December 19, 2018

වරකාගොඩ සීයා

මේ  මගේ තාත්තාගේ තාත්තා. අපි කිව්වේ වරකාගොඩ සීයා කියලා. සීයා හරි උසයි. පුංචි කොණ්ඩයක් බැඳලා, සරම ඇඳලා මහත හම් පටියක් බැඳලායි හැමතිස්සෙම හිටියේ. අවුරුදු අනූ හයක්  බොහොම නීරෝගීව හිටිය සීයා කිසිම දවසක කණ්නාඩි පාවිච්චි කළේ නැහැ. මහගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ හාන්සි පුටුවේ ඉඳන් කිසිම අමාරුවක් නැතිව සිළුමිණ පත්තරේ දැන්වීම් පිටුවල පුංචි අකුරු කියවන සීයා මට දැනුත් පේනවා වගේ. අපි අවුරුදු දාසයෙන් දාහතෙන් කණ්නාඩි දාද්දි සීයා අපිට ඔච්චමට හිනාවුණා.  සීයා මට හැමදාම කිව්වේ 'මාලි' කියලා. "නෑ සීයේ, මට කියන්නේ මලී කියලානේ!" කිව්වාට කවදාවත් කණකට වත් ගත්තේ නැහැ.

ඉස්සර සීයා කෙසෙල් කැනක් කැපුවාම, වත්තේ මැන්ගුස් ඉදුනාම සීයාගේ දරුවෝ දහදෙනාගේම ගෙවල් වලට ඒවා ගිහින් දෙනවා. ඒ  දේවල් බරට බරේ උස්සගෙන යන්නේ බස් එකේ. එහෙම යද්දී ඒ හැම ගෙදරකම ඉන්න පුංචි ළමයින්ට අකුරු බිස්කට් කඩදාසි උරයකුත් ගෙනියනවා. කොයි තරම් දරුවන්ගේ ගෙවල් වල ගියත්, කිසිම දවසක රැයක් නවතින්න තියා කෑම වේලක් කන්නවත් ඒ ගෙවල් වල තාවර වෙන්න සීයා කැමති වුණේ නැහැ. කොහොම හරි, කීයට හරි ගෙදරම ගියා.

සීයා බොහොම මහන්සි වෙලා සීයාගේ දරුවන්ට උගන්නලා තියෙන බව, යහමඟ පෙන්නලා තියෙන බව අපිට  තේරෙන්නේ අපිත් වැඩිහිටියෝ උනාට පස්සෙයි. ඒ මහන්සිය නිසා සීයාගේ ඒ දරුවෝ දහදෙනාටම බොහොම යහපත් ජීවිත ලැබුණා. සීයා මුණුබුරු මිණිබිරියෝ රංචුවක්ම දකින්න, ඒ හැමෝගෙන්ම ආදරේ ලබන්නත් වාසනාවන්ත වුණා.

සීයා අසනීප වෙලා ඉස්පිරිතාලේ ඉන්දැද්දී  පවුලේ දූ දරුවෝ, දරුවන්ගේත් දරුවෝ සෑහෙන්න පිරිසක් සීයාගේ ළඟ  හිටියා. අපි ඇඳ වටේ උන්නු බව සීයාත් දැනගෙන හිටියා.  අන්තිමට උඩට ගත්තු හුස්ම පල්ලෙහාට නොදාම සීයා යන්න ගිය හැටි මගේ හිතේ බොහොම පැහැදිලිව ඇඳිලා තියෙන රිදෙන මතක වලින් එකක්. මේ දෙසැම්බර් මාසෙට සීයා ගිහින් අවුරුදු විසිපහක්. අවුරුදු විසිපහක් ගියත් සමහර අය ඉතිරි කරලා යන සලකුණු මැකිලා යන්නේ නැති බවට සීයා හොඳ සාක්කියක්.

සීයා හිටියා නම්, මේ කාලේ සීයාගේ මිණිබිරියන්ගේ දරුවෝ අවුරුදු හතෙන් අටෙන් කණ්නාඩි දාන හැටි දැකලා හොඳටම හිනාවෙයි!


December 13, 2018

පොත් කියවන චැලේන්ජ්


අවුරුද්දකට පොත් අඩුම ගණනේ 52ක් වත් කියවන්න පොඩි අභියෝගයක් මම ටික කලකට ඉස්සර බාර ගත්තා. මේ අභියෝගය ඇත්තටම ගුරුවරියක් වුණු මගේ මිතුරියකට ඇගේ ගෝලයෙක් විහිලුවට වගේ කළ අභියෝගයක්. අන්තිමට මේකට පැත්තක ඉඳලා මමත් සම්බන්ධ වුණා. ගිය අවුරුද්දේ නම් මට ඒ ඉලක්කයට යන්න බැරිවුණා. ගිය අවුරුද්දට මම කියවලා තිබුණේ පොත් 41යි. ඒ ගැන ලියපු බ්ලොග් සටහනයි මේ. මේ අවුරුද්දේ නම් මම  52 ඉලක්කය ඉක්මවා ගියා. මේ සැරේ ගණන 57ක්! මේ අවුරුද්ද ගෙවෙන්න තව සති දෙකක් විතර තිබුණත් ලංකාවට යන ගමනකුත් යෙදිලා කලබලකාරී වෙලා තියෙන නිසා තව නම් එක පොතක් වත් එකතුකරන්න බැරිවෙයි වගේ. ඒත් මේ ගණන අනුව මම මාසෙකට පොත් පහකට වඩා පොඩ්ඩක් අඩුවෙන්  කියවලා තියනවා කියන එක හිතාගන්නත් බැහැ එක අතකට. ඒවා මේ විදිහට ලියලා තියාගත්තේ නැත්නම් සමහරවිට මටත් විශ්වාස කරන්න බැරි වෙයි. මේ ලැයිස්තුවේ කෙටිකතා පොත් කීපයක්ම තියෙන නිසා මේ ඉලක්කය ලේසියෙන් පහු කරන්න ලැබුණා කියලා මට හිතෙනවා.

