මට කතාකරනවා. අපි එකිනෙකාට උදවු නොකරනවා නම් මේ ජීවිතෙන් වැඩක් තියෙනවද?”

“කෝකියා අත්හදා බලන්න හැදුව රසකැවිල්ල කාලා බැලුවද?” ජගන් ඔහුගෙන් ඇසීය.

“ඔව්, නැතුව නැතුව.. ඒක රසයි.”

“හැබැයි මට නම් හිතෙන්නේ ඒක අලුත් මුහුණුවරක් දුන්නු පරණ රසකැවිල්ලක් කියලා. අන්තිමේදී ඔය කෝකත් එකයි, නැද්ද හොඳයි?”

“නෑ මහත්තයෝ,” ඥාතියා කීවේය. “මට නම් තාම හැම රසකැවිල්ලක් අතරේම ලොකු වෙනසක් පේනවා. කවදාහරි දවසක මං යෝගියෙක් වෙලා කෑම වල රස නොදැනෙන තැනට වැටෙන්නේ නැතිවෙන්න කියලා මං ප්‍රාර්ථනා කරනවා.”

කෙනෙක් රසයට ඇති තමන්ගේ කැමැත්ත පාලනය කරගැනීම ගැන තමන්ගේ දර්ශනය ජගන් විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවේ මේ වෙලාවේදීයි. මෙ ලෙස තවත් පැය භාගයක් ගතවන තුරු ඔවුහු සල්ලාපයේ යෙදුනහ. ඉනික්බිති ජගන් මෙසේ ඇසුවේය.

“උඹ දන්නවද මම මේ දවස්වල කන්නේ මොනවද කියලා?”

“මොනවා හරි අලුත් දෙයක්ද?” ඥාතියා ඇසුවේය.

“අද උදේ ඉඳන් මම ලුණු පාවිච්චිය අත් ඇරියා.” ජගන් ආඩම්බරයෙන් දිලිසෙමින් කීවේය. ඔහුගේ මේ නිවේදනය නිසා අසන්නා තුළ ඇතිවුණු කම්පනය දැක සතුටු වූ ඔහු තවදුරටත් තම න්‍යාය ඉදිරිපත් කරන්නට විය. “අපි හරි නම් කන්න ඕන ස්වභාවික ලුණු විතරයි.”

“මොනවද ස්වභාවික ලුණු කියන්නේ?” ඥාතියා විමසුවේය. “කෙනෙක් අව්වේ හැතප්මක් දුවලා දාඩිය දාලා වේලුනාම පිටේ ඉතිරිවෙන ලුණු ටිකද?”

මේ ග්‍රාම්‍ය උදාහරණය අසා ජගන් මුහුණ ඇඹුල් කරගත්තේය. ඔහුගෙන් දිස් වූයේ මේ කිළුටු ලෝකයේ නොගැටී පාවෙන ආත්මයක ස්වරූපයකි. වයස පනස් පහක් වූවත් ඔහුට තිබුණේ කුඩා සිහින් සිරුරකි. ඔහුගේ දුඹුරු සම විනිවිද පෙනෙනසුළු වූ අතර පුළුල් නළල කෙළවරින් ඇරඹුණු, තැන තැන සුදු වූ ඔහුගේ කෙහෙ රැළි ගෙල තෙක් දිගු ව තිබිණි. ඔහුගේ නිකට සුදු රැවුල් කොට වලින් වැසී තිබුණේ ඔහු රැවුල බෑවේ කලාතුරකින් බැවිනි. මීට හේතුව දිනපතා තමන්ගේ පිළිබිඹුව දෙස කැඩපතකින් බැලීම නරක යුරෝපීය පුරුද්දක් ලෙස ඔහු සැලකීමයි.

