'පෙර පාසැල් ගිය පළමු දවස'

 

First Day of Kindergarten | Margaret Hasse

පාසල් බස් රියේ පඩි බොහෝ උස නමුත්

විලියම් එඩිතරව එය නැඟ ගනී 

දොරවල් වැසේ 

ඇඟිලි සලකුණු වැකි කිලිටි වූ කවුළුවකින් ඔහු එබී බලයි 

මම පාරේ කෙළවර සිට

සොල්දාදු බිරිඳක් ලෙසින්

ඔහුට අත වනමි 

දහවල් දොළහට 

කහ පැහැති බස් රිය 

මා යළිත් සිටගෙන සිටින එතැනටම

ඔහුව ගෙනත් ඇරලවයි 

ඔහු නැති අතරේ 

මා වරුවක්ම එතැන බලා සිටි බව 

ඔහු සිතයි 

මා උදය වරුවෙම ටෙනිස් ගැසූ බව දැනගත් විට 

ඔහුගේ මුහුණ ඇකිලී යන්නේ  

කුණු කූඩයට දැමූ කඩදාසියක් ලෙසිනි

ඔහුගෙන් ස්වාධීනව මට සැරිසරනු හැකි බව 

දැන් ඔහුට වැටහෙමිනි 

අතැර දැමීම නම් ගැඹුරු ලිඳෙන් 

ඉනූ කඳුළු ඔහුගේ දෑසේ මතුවේ 

මා ඔහුගේ ප්‍රථම ප්‍රේමයයි 

ඔහුගේ ලොකුම කළකිරීමයි 

Bus steps are too high, but William clambers up gamely.
Doors shut. He peers out a print-marked window.
From the street corner, I wave like a soldier's bride
as his bus turns a corner and pulls away.

At noon, the yellow bus returns him to the same place
where I'm standing again.
He thinks I stayed, waiting in his absence.
When he finds out I played tennis all morning,

his forehead crumples like paper in a wastebasket.
Now he knows I can move on my own without him,
tears drawn from the well of desertion form in his eyes.

I’m his first love, and his greatest disappointment. 



- Margaret Hasse, "First Day of Kindergarten" from Milk and Tides, published by Nodin Books.

Margaret Hasse ගේ මේ කවිය බොහොම හදවතට සමීප කවියක්. දරුවා මුලින්ම පාසැලට/පෙරපාසලට ගිය දවසේ එයා එනකම් එතැනම බලාගෙන ඉන්න ජාතියේ, නැත්නම් මේ විදිහට ටෙනිස් ගහන්න යන ජාතියේ අම්මලා දෙවර්ගයම ඉන්නවා. බොහෝ විට පලවෙනි ළමයා තමන්ගේ ග්‍රහණයෙන් මිදීම අම්මලාට දරාගන්න අමාරු බවත්, දෙවෙනි, තුන්වෙනි, අන්තිම ළමයින්ගෙන් මේ වගේ පොඩි වෙලාවකට හෝ නිදහස් වීම තාවකාලික සහනයක් බවත් මම දැකලා තියෙනවා. සමහරවිට කවියේ එන විලියම් මේ අම්මාගේත් වැඩිමලා නොවෙන්න පුළුවන්. ඒත් අම්මලාට තමන් නැතිව පැවැත්මක් නැහැ කියලා නම් පුංචි ළමයි නිතර හිතනවා. ඒ තමන් උපන් දවසේ ඉඳන් අම්මලා තමන්ටම කැප වෙලා ඉන්නවා දකින නිසා.

මගේ පුතාට අවුරුදු තුනක් විතර කාලේ දවසක් එයාව එයාගේ යාළුවෙක්ගේ උපන් දින උත්සවයකට ඇරලවලා මම ඒ පැය දෙකේදී ගෙදරට වුවමනා දේවල් කිහිපයක් ගන්න වෙළඳ සැලකට ගියා. ආයෙත් පුතාව ගන්න ගියාම 'අම්මා මං  එනකම් මොකද කළේ?' කියලා එයා මගෙන් ඇහුවා. 'පුතා එනකම් මම මේ පඩිය උඩට වෙලා අඬ අඬා හිටියේ!' මම හිනාවෙලා විහිලුවට කිව්වා.