රස්සාවත්, ගෙදර වැඩත් අතරතුර මට කියවන්න වෙලාව ලැබෙන්නේ කොටස් වශයෙන්. මඟ තොටදී එක එක දේවල් වලට කල් මරණ අතරේ, කෑම පැයේදී එහෙම වගේ තමයි මම පොත් කියවන්නේ. ඉතින් ඒකට කෙටිකතා තමයි හොඳටම ගැලපෙන්නේ. එහෙමයි කියලා රසවත් නවකතා පොතක් ලැබුණොත් නිදිමරාගෙන හරි මම නොකියවා ඉන්නෙත් නැහැ. ඒ නිසා මේ ලැයිස්තුවේ නවකතා ත් ඒ තරමටම තියෙනවා. පුස්තකාලයක රස්සාව කරන එකත්, ගෙදර ඉඳන් පයින් යන දුරක අලුත්ම සිංහල පොත් තොගයක් තියන පුස්තකාලයක් තියන එකත් මේ තරම් පොත් කියවන්න ලොකුම හේතුවක් වුණා. මේ අවුරුද්දේ මුල ලංකාවට නොගිය නිසා අලුතෙන් පොත් මිළදී ගන්න නම් වුණේ නැහැ. ඒත් ගේ ළඟ තියන council පුස්තකාලයේ සිංහල පොත් එකතුවට ලංකාවේ සම්මාන වලට නිර්දේශිත, සම්මාන ලැබුව සහ අලුත්ම පොත් නිරන්තරයෙන් මිළදී ගන්න නිසා ඒ ගැන ලොකු අඩුවක් දැනුණේ නැහැ. මට නම් කොයිතරම් කල් පිටරටක හිටියත් දවස තිස්සෙම වැඩියම අත ගැටෙන්නේ ඉංග්‍රීසි පොත් වුණත්, තාමත් වැඩි පෙරේතකම තියෙන්නේ සිංහල  පොත් වලට බව මේ ලැයිස්තුව හොඳම සාක්ෂියක්. 

මේ පොත් අතරින් මාව වඩාත්ම කම්පනය කළේ අරුණ ප්‍රේමරත්නගේ 'තරු විසුල රැය', Margaret Atwoodගේ 'The Handmaid's tale' පොත් දෙක. ඒ කියන්නේ කියෙව්වාට පස්සේ ටික දවසක් නිදි නැතිව කල්පනා කරන වර්ගයේ ඒවා! අනෙත් ඒවාත් අඩු වැඩි වශයෙන් මම රස වින්දා. පොතක් හිතට අල්ලන්නේ නැත්නම් හිත්පිත් නැතිව කියවීම අත ඇරලා දාන නරක පුරුද්දක් මට තියනවා. ඒක සෑහෙන්න දුරට අඩු කරගන්න උත්සාහ කළත් තාම නැත්තටම නැති වෙලා නැහැ. දවසම පොත් එක්ක ගත කරන මට, කියවන්න ඕන තරම් options තියන නිසා කියවන්න තියෙන සීමිත වෙලාව රස නැති පොතකට වෙන්කරන්න හිත් දෙන්නේ නැහැ. බොහෝ වෙලාවට පුස්තකාලවලින් එක සැරේ පොත් දහයක් පහලවක් උස්සගෙන ආවත් අන්තිමට එයින් ඉවරවෙනකම් කියවන්නේ පොත් තුනහතරක් වෙන්න පුළුවන්. ඒ නිසා මටම වංචා කරගන්නේ නැතිව මේ ලැයිස්තුවට දැම්මේ මම සම්පූර්ණයෙන්ම කියවලා ඉවර කළ පොත් විතරයි. මේ පොත් තෝරාගන්න මට වැඩිපුර උදවු වුණේ ලංකාවේ සාහිත්‍ය සම්මාන නිර්දේශිත ලැයිස්තු, ෆේස්බුක් 'පොත් කියවන අය' ගෘප් එක සහ 9th Annual Good Reads Awards ලැයිස්තුව. Agatha Christie, Anne Tyler දෙන්නා මගේ ප්‍රියතම ලේඛිකාවෝ දෙන්නෙක්. ඒ දෙන්නාගේ පොත් මම බොහොම කලකට ඉස්සර කියවලා තිබුණත්, ආයෙත් රස විඳින්නයි මේ සැරේත් කියෙව්වේ. 

මම රැකියාව කරන පාසල් පුස්තකාලයේ ප්‍රබන්ධ එකතුවේ පොත් හයදාහක් විතර තියනවා. ඒ නිසා සිසුවියන්ට පොත් ගන්න පුළුවන් සීමාවක් පනවලා නැහැ. දෙසැම්බර් මැදදී ලැබෙන ග්‍රීෂ්ම නිවාඩුව සති හයක් තරම් දිග නිසා ළමයි නිවාඩුවට කළින් පුස්තකාලෙන් පොත් ගන්නේ පිස්සුවෙන් වගේ. අන්තිම පාසැල් වාරයේ අන්තිම සතිය 'all-you-can-carry week' හැටියට අපි නම් කරලා තියෙන්නේ මේකට අනුග්‍රහයක් දෙන්නයි. මේ සතියේ ළමයි පුස්තකාලෙන් කොයිතරම් පොත් අරගෙන යනවද කියලා කියනවානම් අපි ඒ අයට පොත් දාගෙන යන්න රෙදි මළු පවා දෙනවා. ඒවාත් මදි වෙලා සමහර ළමයි පුස්තකාලෙට එන්නේ රෝද තියෙන පුංචි සූට්කෙස් අරගෙන! ලාබාල වයසේ ඉඳන් මේ වගේ පොත් කියවන මේ ළමයි දැක්කාම මට නම් දැනෙන්නේ ලොකු සතුටක්. ඉතින් මේ ඇබ්බැහිය ජීවිතය පුරාවටම ඒගොල්ලන්ගේ ළඟ තියේවි.