ජගන් තම දෝතියට උඩින් හැඳ සිටි බුරුල් කබාය ඔහු විසින්ම වියන ලද රෙද්දකින් මැසූ එකක් විය. හැම දවසකම ඔහු පැයක කාලයක් රෙදි විවීමෙහි යෙදුණි. එක් වරකට ඇඳුම් කට්ටල දෙකකට වඩා පාවිච්චි නොකළ ඔහු ඒ සඳහා රෙදි ප්‍රමාණයක් ඉතිරි කරගෙන ඉතිරිය මනා සේ මිටි බැඳ, ප්‍රදේශයේ අත් යන්ත්‍ර රෙදි කමිටුව වෙත විකිණුවේය. ඔහු මෙසේ ඉපයූ මුදල මසකට රුපියල් පහකට වඩා අඩු වූවද ඔහු ඉන් භාවාතිශය සතුටක් ලැබුවේය. ජගන් ගේ මේ පුරුද්ද ඇති වූයේ ඊට වසර විස්සකට පමණ පෙර ගාන්ධි තුමා ඔවුන්ගේ නගරයේ සංචාරය කළ අවස්ථාවේ මේ කාර්යය වෙනුවෙන් ඔහු පැසසුම් ලැබූ පසු යි.

ජගන් පැළඳ සිටි ආමන්ඩ් ඇටයක හැඩති, කහ පැහැති රාමුවෙන් යුතු වූ උපැස් යුවලට ඉහළින් ලොව දෙස එබිකම් කළේය. ලොකු අලංකාරයක් රහිත කහ පැහැති මෝස්තරයකින් යුතු වූ කදාර් සාළුවක් උර වටා පෙරවාගෙන සිටි ඔහු දෙපයේ ලාගෙන සිටියේ වයස්ගතව මිය ගිය හරකෙකුගේ හමින් සැකසුණු පටි සහිත ගනකම් පාවහන් ජෝඩුවකි. ගාන්ධිගේ අනුගාමිකයෙකු වූ ඔහු, මේ ක්‍රියාවන් පැහැදිලි කළේ “මගේ දෙපයේ සුවපහසුව වෙනුවෙන් පණ තියෙන සතෙක්ගේ බෙල්ල කපන්න අවශ්‍ය නැහැ කියලා මම විශ්වාස කරනවා” යනුවෙනි. මේ නිසා හරකෙකු හෝ පැටියෙකු මිය යමින් ඇතැයි යන ආරංචි ඔස්සේ ඔහු ඉඳ හිට ඈත ගම් වෙත සංචාරය කළේය. මෙසේ ගොස් ඒ සතාගේ හම ලබා ගත් පසු ඔහු ප්‍රථමයෙන් එය යම් ද්‍රාවණයක ගිල්වා තබා, ඉනික්බිති එය ඇල්බර්ට් මිෂන් වත්තේ ගසක් යට කුඩා කඩයක් කළ ඔහුගේ හිතවත් සපත්තු මසන්නෙක් වෙත ලබා දුන්නේය.