ඒත් පුතා ඒක බාරගත්තේ බොහොම බැරෑරුම් විදිහට "ඇයි ඉතින් ඇඬුවේ.. මම ඉක්මනට එන බව අම්මා දන්නවානේ!" පුතා හිනාවක් වත් නැතිව ව පිළිතුරු දුන්නා. මං විහිලුවට කී දේ ඇත්තක් හැටියට එයා බාරගත්තු බව මට තේරුණා. තමන් නැතිව අම්මා එහෙම අඬ අඬා ඉන්න ඉඩ තියෙන බවට පුතාගේ තිබුණු ඒ ඒකායන විස්වාසය නිසා මං කීවේ බොරුවක් බව එයාට කියන්න මට දුක හිතුණා. බොහොම කාලෙකට පස්සේ මේ කවිය දකිද්දි මට මේ සිද්ධිය ආයෙත් මතක් වුණා.

මිනිස් හැසිරීම් වල පුංචි අහුමුලු වල තියෙන මේ වගේ දිලිසෙන තැන් තමන්ගේ කවි වල මතුකරන්න Margaret Hasse බොහොම දක්ෂයි

Photo by Annie Spratt- free photos on Unsplash.com

මොණර කතා

Peacocks | Kate Llewellyn

වැසි බර දිනවලදී
බරාඳ වැට මත
තෙත තිර රෙදි මෙන්
ඔවුහු එල්ලී සිටිති
සෙබඩ නඩය නම්
ගඟට වැටී තෙතබත් වුණු
අළු පැහැ කොට්ට මෙනි

එහෙත් වියලි දිනවලදී නම්
මෙතැන උත්සවයකි
දිලිසෙමින්, බැබලෙමින්
ගිගිරි සොලවමින්
ස්පාඥ්ඥ නැටුම ඇරඹේ

සවිමත් අළු පැහැති දෙපා මතින්
ගොවිපොළේ තැන තැන
නගරයෙන් නගරයට
මේ ප්‍රසංගය ගෙන යමින්
ඔවුහු අහංකාරව ඇවිදිති

ගායනය නම්
වෙන කෙනෙකුට පැවරුවා නම් යහපත් ය 

සිතෙන තරමට අති බිහිසුණු ය
එය සින්ඩරෙල්ලාගේ සොයුරිය වැනි ය
එතරම් අවලස්සනක් ගැන
එළිපිට සඳහනක් කරන්නට
කවුරුත් බියෙනි
මේ හැම අතරේ
පුංචි බුචර් කුරුල්ලෙක්
අවධානයක් නොලබාම
කණුවක් උඩ හිඳ
සිත් කුල්මත් කරමින් ගී ගයයි 

On wet days
they hang on the verandah railing
like wet curtains
the peahens
become grey cushions
that fell in a river

but on dry days
celebration
shimmer and tremble
shake that castanet
the Spanish dance begins

up goes the opera set
raised as if a cord were pulled
or a child’s stand-up picture book
opened

their strong grey legs
strut and hawk this show
around the farm
from town to town

and the singing
so gruesome
it were best left to others
however
like Cinderella’s sister
no-one dares mention
such ugliness to them
while the little plain butcher bird
sings so ravishingly
sitting almost unnoticed on a post

Kate Llewellynගේ මේ කවිය මොණර රංචුවක් හිතේ අඳින්නේ බොහොමත් නිරායාසයෙන්. වැසි දින තෙතබත් ව තටු හකුලාගෙන ගත කර ඉර පෑයූ දිනවලට පුරුදු අහංකාර රැඟුම් රඟන මේ මොණර රංචුව කවියේ වචන අතරින් මැවී පෙනෙන්නා වගේ.

ටික කලකට කළින් මටත් මේ වගේ ම මොණරු රංචුවක් ඕස්ට්‍රේලියාවේ තස්මේනියා ප්‍රාන්තයේ, ලෝන්සේස්ටන් හි Cataract Gorge නම් සුන්දර පරිසරයේදී මුණ ගැහුණා. මේ, සංචාරකයන්ට Tamar ගඟ හරහා chair-liftsවල නැඟී එතෙර කඳු ප්‍රදේශයට ගොස් සිරි නරඹන්නට අවස්ථාව සලසන තැනක්. මෙතැනට පිවිසේද්දීම, රථ ගාල පුරාම සක්මන් කරන මොණර රංචුවක් දකින්න පුළුවන්. එන යන රථ තඹ සතේකට මායිම් නොකරන ඔවුන් මහා පාර මැද පිල් විදහා නටන්නෙත්, රථවල වහල මතට නැගී අහංකාර බැලුම් හෙලන්නෙත් ඔවුන් ඒ බිමේ අයිතිකරුවන් වගේ.