කොට්ටෙට තියන්න පුළුවන් තරම් මහත පොත් දහයක් දොළහක් පුස්තකාලෙන් අරගෙන බැරි මරගාතේ උස්සගෙන යන පුංචි කළු කෙල්ලෙක්  ගිය සතියේ මගේ ඇහැ ගැටුණා. ඒක දකිද්දී අර සින්දුවක තියන විදිහට ඒ ' මා දැයි නිකමට මට සිතුණා!'

මේ මගේ 2018 කියවපු පොත් ලැයිස්තුව. 2019 දී මේ ඉලක්කය පරද්දන්නයි මගේ උත්සාහය!  

  1. පාද යාත්‍රා - එරික් ඉලයප්ආරච්චි
  2. මිනිස් වටය- එරික් ඉලයප්ආරච්චි (කෙටිකතා)
  3. Kitchen House- Kathleen Grissom
  4. නේත්‍රාගේ කතාව- චන්ද්‍රසිරි දොඩංගොඩ 
  5. Exit West- Mohsin Hamid
  6. Dirt Music- Tim Winton
  7. The Mermaid Chair- Sue Monk Kidd
  8. රත්තරං දත - මලික් තුසිත ගුණරත්න (කෙටිකතා)
  9. Still me- Jojo Moyes
  10. Halloween Party- Agatha Christie
  11. දිමියා- අනුරසිරි හෙට්ටිගේ  (කෙටිකතා)
  12. The Heart Goes Last- Margaret Atwood
  13. The Handmaid's tale- Margaret Atwood
  14. Force of Nature- Jane Harper
  15. අළු පැහැති ආරංචි- ලියනගේ අමරකීර්ති  (කෙටිකතා)
  16. රස කතා- ජයකොඩි සෙනෙවිරත්න  (කෙටිකතා)
  17. ස්වයංජාත- සමරවීර විජයසිංහ 
  18. Elizabeth is Missing - Emma Healey
  19. ගිහින් එන්න කානිවල්- සුමුදු නිරාගී සෙනෙවිරත්න  (කෙටිකතා)
  20. නිකිණි කළුවර -දීප්ති මංගලා රාජපක්ෂ 
  21. තැප්පා සේම ගිණි-  සමරවීර විජයසිංහ  
  22. Little fires everywhere- Celeste Ng
  23. කර්මක්ෂ- කාංචනා ප්‍රියකාන්ත  (කෙටිකතා)
  24.  ආලන්දර- සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක (කෙටිකතා)
  25. Clock Dance- Anne Tyler
  26. ජයන්!- සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක 
  27. තරු විසුළ රැයක්- අරුණ ප්‍රේමරත්න 
  28. Every Note Played- Lisa Genova
  29. තුංමං හන්දිය- මහගම සේකර 
  30. අම්මයි තාත්තයි වහල උඩ-වෙනුර සරත් කුමාර  (කෙටිකතා)
  31. ආත්මා- චන්ද්‍රසිරි දොඩංගොඩ 
  32. Bookshop for the broken-hearted- Robert Hillman
  33. කාලිදාස කල් ඉකුත් වී නැත- සමරසිංහ ගුණසේකර  (කෙටිකතා)
  34. කළු කුහරය- රසික සුරවීරආරච්චි  (කෙටිකතා)
  35. ගාලු කොටුවේ සිංහයා- කපිල කුමාර කාලිංග  (කෙටිකතා)
  36. මේ කතාව- සුරේකා සමරසේන
  37. දෙමංසල- පී.ඩී අබේපාල
  38.  විල් නෙතක මල් මතක- නඳුන් යසිත දසනායක (කවි)
  39. අච්චාරු සහ තවත් කතා- විරාජිනී තෙන්නකෝන්  (කෙටිකතා)
  40. The Librarian- Sally Vickers
  41. සැණෙලි වියුම්- අනිල් හේරත්  (කෙටිකතා)
  42. උත්තමාචාර- රෝහිත මුණසිංහ  (කෙටිකතා)
  43. Ladder of Years- Anne Tyler
  44. නොනිමි වියමන- එච්. බී. ගුණරත්න (කෙටිකතා)
  45. අවලමා සහ ඇහැටුව- පී. බී ජයසේකර
  46. දෛව- කීර්ති වැලිසරගේ 
  47. පුරුෂ නොවන කල- පූර්ණිමා රාමනායක
  48. චක්‍ර- ජයතිලක කම්මැල්වීර  
  49. Dumb Witness- Agatha Christie
  50. The Nowhere Child- Christian White
  51. හැටේ වත්තේ මග්දලේනා- සෞම්‍ය සඳරුවන් ලියනගේ (කවි)
  52. කූඩු කිරිල්ලී සහ තවත් කතා -සංස්කරණය ස්වර්ණකාන්ති රාජපක්ෂ (කෙටිකතා)
  53. Scrublands- Chris Hammer
  54. ඈත නෑයෝ- සන්ධ්‍යා මධුරසිංහ (කෙටිකතා)
  55. Dinner at the Homesick Resturant- Anne Tyler
  56. The Children Act- Ian McEwan
  57. මකුළු දැල් බැඳුණු උඩුකය සිත්තම- ජස්ටින් පියරත්න (කෙටිකතා) 

December 12, 2018

දෙසැම්බරයේ උදෑසනක්




Clarice Thompson |Morning in December

In the dark kitchen
I raise the window shade.
The morning star glistens.
alone in black space.
Something in me, near my heart,
soars up to meet it,
touches it briefly
and returns.
How insignificant I am,
How tiny in a universe
where even that star
is miniscule.
I turn from the window,
reassured, stronger.
My tiny world, larger
almost in order.


දිනමිණ වසත් සුළඟ 11.12.2018 

December 04, 2018

දරුව

Playthings | Rabindranath Tagore

Child, how happy you are sitting in the dust, playing with a broken twig
     all the morning. 
I smile at your play with that little bit of a broken twig. 
I am busy with my accounts, adding up figures by the hour. 
Perhaps you glance at me and think, "What a stupid game to spoil
     your morning with!" 

Child, I have forgotten the art of being absorbed in sticks and mud-pies. 
I seek out costly playthings, and gather lumps of gold and silver. 
With whatever you find you create your glad games, I spend both my time
     and my strength over things I never can obtain. 
In my frail canoe I struggle to cross the sea of desire, and forget that I too
     am playing a game.