ජගන් ගේ පුතා හය හැවිරිදි වියේදී පමණ පසු වෙද්දී තම පියා නිවසේ පසුපස බරාඳයේ සිදු කළ මේ හම් පදම් කටයුතු ආදියට සතුටින් එකතු වූයේය. නමුත් ඔහු වයසින් වැඩෙද්දී ජගන් සත්ත්ව හමක් නිවසට ගෙන ආ විට එහි ගඳ ගැන නෝක්කාඩු කියන්නට විය. ජගන් ගේ බිරිඳ පුතා තරම්වත් එය නොරිස්සූ අතර හම් පදම් කිරීමේ කාර්යය අවසන් වන තුරු ඈ තම කාමරයෙන් පිටතට ඒම ප්‍රතික්ෂේප කළාය. මෙය දවස් කිහිපයක් ගත වූ ක්‍රියාවලියක් බැවින් ජගන් තම පාවහන් අලුත් කිරීමට උත්සාහ කළ හැම වතාවකදීම ඔහුගේ නිවසේ සිදු වූ වියවුල සුළු පටු නොවේ. මේ පදම් කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ මුල් අවධියේ දී සම් කැබැල්ල බිරිඳට හසු නොවන සේ දර මඩුවේ සැඟවිය යුතු නමුත් එහිදී එය මීයන් කෑමට ඉඩ තිබිණි. ජගන්ගේ බිරිඳ මරණාසන්නව හිඳිද්දී වරක් ඔහුට කිට්ටුවට එන්නට සන් කර යමක් කීවාය. ඈ කී දේ ඔහුට හරි හැටි වැටහුණේ නැතත් ඈ කීවේ “හම් කැබැල්ල වීසි කර දමන්න” යැයි අනුමාන කිරීම නිසා ඔහුගේ සිත රිදිණි. ඇයගේ අවසාන කැමැත්ත විය හැකිව තිබුණු ඒ ඉල්ලීමට හිස නවමින් ඔහු නිවසේ තිබුණු අවසාන හම් කැබැල්ල පුණ්‍යායතනයකට දුන්නේ කෘර බැවින් තොර පාවහන් ලබාගැනීමට තවත් කෙනෙකුට අවස්ථාව ලබා දීම ගැන සතුටු වෙමිනි. ඉනික්බිති ඔහු තමන්ගේ සංකීර්ණ පාවහන් අවශ්‍යතාව සපුරාලීමට ඇල්බර්ට් මිෂන් හි සපත්තු තනන්නා මත යැපුණේය.

දැන් ස්වභාවික ලුණු ගැන තම ඥාතියා කී කතාව අසා ව්‍යාකූල වූ ඔහුගේ මුහුණ රත් පැහැ ගැන්විණි. තම වදනින් ජගන් තුළ ඇතිවූ කම්පනය ගැන සතුටට පත් ඥාතියා එහි කළින් පැවති සතුටු සාමීචිය නැවත ඇතිකරගැනීමේ අටියෙන් මෙසේ කීවේය.

“ඔබ ඔබේ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන්ම සරල කරගෙන, මම ළඟදී සමූපකාරයේ ලොක්කාටත් කීවේ ඒකයි…”

මේ වැකියෙන් ඔහු බලාපොරොත්තු වූ ප්‍රතිපලය ලැබුණි.

“මම සීනි පාවිච්චියත් නවත්තලා තියෙන්නේ, දන්නවාද? උණු වතුර වීදුරුවක මී පැණි බින්දු විස්සක් දිය කරලා බිව්වාම අපේ ස්වභාවික සීනි අවශ්‍යතාවය සම්පූර්ණ වෙනවා.”

“ඔබ අල්පේච්ඡ ජීවිතය හොඳින් ප්‍රගුණ කරලා,” ඥාතියා කීවේය.

මින් දිරිමත් වූ ජගන් තම ප්‍රකාශයට තවත් තතු එකතු කළේය. “මම බත් කන එකත් අත ඇරියා. මම දැන් එළවළුවක්, මී පැණි ටිකක් එක්ක කන්නේ ගලේ ඇඹරුව තිරිඟු ටිකක්.”

“එහෙම තියෙද්දීත් මට හිතාගන්න බැහැ ඔබ වැඩකරමින්, සල්ලි උපයන්න කරදර වෙමින් මේතරම් මහන්සි වෙන්නේ ඇයි කියලා!”

ඥාතියා වීදුරු කවුළුවේ ප්‍රදර්ශනයට තබා ඇති රසකැවිලි වෙත අත දිගුකරමින් කීවේය.