අප එහි ගිය දින තද මීදුමක් තිබුණු අතර පිල් කළඹෙන් වෑස්සෙන දිය සහිතව වැටක් මතට වී උන් උඩඟු මොණර තරුණයෙක් කැමරාවට හසු වුණේ මෙලෙසයි. 

At Cataract Gorge- Tasmania

ලංකාවේ, රත්නපුර ප්‍රදේශයේ අපගේ ඥාති නිවසක ගෙවත්තේත් මෙවැනිම මොණර පවුලක් පදිංචිව ඉන්නවා. උස කඳු ගැටයක ඇති ඒ නිවසට යා යුත්තේ බෑවුම් සහිත පටු ගුරු පාරකින්. මේ මඟ දෙපස ඇති උස ගස් මත ලැග දවස ගතකරන මේ මොණර රංචුව උස් හඬින් හඬගා අමුත්තන්ගේ පැමිණීම නිවැසියන්ට සැල කරනවා. 'බල්ලෝ හදන්න මහන්සි වෙන්නේ මොකටද මොණරු ඉන්දැද්දී!' යැයි කියමින් එහි ගෙහිමියා හිනැහෙනවා . එහෙත් දිනක් රාත්‍රී වෙලාවක අප ඒ නිවෙසට ගිය විට වත්තේ දසතින් ඇසුණේ අඳුර විනිවිදිමින් උස් හඬින් ගැයෙන මොණර ගීත. පරිසරයේ අඳුර ට එක් වෙලා දෙකන් කීරි ගස්වන ඒ මූසල හඬ ගෙන ආවේ සංකා සහගත හැඟීමක්. ඒ මතකය නැවත විඳිද්දී ඉහත කවියේ මොණරුන්ගේ කෑ ගැසීම් ගැන and the singing, so gruesome, it were best left to others යැයි කීම ඉතාම සුදුසු බව මට සිතෙනවා.

SBS රේඩියෝවේ සහස් පියවර පොත ගැන කතාබහ

ඕස්ට්‍රේලියාවේ SBS රේඩියෝව ලෝකයේ වැඩිම භාෂාමය විවිධත්වයක් සපයන රේඩියෝ ජාලයයි. එය භාෂා 70ක වැඩසටහන් අසන්නන් මිලියන තුනක් වෙත ගෙන යනවා. ඉතින් මේ මහා විශාල මාධ්‍ය ජාලයේ මටත් මගේ සහස් පියවර පොතටත් පුංචි ඉඩක් අද වෙන් වුණා. SBS සිංහල රේඩියෝ කණ්ඩායම මසකට වරක් පවත්වන සාහිත්‍ය සම්භාෂණ වැඩසටහනට සහභාගි වන්නට මට ලැබුණු ආරාධනාව මම පිළිගත්තේ බොහොමත්ම සතුටින්. මා වෙනුවෙන් මේ ඉඩකඩ වෙන්කළ SBS රේඩියෝ ජාලයේ වැඩසටහන් නිෂ්පාදිකා දිල්රුක්ෂි විජේසූරියටත් කතාබහට එක් වූ ප්‍රවීණ ලේඛක ජගත් ජේ. එදිරිසිංහ ටත් මගේ ස්තූතිය පිදෙනවා. 

දින නැති දිනපොතෙන් තවත් රේඩියෝ කෙටිකතා දෙකක්

මගේ 'පොසම් හදිසියක්' සහ 'ඉබ්බි' කෙටිකතා දෙක රේඩියෝ කෙටිකතා ලෙස පහත සබැඳියෙන් අහන්නට පුළුවන්. මීට වෙහෙසුන කැනඩාවේ 'සවන' රේඩියෝ කණ්ඩායමට මගේ ස්තූතිය!