දිනමිණ වසත් සුළඟ 4.12.2018 




November 28, 2018

ඒ පැටලුම්

































Barry Spacks | Within Another Life

Those whose days were grudging or confused
may come back trapped within another life

as a boulder, or a pane of glass,
or a door that suffers every time it's slammed.

If I return a boulder, love, some summer day
come sit by me and contemplate these horses and these hills.

And if a windowpane, gaze through to see 
the meadow on our walks where the brown geese strut.

And if I am a door, come home through me, 
be sure I'll keep you safe.

And if a knotted, twisted rope,
from long self-clenching and complexity,

oh love, unbind, unbraid me then
until I flow again like windswept hair.



දිනමිණ වසත් සුළඟ- 28.11.2018 

November 21, 2018

මේ නිහඬ මිනිසුන්ගේ සංගමයයි













































Mum Is The Word | Hans Ostrom

The League of Quiet Persons meets
monthly. Its quarters are a cavernous
warehouse away from traffic. Its
business is not to discuss business.
Minutes are read silently and tacitly approved.
Members listen to rain argue with corrugated
iron, a furnace with itself. Glances
are learnéd. It is not so much refuge
from noise the members seek in such company
as implicit permission not to speak,
not to answer or to answer for,
not to pose, chat, persuade, or expound.

Podium and gavel have been banned,
indeed are viewed as weaponry.
A microphone? The horror.
Several Quiet Persons interviewed
had no comment. A recorded voice
at the main office murmured only, “You
have reached the League of Quiet
Persons. After the tone, listen.”


 දිනමිණ- වසත් සුළඟ 20.11.2018









November 08, 2018

උපදෙස්































Instructions | Sheri Hostetler

Give up the world; give up self; finally, give up God.
Find god in rhododendrons and rocks,
passers-by, your cat.
Pare your beliefs, your absolutes.
Make it simple; make it clean.
No carry-on luggage allowed.
Examine all you have
with a loving and critical eye, then
throw away some more.
Repeat. Repeat.
Keep this and only this:
what your heart beats loudly for
what feels heavy and full in your gut.
There will only be one or two
things you will keep,
and they will fit lightly
in your pocket.

දිනමිණ- වසත් සුළඟ 30.10.2018




October 29, 2018

උපාසක කකුළුවෝ, කඩොලාන ආකෘති සහ මඩ ගඳ මතක


"ආ නංගී... එහෙනම් කියන්න බලන්න මූ මොකෙක්ද කියලා!" වටවී සිටින තම සගයන්ගේ උසුළු විසුළු මැද සිසුවෙක් ප්‍රදර්ශන කුටිය භාර සිසුවියගෙන් උපහාසයෙන් අසයි. ඔහුගේ අත්ල මත බොහෝ දුර්වලව අඬු සොලවන මඩ තැවරුණු කකුළුවෙකි.

"ඌ... මේ ..මේ" සිසු රංචුවේ ආගමනය නිසා කලින් කටපාඩම් කළ විස්තර සියල්ල අමතක ව ගිය කෙල්ල තෙපරබායි.."ඌ මේ.. උපාසක කකුළුවෙක්!"

දසත පැතිරෙන්නේ කෙළවරක් නැති හිනා හඬයි. තාපස කකුළුවා උපාසක කකුළුවා වූයේත් ඒ කෙල්ලට පාසැල් කාලය පුරාවටම පවතින නමක් වැටුණේ ත් ඒ අධ්‍යාපනික ප්‍රදර්ශනය දවසේ ය.


පාසැලේ ප්‍රදර්ශනයට අප පන්තියේ ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩය ලෙස කඩොලාන පරිසරයක් තනන්නට මුලින්ම අදහස ඇතිවුණේ කාටදැයි මට මේ වෙද්දී මතක් වන්නේ නැත. එහෙත් එය ගුරුවරුන්ගෙන් යෝජනා නොවූ බවත්, අප පන්තියේ සිසුවියන් අතරින්ම යෝජනා සම්මත වූ බවත් මට මතක ය. එවකට සොළොස් හැවිරිදි වියේ උන් අපට ඒ වයසටම උරුම 'සියල්ල කෙසේ හෝ සාර්ථක වේවි!' යන නොසැලෙන විශ්වාසය නම් තිබණු බව මට හොඳාකාරවම මතක ය. අප පාසලේ හතලිස් වෙනි සංවත්සරය සමරන්නට සංවිධානය කරන ලද උත්සව මාලාවේ වැදගත් තැනක් ඒ දැවැන්ත අධ්‍යාපන ප්‍රදර්ශනයට හිමිවිය. ඊට පෙර අපට මතක ඇති කාලයක පාසලේ එවැනි උළෙලක් සංවිධානය කර නොතිබිණි. එවකට එකොළහ වසරේ උන් අපට, කුඩාවුන් මෙන් සිල්ලර රිජිෆෝම් ආකෘති නොතනා ප්‍රදර්ශනයට 'වැදගත්' දෙයක් ඉදිරිපත් කරන්නට මහත් වුවමනාවක් විය. පාසලේ ජ්‍යෙෂ්ඨ පන්තියක ඉගෙනුම ලබන්නන් වීම මේ මාන්නයට එක් හේතුවක් විය. මීට අමතරව සහෝදර පාසැල් වලින් පවා මේ ප්‍රදර්ශනය නැරඹීමට පැමිණෙන බව දැන සිටීමත් එකී පාසැල්හි අප ' හඳුනන' ශිෂ්‍යයන් සිටීමත් මේ උද්යෝගයට තව තවත් හේතු විය. කෙසේ හෝ අපගේ මේ 'කඩොලාන යෝජනාවට' ගුරු මණ්ඩලයෙන් අනුමැතිය ලැබිණි. කළ යුත්තේ කුමක්ද, කෙසේද යන්න පිළිබඳව ඡායාමාත්‍රික හැඟීමක් පමණක් සහිතව අප ඒ කටයුත්තට අතගැසුවේ මහත් ආත්ම විශ්වාසයෙනි.