තමන් පැණිරස නොකමින් අන් අය තමන්ගේ ලාභය වෙනුවෙන් පැණිරස කෑ යුතු යැයි ඔහු බලාපොරොත්තු වන්නේ ඇයිදැයි ඇසීමෙන් ඔහු වැළකුණි. තමන් කී දේවල් ප්‍රමාණවත් යැයි සිතුණු බැවින් ඔහු නැගිට යන්නට සූදානම් වන ලකුණු පෙන්වන්නට විය. ජගන් මුදල් ගණන් කරන වෙලාව එළඹෙමින් තිබුණු අතර ඒ කාර්යය අන් අය නැරඹීම ඔහුගේ අකැමැත්තට හේතු විය. වෙලාව හවස හය වී තිබිණි. ඒ, දවසේ ප්‍රධාන වෙළඳ කටයුතු අවසන් ව ඉදිරිපස වෙළඳසැලේ සේවක කොලුවා ඉසින් දවසේ එකතු වූ මුදල් ගණන් කිරීම සඳහා ගෙන එනු ලබන වේලාවයි. මේ වෙලාවට ජගන් ට දැනුණේ ඔහු සිහසුනට වී තම රාජධානිය පාලනය කරන, තම යටත් වැසියන්ගෙන් (මීට කෝකියන් හතර දෙනෙක් සහ කඩේ කොලුවා ඇතුළත් විය) පඬුරු ලබන රජ කෙනෙක් බවයි. මෙහිදී සිහසුන ලෙස සැලකුණේ තමන්ගේ රසකැවිලි රාජධානියේ හතර අතම පෙනෙන ලෙස උපායශීලිව කුඩා වේදිකාවක් මත තබන ලද, තුනී කොට්ටයක් දමා තිබුණු ලී පුටුවයි. මේ පුටුව ශතවර්ෂයක් තරම් පමණ පැරණි එකක් විය. එහි අත් වාරු දෙක, පසුපස කොටස සහ කැටයම් කළ කකුල් දිලිසෙන පිත්තල තීරු වලින් අලංකාර කර තිබිණි. මේ පුටුව, ලෝව්ලි පිළිමය පසුපස මේ නිවස තනද්දී ජගන් ගේ පියා විසින් විශේෂයෙන්ම තනවන ලද්දකි. සාමාන්‍යයෙන් තම පවුලේ උදවිය නිවසේ ඔප දමන ලද බිම මත අසුන් ගන්නා බැවින් පුටුවක් තනවන්නට අවශ්‍යතාවයක් නොතිබුණත් ඉංග්‍රීසි ජාතික බදු එකතු කරන්නෙකු වූ නෝබල් මහතා නක්ෂත්‍රය ඉගෙනුමට නිතර මේ නිවසට ආ ගිය නිසාත්, පාඩම් වේලාවට ඔහුට බිම හිඳ ගන්නටත්, බිම හිඳ සිට නැගිටින්නත් වේදනාකාරී වූ නිසාත් පුටුවක් සඳහා අවශ්‍යතාවයක් ඇති විය. එකල ඉතා වටිනා ත්‍යාගයක් ලෙස සැලකුන නෝබල් මහතාගේ අත්සන සහිත පින්තූරයක් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් දුර්වර්ණ වී සොල්දරයේ සුන්බුන් අතර තිබී සොයාගන්නා ලදී. පසු කලෙක එය සොල්දරෙයන් රැගෙන විත් දරුවන්ගේ කෙළි බඩුවක් ලෙස තැන තැන විසි කරමින් තියෙද්දී පින්තූරය රාමුවෙන් ඉවත් කර ඒ රාමුවේ දෙවියන්ගේ පින්තූරයක් බහා බිත්තියේ එල්ලා තිබිණි. නෝබල් මහතාගේ රාමුවක් රහිත පින්තූරය තව දුරටත් දරුවන් විසින් සෙල්ලමට ගනු ලද අතර ඔහුගේ කොපුල් හි වූ විසිළු සහගත රැවුල ඔවුන්ට හවස් වරු පුරාවටම සිනා ගෙන ආවේය. ග්‍රීෂ්ම ගිම්හාන සමයේදී පවන් ගැසීමටත් මේ පින්තුරය යොදා ගන්නා ලදී. අන්තිමේදී එය නැවතත් පැරණි ගිණුම් ජර්නල සහ අනෙකුත් පවුලේ සුන් බුන් සමඟ නැවතත් සොල්දරයටම යවා තිබිණි.