ආකෘතිමය කඩොලාන පරිසරයක් තැනීමට නම් පළමුවෙන්ම සැබෑ කඩොලාන පරිසරයක් වෙත ගොස් අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය ගෙනආ යුතු විය. බොරැල්ලේ තිබුණු අපගේ පාසලට ආසන්නම කඩොලාන පරිසරය ඇත්තේ මීගමුවේ බව එදා සම්මත වූ තීරණය හරිදැයි අදටත් මා හට විශ්වාසයක් නැත. එහි ගොස් අවශ්‍ය දේ ගෙන ඒමට කඩිනමින් කණ්ඩායමක් සැකසිනි. කඩොලාන පරිසර වෙත බොහෝ ක්ෂේත්‍ර චාරිකා මෙහෙයවා ඒ ගැන තොරතුරු හොඳින් දැන සිටි තාත්තාවත් ඒ ගමනට එකතු කරගන්නට මට හැකි විය. තවත් දෙමවුපියන් කිහිප දෙනෙක් හා ළමුන් පහළවක් විස්සක් තරම් පිරිසක් ද මේ ගමනට එක විය.


අපගේ ගමනට යොදාගෙන තිබුණේ කසිකබල් බාග ලොරියකි. මීගමුවේ සිට ආපසු ගෙනෙන්නට තිබුණු ද්‍රව්‍ය ගැන අසා වෙනත් කිසිම ලොරිකරුවෙක් මේ කොන්තරාත්තුව බාර නොගත්තා විය හැක. අපට නම් ඒ අබලන් ලොරියේ ගමන සුඛෝපභෝගී රථයක ගමනකට වඩා විනෝදජනක විය. අතනින් මෙතැනින් එකතු කරගත් උදලු, ගෝනි, අලවංගු, යකඩ තාච්චි රැසක් ද ලොරියේ පසුපස විය. ගමනේ අරමුණ වූ බරපතල කාරනාව ගැන සාකච්ඡා කරනු වෙනුවට මීගමුවට යනතෙක් ම නොනනවත්වාම ගී ගැයූ අපට මෙය තවත් විනෝද චාරිකාවක් විය. 

එදා දණක් මඩේ බැස, කඩොලාන පැළ උදුරමින්, මුල් ගලවමින්, ගෝනි වලට මඩ එකතු කරමින්, කඩොල් ගස්වල අතු කපමින් පැය ගණනක් ගත කළ අප, හවස් වෙද්දී හඳුනාගත නොහැකි තරමට මඩ වැකී කළු පැහැ වී තිබිණි. එමෙන්ම ආරම්භයේදී තිබුණු උද්යෝගයද ක්‍රමක්‍රමයෙන් පලුදු වෙමින් තිබිණි. "මීට වඩා ලේසි දෙයක් තෝරාගන්න තිබ්බේ නැද්ද?" "මං කිව්වා වගේ සුර්ය ග්‍රහ මණ්ඩලය හදන්න තිබ්බේ.." අතනින් මෙතැනින් කසු කුසු ඇසෙන්නට විය. එහෙත් කණ්ඩායම් නායිකාවගේ රැවුම් ගෙරවුම් මැද අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය එක්රැස් කෙරිණි. මඩ අවුස්සද්දී තැන තැන මතු වූ කකුළුවන් රැසක් ද අප අල්ලාගත්තේ උන් අපගේ කඩොලාන ආකෘතිය ට තාත්වික බවක් එක කරනු ඇතැයි යන බොළඳ සිතුවිල්ලෙනි. උන්ට කොළඹ ඒම සඳහා කලපු දිය පිරවූ බාල්දියක් ලැබිණි.එදා අපට ගිය කාර්යය සම්පූර්ණ කරගන්නට අප හා ගිය වැඩිහිටියන්ගේ නොමඳ සහාය ලැබිණි. එකතු කරගත් සියල්ල ඉතා වෙහෙසවී ලොරියේ පටවාගෙන මීගමුවෙන් පිටවෙද්දී ඇඳිරි වැටෙන්නට ආසන්න වී තිබිණි. ආපසු ගමනේදී හෙම්බත් වූ කෙල්ලන්ගේ දැඩි නිහඬබව මිස ගී හඬක් නම් නෑසුණු බවක් මට මතක ය.

මීළඟ අභියෝගය වූයේ කඩොලාන පරිසරය ගොඩනැඟීම ය. සති අන්තයක් පුරාවටම වෙහෙසවී අපේ 'කඩොලාන' නිමවන්නට එකාමෙන් අප වෙහෙසුණේ ප්‍රදර්ශනය එළඹෙන සතියේ ඇරඹෙන බැවිනි. මේ ව්‍යාපෘතියේ අපිරිසිදු ස්වභාවය නිසාමදෝ අපට මේ සඳහා පාසලේ කොණක කඩා දමන්නට නියමිතව තිබුණු පන්ති කාමරයක් ලැබිණි. බිමට ඉටිකොළ එලා, ඒ මත කළු පැහැති මඩ තට්ටු අතුරා, උදුරාගෙන ගෙනා විවිධ වර්ගයේ කඩොල් පැළ එහි සිටුවා යම්කිසි ආකාරයක කඩොලානක් නිර්මාණය කරන්නට අපට හැකි විය. වෙන වෙනම කපාගෙන ආ වායුධර මුල් මඩේ සිටුවා, කරු මුල් කයිරු මුල් කඩොල් අතු වලට තබා බැඳ තිබුණු නිසා එහි එක්තරා තාත්වික ස්වරූපයක් දිස් විය. ඉතා ප්‍රවේසමෙන් රැගෙන ආ කකුළු රංචුව මෙහි අත්හැරියහොත් උන් පන්ති කාමරය පුරා දිවයන බව අපට මතක් වූයේ මේ සියලු කටයුතු අවසන් වූ පසු යි. කෙසේ හෝ උන්ගෙන් ප්‍රයෝජනයක් ගත යුතු බැවින් උන් නූල් මඟින් කඩොල් මුල් වෙත බැඳ තබන්නට යෝජනා වූයේ වෙන කළයුතු කිසිවක් සිතාගත නොහැකි තැනයි. වාසනාවකට උන් ඉතා අහිංසක කකුළු විශේෂයක් වූ බැවින් මේ 'නූල් බැඳීම' අපට ශාරීරික හානි නොවන සේ සිදුකල හැකි විය. අප විසින් අඳුරු කඩදාසි අලවා පන්ති කාමරයේ ජනේල වසා තිබුණේ කඩොලාන පරිසරයට ගැලපෙන ලෙස යි. එහෙත් හවස් වෙද්දී එය 'අඳුරු වැඩියි!' යැයි රැස්ව සිටි පිරිස අතරින් අදහස් මතුවන්නට විය. කොහෙන්දෝ සොයාගත් වයර් පටක් පන්ති කාමරයේ තිබුණු විදුළි පේනුවට සම්බන්ධ කර ඊට විදුලි බුබුලක් අමුණා කඩොල් ගස් අතර රඳවන්නට එක් මිතුරියක් ඉදිරිපත් වූයේ ස්වේච්ඡාවෙනි. තමන් 'වයර් වැඩ දන්නා' බවත් ' මේ වගේ වැඩ ගෙදරදීත් කර ඇති' බවත් ඈ පැවසුවේ මහත් වැදගත් කමකිනි. එහෙත් වයර් පට අතට ගත් සැණින් ඈ විදුලි සැර වැදී වෙව්ලන්නට වූයේ නොසිතූ පරිදි ය! රැස්ව සිටි කිසිවෙකුටවත් කර කියාගත දෙයක් නොමැතිව තත්පර දෙකතුනක් ගතවන්නට ඇත. කුමක් හෝ හාස්කමකට වැඩි වෙලාවක් ගතවන්නට මත්තෙන් ඈට ඒ වයර් පට අතහැරිණි. එසේ නොවුණා නම් කුමකින් කුමක් සිදුවන්නට තිබිණි දැයි මතක් වෙද්දී දැනුදු මගේ ගත සිත හිරිවැටී යයි. කම්පනය හැර වෙනත් හානියක් සිදු නොවී තිබුණු මිතුරිය එවෙලේම ගෙදර පිටත් කෙරිණි. කඩොලාන ආකෘතිය ආලෝකමත් කිරීමේ යෝජනාව වහාම අහෝසි කෙරිණි. මේ සියලු දේ සිදුවෙද්දී අප හා එකම ගුරුවරයෙක් වත් වැඩිහිටියෙක්වත් නොසිටියේ කුමන අතපසු වීමකින්දැයි දැන් නම් සිතාගත නොහැක. එහෙත් කෙසේ හෝ තවත් උපද්‍රව නොවී අපගේ කඩොලාන පරිසර ආකෘතියේ වැඩ අවසන් විය.

ප්‍රදර්ශනය මහත් උත්සවශ්‍රීයෙන් ඇරඹිණි. පන්තියේ සිසුවියන් කණ්ඩායම් කර 'එක්සිබිෂන් ඩියුටි' හෙවත් කුටියට පැමිණෙන අමුත්තන්ට කඩොලාන ගැන විස්තරයක් සැපයීමේ කටයුත්ත පවරා තිබිණි. ඩියුටි තිබුණු අය ඒ වෙනුවෙන් සැකසුනු විශේෂ ලාංඡනය පැළඳගෙන විස්තර කිරීම් කළේ මහත් ආඩම්බරයෙනි. මුල් දිනවල අමුත්තන් ලෙස බොහෝවිට පැමිණියේ අවට පාසැල් වල ප්‍රාථමික සිසුන් බැවින් කිසිදු හැලහප්පීමක් ඇති වූයේ නැත.ඩියුටි නොතිබුණු සෙස්සෝ පාසලේදී කලාතුරකින් ලැබුණු මේ නිදහස විඳිමින්, අයිස්ක්‍රීම් කමින්, ප්‍රදර්ශන භුමියේ සෙනඟ අතරේ හඳුනන මුහුණු සොයමින් ඇවිදිමින් කාලය ගත කළ හ. එහෙත් අපගේ ප්‍රදර්ශන කුටියට අප නොසිතු දෙයක් සිදුවෙමින් තිබිණි. කඩොලාන පරිසරය තනන්නට කතිකා කර ගනිද්දී, ගස්වලින් කපන ලද අතු සහ මඩ ආදියට සතියක් ගතවෙද්දී සිදුවිය හැකි දේ ගැන අප කල්පනා කර තිබුණේ නැත. අවාසනාවකට මෙන් ප්‍රදර්ශනයේ තෙවැනි දිනය පමණ වෙද්දී කඩොල් ගස් වල කොළ මැලවී අඩපණ වී තිබිණි. ජනෙල් වසා තිබුණු කුටිය,පල් වී තැම්බුණු මඩ ගඳින් පිරී තිබිණි. මීට අමතරව කඩොල් මුල් වෙත ගැටගසන ලද කකුළුවන් උන්ගේම කකුළු කතුරෙන් නූල් කපාගෙන දසත දිව ගොස් තිබිණි. ඇතැම් කකුළුවන් මිය ගොස් සිටි අතර ඇතැම් උන් පණ අදිමින් සිටියේ ආහාර නොමැති කමින් විය යුතුය. කුටියේ තිබුණු මඩ ගඳ ට කකුළු මළ කුණු පිලී ගඳත් එක් වී ඉන් නිකුත් වූයේ ඔක්කාර ඇතිකරවන දුර්ගන්ධයකි. අවාසනාවකට මෙන් අප බලාපොරොත්තුවෙන් උන් සහෝදර පාසැල් වල ශිෂ්‍යයන් ප්‍රදර්ශනය නැරඹීමට ඒමට තෝරාගෙන තිබුණේ ප්‍රදර්ශනයේ අවසාන දින කිහිපය ය. ඉතින්, උසස් මට්ටමක ප්‍රදර්ශන කුටියක් පෙන්වා 'කොල්ලන්ගෙන් ලකුණු ලබාගන්නට' බලා උන් අපට අන්තිමට ඉතිරි වූයේ මඩ ගඳ ගහන පන්ති කාමරයක් පමණි! එහෙත් නාඳුනන කොල්ලන් පැමිණ අපට කවටකම් කරන්නට තැත් කරද්දී හඳුනන කොල්ලන් පැමිණ තත්ත්වය වහා සමනය කළ බවත් කිව යුතුම ය. අසාර්ථක ප්‍රදර්ශන කුටියක් සැලසුම් කළාට ප්‍රදර්ශනය අවසන ගුරුවරියන්ගෙන් බැනුම් අසන්නට අප සූදානම් සරීරයෙන් උන්නත් පුදුමයකට මෙන් එවැන්නක් සිදු වූයේ නැත. සමහරවිට ඒ ගඳ ගසන කඩොලාන ආකෘතිය මඟින් ඉදිරියේදී වත් සැලසුම් සහගතව වැඩ කිරීම පිළිබඳව වටිනා පාඩමක් අප උගත් නිසා තවත් දඬුවම් අනවශ්‍ය යැයි ඔවුන් සිතන්නට ඇත!