මෙතැන අසුන්ගෙන සිටිද්දී ජගන්ට මහත් තෘප්තියක් දැනුණි. එක් පසෙකින් ඔහුට මුළුතැන්ගෙහි සිදුවන හැම දෙයක්ම දකින්නත්, අහන්නත්, සුවඳ විඳින්නත් හැකි විය. එහි සිට නිරතුරුවම වෙළඳ සැල වෙත වෛවර්ණ රසකැවිලි පිරවුණු තැටි යැවිණි. මුළුතැන්ගෙහි රසකැවිලි බැදෙන හඬ ඇසෙන තාක් ජගන් ඒ වෙත අවධානය යොමු කළේ නැත. ඒ වෙනුවට ඔහු රත් පැහැති බැම්මෙන් යුතු වූ භගවත් ගීතා පොතේ සංස්කෘත පද වෙත නොසැලෙන බැල්මකින් බලා සිටියේය. නමුත් මුළුතැන්ගෙහි කැවිලි බැදෙන හඬේ කුඩා හෝ විරාමයක් ඇති වුවහොත් ශුද්ධ වූ පාඨයෙන් දෑස් ඉවතට නොගෙනම “මොකද ඔතැන වෙන්නේ?” යැයි ඔහු අසයි. එවිට ප්‍රධාන කෝකියා “මුකුත් නැහැ” කියා තම සුපුරුදු පිළිතුර දෙනු ලබන අතර මෙය ජගන්ගේ මනස සන්සුන් කර නැවතත් දේව වාක්‍ය වෙත යොමු කිරීමට සමත් වේ. නමුත් ඒ ඉදිරිපස වෙළඳ සැලේ යම් පමාවක් ඔහුගේ අවධානයට ලක් වන තුරු පමණි. එවිට ජගන් නැවතත් කෑ ගසන්නට ගනී.

“කැප්ටන්, ඔය කහ පාට සායක් ඇඳගෙන ඉන්න පොඩි කෙල්ලගෙන් අහන්න මොනවාද ඕන කියලා, දැන් එයා සෑහෙන්න වෙලා ඔතැන බලාගෙන හිටියා.”

ඔහුගේ හඬින් වෙළඳ සැලේ කොලුවා මෙන්ම දොර ළඟ සිටින මුරකරු ද යුහුසුළු ව තම රාජකාරි වෙත යොමු වූහ. මේ මුරකරු අතීතයේදී යුධ හමුදාවේ සේවයේ නියුතුව සිටි අයෙකි. කාකි ඇඳුමින් සැරසී සිටින ඔහු නිරතුරුව තම ලී පුටුවේ අසුන්ගෙනම නිදා වැටීමේ සම්භාවිතාවක් තිබිණි. ඇතැම් විට ජගන් “කැප්ටන්, අර මොකද අර හිඟන්නෙක් ඇවිත්? සිකුරාදාට විතරයි හිඟන්නන්ට එන්න පුළුවන්, මේක දන්සලක් නෙමෙයිනේ” යනුවෙන් කෑ ගසනු අසන්නට ලැබිණි.