pic- DBV facebook page
 


October 23, 2018

කඳු මුදුනක



Afternoon On A Hill - Poem by Edna St. Vincent Millay


I will be the gladdest thing
   Under the sun!
I will touch a hundred flowers
   And not pick one.

I will look at cliffs and clouds
   With quiet eyes,
Watch the wind bow down the grass,
   And the grass rise.

And when lights begin to show
   Up from the town,
I will mark which must be mine,
   And then start down!



දිනමිණ වසත් සුළඟ 23.10.2018



October 22, 2018

Thank you Red Room Poetry!



I am honoured that my poem, Heaven - on a City Street -has been chosen to be featured in the project named 'The Disappearing' in the poetry site, Red Room Poetry! Red Room Poetry is dedicated to showcasing Australian poems by Australian poets. It also partners with poets, schools and communities to make a positive social impact and to ensure poetry is accessible by all.


https://redroomcompany.org/

http://disappearing.com.au/poem/heaven-on-a-city-street/





The Disappearing is a poetry project created by Red Room Poetry, and it is an interactive map of poems about vanishing places.

//The site uses geo-location to pin poems to transforming locations. From fading milk bars to ghost towns, The Disappearing has been uncovering poetry’s invisible currents in the world since 2012. Charting fragmented histories, impressions and memories across Australia and beyond, The Disappearing has grown to be one of the largest poetic travel guides, preserving traces and sharing experiences of places that transform over time.//

http://disappearing.com.au/


October 17, 2018

හැන්ද


























Richard Jones | The Spoon


Some days I think I need nothing
more in life than a spoon.
With a spoon I can eat oatmeal,
or take the medicine doctors prescribe.
I can swat a fly sleeping on the sill
or pound the table to get attention.
I can point accusingly at God
or stab the empty air repeatedly.
Looking into the spoon's mirror,
I can study my small face in its shiny bowl,
or cover one eye to make half the world
disappear. With a spoon
I can dig a tunnel to freedom,
spoonful by spoonful of dirt,
or waste life catching moonlight
and flinging it into the blackest night



දිනමිණ වසත් සුළඟ- 17.10.2018

October 11, 2018

මතක හිටින්න අමුතු අකුරු

"පාඩම් කළාට කිසිම දෙයක් ඔලුවේ නැහැ!"

මෙහෙම මැසිවිලි කොයිතරම් නම් අහන්න ලැබෙනවාද? ජීවිතේ එක කාලයක් තියෙනවා විභාග අපේ පස්සෙන්ම එන. ඒ කාලෙට මතකයේ තියාගන්න තියෙන දහසකුත් දේවල් ලේසියෙන් හිතේ රඳවාගන්න මන්තරයක් ඇත්නම් කියලා හිතෙන තරම්. මන්තරයක්ම නොවුණත් මේ ගැටලුව විසඳාගන්න පුංචි උපක්‍රමයක් හොයාගන්න ඕස්ට්‍රේලියාවේ RMIT විශ්ව විද්‍යාලයේ පර්යේෂණ කණ්ඩායමක් සමත් වෙලා තියෙනවා.



මේ සොයාගැනීම අලුත් ෆොන්ට් එකක්, එහෙම නැත්නම් අකුරු රටාවක්. ඒකෙ නම Sans Forgetica.  (Sans කියන්නේ ප්‍රංශ භාෂාවෙන් Without කියන තේරුම) මේකෙන් සිද්ධ වෙන්නේ හරිම අපූරු දෙයක්. සාමාන්‍යයෙන් අපි දෙයක් කියවාගෙන යද්දී ඇස් ඉබේම වගේ අකුරු උඩින් දුවලා යන නිසා ඒ කියවූ දේ ඉබේ මතක තබාගනීමක් සිද්ධ වෙන්නේ නැහැ. ඒකට හේතුව අපේ මනස 'සුමට කියවීමක්' කරන නිසා. හදිසියෙවත් අපි කියවන දේ කියවන්න දුෂ්කර නම්, අකුරු අපැහැදිලි නම් එතැනත් මතක තබාගනීමක් සිද්ධ වෙන්නේ නැහැ ඒ කියවීම් ක්‍රියාවලිය මනසට දුෂ්කර වැඩි නිසා. මේ නිසා පරීක්ෂකයන් මේ අවස්ථා දෙකේ අතරමැද අවස්තාවක් හොයාගෙන තියෙනවා. ඒ කියන්නේ ප්‍රශස්ථ දුෂ්කරතා මට්ටමක් (desirable difficulty). ඒ තමයි sans forgetica font එක. මෙතැනදී වෙන්නේ අකුරු හඳුනාගැනීමට පුංචි බාධකයක් එකතු කරලා ඒවා කියවගෙන යන්න මනසට ටිකක් අමාරු කරන එක. කියවීම ලේසියෙන් සුමටව ම ගලාගෙන යන්න නොදී ටිකක් ඒ ගැන හිතලා මනසට ග්‍රහණය කරන්න ඉඩ අරින එක. අකුරු නිර්මාණයට කාවද්දපු මේ බාධක අකුරෙන් අකුරටත් වෙනස්. ඒ නිසා කියවද්දී මනසට රටාවකට හුරුවෙන්න තියෙන අවස්තාව නැතිවෙනවා. මනසට දැනෙන මේ පුංචි මහන්සිය නිසා ලියා තියෙන දේ මතකයේ රැඳීමත් දැනුමට එකතු වීමත් වැඩිපුර සිද්ධ වෙන බව පර්යේෂණ මඟින් ඔප්පු වෙලා තියෙනවා.