ඉදිරිපස වෙළඳ සැලේ කොලුවා විසින් හාම්පුතා වෙත දවසේ ආදායම ගෙන එනු ලබන විට වටපිටාවේ නිහැඬියාවක් පැතිරිණි. කොලුවා ගනුදෙනුවලින් මුදල් ලබාගත්තත් ඔහු එහි මුළු එකතුව දැන සිටී යයි අපේක්ෂා කෙරුණේ නැත. ඔහු අතට ලැබුණු හැම පයිසයක්ම දිගු ගෙලක් සහිත වූ පිත්තල ජෝගුවකට දමනු ලැබූ අතර හැම දිනකම හවස හයට ඒ ජෝගුව ජගන් වෙත ගෙන යන ලදී. ඉන් අනතුරුව නැවත තම අසුන වෙත යන ඔහු රාත්‍රී හතට කඩයේ දොර පලු වසද්දී ඒ පැයේ එකතු වූ මුදල් සහිත වෙනත් කුඩා බඳුනක් ගෙතුලට ගෙන යයි. මේ වෙද්දීත් මුදල් ගණන් කිරීම නො අරඹා ඇති ජගන් තව දුරටත් දේව වාක්‍ය සහිත පොත කියවමින් සිටින්නේය. හිස ඔසවන්නේ නැතිවම වුවත් මුළුතැන්ගෙහි රසකැවිලි බැදීම නැවතුණු බව, උදුනේ ගින්දර නිවද්දී ඇසෙන හඬ, තැටි සහ හැඳි හේදෙන හඬ ඔහුගේ අවධානයට ලක් වේ. ඉනික්බිති කුස්සියේ සිට පාද ජෝඩු හතරකුත්, දවසේ අවසාන ක්‍රියාව ලෙස වෙළඳසැලේ සිට ඉතිරි වූ රසකැවිලි රැගෙන එන එක පාද ජෝඩුවකුත් පැමිණෙන අයුරු ඔහුට ඇසේ.

ඔවුන් සියලුම දෙනා තමන්ගේ මේසය අසල රැස් වී ඇති බව දැනුණු විට ජගන් ඔවුන්ගෙන් සුපුරුදු ප්‍රශ්නය අසන්නේය.

“කොච්චර ඉතුරුද?”

“වැඩිය නැහැ”

“හරියටම කියන්න”

“මයිසොර් පැක් වලින් සියර් දෙකක් විතර”

“ඒවා හෙට විකුනන්න පුළුවන්”

“ජිලෙබි සියර් භාගයයි”

“ඒක හෙටට වැඩක් නැහැ. හරි දැන් යන්න”

කඩයේ කොලුවා ඉතිරි රසකැවිලි තැටි ගෙතුලට ගෙනැවිත් තබා හෙමින් සීරුවේ පිටව ගියේය. එහෙත් කෝකියෝ තවමත් යාමට අවසර ලැබෙන තුරු බලා සිටියහ.

“ජනෙල් ඔක්කොම වහලාද?” ජගන් ඇසුවේය.

“ඔව්”

“හෙට ජිලෙබි හදන්න එපා. මොකද්ද ඒකෙ ප්‍රශ්නේ?”

රසකැවිලි ඉතිරි වීම ඔහුගේ සිතට වධ දෙන කාරණයක් වූ අතර එය හිස් කබල යට ඇනුණු කටුවක් සේ එය ඔහුට කරදරකාරී විය. දවස අවසානයේදී දිලිසෙන හිස් තැටි මුළුතැන්ගෙය වෙත එනු දකින්න ඔහු ප්‍රිය කළේය. ඉනික්බිති මේ ගැන විවිධ අදහස් දැක්වීමක් සිදුවිය.

“දැන් මේ ඉතුරු වුණ ටිකට මොකද කරන්නේ?” ජගන් විමසුවේය.

“මහත්තයා අවසර දෙනවා නම් අපි හෙට අලුත් රසකැවිල්ලක් අත්හදා බලන්නම්. එතකොට ඔය ඉතුරුවා ගැන ප්‍රශ්නයක් නැහැනේ. ඔක්කොම පොඩි කරලා වෙන හැඩයකින් හෙට බදින්න පුළුවන්.”

ප්‍රධාන කෝකියා සුපුරුදු ලෙස නිවුණු හඬින් කීවේය.

“ඔව් ඉතින් අන්තිමේදී හැම දෙයක්ම හදලා තියෙන්නේ පිටියි සීනියි රස කාරකයි වලින් නේ..” ජගන් දාර්ශනික ලෙස කීවේ මෙතෙක් වේලා තමන් නොගෙන සිටීමට තැත් කළ තීරණයට අවසානයේදී එළඹෙමිනි. ආහාර ද්‍රව්‍ය වල මිළ ඉහළ යමින් තිබුණු බැවින් ප්‍රායෝගිකව බලද්දී මෙය ගත යුතු වූ තීරණයක් විය.

තම සේවකයන් නික්ම ගිය පසු ජගන් තම දේව වාක්‍ය පොත පසෙකින් තබා තම මේසයේ ලාච්චුව ඇරියේය. පිත්තල ජෝගුවෙන් ලාච්චුවට කාසි හලද්දී හඬ නොනැඟෙන සේ ඒ තුළ තුවායක් අතුරා තිබිණි. සියුම් කලාවෙහි දක්ෂයෙක් පියානෝවක යතුරු පුවරුව මතින් තම අතැඟිලි ගෙනයන ශෝභාවෙන් ඔහු ඉක්මනින් මේ කාසි ඒවායේ වටිනාකම් අනුව වෙන් කළේය. එකතු වූ මුදල් ප්‍රමාණය වෙත තම බැල්ම රැඳවූ ඔහු පැය කාලක් ඇතුළතදී එහි මුළු වටිනාකම ගණනය කර අවසන් කළේය. සටහන් පොතක සටහනක් යෙදු ඔහු, ඉන් අනතුරුව ඕනෑම අයෙකුට පරීක්ෂා කළ හැකි ලේජරයේ වඩාත් සංකීර්ණ සටහන් කීපයක් යෙදුවේය. ජගන් සිය කුඩා සටහන් පොතේ යෙදුවේ හවස හයෙන් පසුව ලැබී කුඩා ජෝගුවේ තිබුණු ආදායම පමණි. මේ මුදල අන් ආදායමෙන් වියුක්තව, නිදහස්ව පවතින ලෙස ඔහු සැලකුවේය. මෙය එක්තරා ආකාරයකින් ස්වයං ජනිත බවත්, ඒවා බදු ආදියෙන් මුක්තව පැවතීමට සුදුසුකම් ඇති බවත් ඔහු සැලකුවේය. ඉඩ ලැබුණු වහාම මේ කාසි නැවුම් මුදල් නෝට්ටු බවට හරවා, මිටියක් බැඳ සොල්දරයේ නෝබල් මහතාගේ පින්තූරයට පාලු කැපීමට එහි තැන්පත් කෙරෙනු ඇත.

ලාච්චුවේ ඇති කාසි දෙස අවසන් වතාවට බැල්මක් හෙලූ ජගන්, ප්‍රවේසමෙන් ලාච්චුව වසා දැමුවේය. ඉනික්බිති ලාච්චිවේ අල්ලුව හතර වතාවක් ඇද, එය ඇරේවිදැයි පරීක්ෂා කර, ශබ්ද නංවමින් තම පුටුව පසුපසට තල්ලු කළේය. ඉන් අනතුරුව ඔහු දොරට විශාල පිත්තල ඉබ්බෙකු දමා, යතුර කරකවා තම සාක්කුවේ රුවාගත්තේය.

“කැප්ටන්! මේ ඉබ්බා හරියට වැටිලාද බලනවා” ජගන් කී විට කැප්ටන් එය අත් බෝම්බයක් විලසින් දෑතට මැදි කර තදින් අල්ලා ගත්තේ රණකාමී ස්වරූපයෙනි. .

“මේක හොඳ හයිය ඉබ්බෙක් සර්, මේ වගේ ඒවා දැන් හොයාගන්න නැහැ. මම ඉබි යතුරු ගැන හොඳට දන්නවා. මේක ගමක කම්මලක හදන්න ඇත්තේ” මෙලෙස ඉබි යතුරු සහ කම්මල් ආදිය ගැන ඔහු බොහෝ විස්තර කියන්නට ගත් විට ඔහු ට බාධා කළ ජගන්, “හරි, වටපිට ගැන කල්පනාවෙන් ඉන්නවා ” කීවේය.

කැප්ටන් ඔහුට යුධ හමුදාමය සැලියුට් ආචාරයක් දුන් පසු ඒ දවස එලෙසින් නිමා විය.


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක 

The Vendor of Sweets (1967) by R. K Narayan- Indian Thought Publications

Digital painting