මේ සොයාගැනීමට සම්බන්ධ වෙලා තියෙන්නේ අකුරු නිර්මාණ විශේෂඥයෙක් වන Stephen Benham සහ මනෝ විද්‍යාඥයන් වන , Dr Jo Peryman සහ Dr. Janneke Blijlevens. 


මේ පර්යේෂණ මෙහෙයවලා තින්නේ RMIT විශ්ව විද්‍යාලයේ ව්‍යාපාරික චර්යා අධ්‍යයන ඒකකය (Behavioural Business Lab). ඕස්ට්‍රේලියාවේ විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් 400ක් තරම් කණ්ඩායමක් මේ අකුරු රටාව පරීක්ෂා කරන්න සහභාගි වෙලා තියෙනවා. දෙයාකාරක දැනුම සම්භාරයක් එකතු කරලා මේ වගේ අධ්‍යයනයක් කරන්න ලැබුණු එක ගැන මේ කණ්ඩායම් බොහොම උද්දාමයෙන් ඉන්නේ. නිර්මාණ න්‍යායන් හා මනෝ විද්‍යාත්මක න්‍යායන් ඒකට එකතු කරලා අකුරු රටාවක් නිමවපු පළවෙනි වතාව හැටියට ඔවුන් මෙය හඳුන්වනවා. Sans Forgetica නිර්මාණය කළ පර්යේෂකයන් තුන්දෙනා මේ සොයාගැනීම තවදුරටත් ලෝකය පුරා ව්‍යාප්ත කරන්නයි බලාපොරොත්තුව. සමහරවිට තව ටික කාලයක් යද්දී පාඩම් පොත් වල මේ වගේ අකුරු රටා අනිවාර්ය වේවි. පාඩම් අමතක වෙන එක කළාතුරකින් සිද්ධවෙන දෙයක් වේවි.

මේ ෆොන්ට් එක නොමිලේ බාගත කරන්න පුළුවන් මෙතැනින් 




October 09, 2018

අහෝ මරණය






The Poet To Death | Sarojini Naidu

Tarry a while, O Death, I cannot die
While yet my sweet life burgeons with its spring;
Fair is my youth, and rich the echoing boughs
Where dhadikulas sing.


Tarry a while, O Death, I cannot die
With all my blossoming hopes unharvested,
My joys ungarnered, all my songs unsung,
And all my tears unshed.


Tarry a while, till I am satisfied
Of love and grief, of earth and altering sky;
Till all my human hungers are fulfilled,
O Death, I cannot die!



දිනමිණ වසත් සුළඟ- 09.10.2018


September 29, 2018

ආදරයට එවැනි දේ කළ හැක

Meister Eckhart | Love Does That


All day long a little burro labors, sometimes
with heavy loads on her back and sometimes just with worries
about things that bother only
burros.

And worries, as we know, can be more exhausting

than physical labor.

Once in a while a kind monk comes

to her stable and brings
a pear, but more
than that,

he looks into the burro's eyes and touches her ears

and for a few seconds the burro is free

and even seems to laugh,

because love does

that.

Love frees.



දිනමිණ, වසත් සුළඟ 17.09. 2018 

September 22, 2018

රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලේ අවසන් වටයට නිර්දේශිත 'පරිසරය නිවැරදිව දකිමු' පොත



'පරිසරය නිවැරදිව දකිමු' (කතෘ- දයාරත්න වීරසේකර) කෘතිය 2018 රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලේ විද්‍යා සාහිත්‍ය කෘති ප්‍රවර්ගයේ අවසන් වටයට නිර්දේශ වීම නිමිත්තෙනි  

තාත්තා 'පරිසරය නිවැරදිව දකිමු' පොත පළ කළේ 2017 අග භාගයේදී ය. අඩ සියවසක් තරම් කාලයක් පුරාවට ශ්‍රී ලංකාවේත් සේෂෙල්ස්හිත් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ රැකියාවල නියැලී කාර්යබහුල ව සිටි තාත්තාට මෙවැනි දේකට විවේකයක් ලැබුණේ මීට වසර දෙක තුනකට පෙර ඕස්ට්‍රේලියාවට සංක්‍රමණය වීමෙන් පසුවයි. ඔහු මේ පොතේ අත්පිටපත ලියන්නට ගත්තේ එය මුද්‍රණය කිරීම පිළිබඳව පැහැදිලි සැලැස්මක් ඇතිව නොවේ. ඔහුගේ ප්‍රධාන අරමුණ වූයේ ප්‍රයෝජනවත් දේකට කාලය යොමුකිරීමයි. පරිගණකයෙන් සිංහලෙන් ලියන්නට, රූප  සටහන්, වගු සහ ප්‍රස්තාර අඳින්නට අලුතෙන්ම ඉගෙනගත් ඔහු ඉතාමත් කැපවීමෙන්, මහන්සි වී මේ පොත නිම කළේ ය. පරිසරය පිලිබඳ තතු ඉතා සරලව, පැහැදිලිව, උදාහරණ ද ඇසුරෙන් ඉදිරිපත් කර ඇති නිසා මේ පොත ඉතා සිත්ගන්නාසුළු එකකි.

පිටරටක සිට ලංකාවේදී පොතක් මුද්‍රණය කිරීම දුෂ්කර ක්‍රියාවක් බව තාත්තාට දැනුණේ මේ පොත පළ කරන්නට ගිය විටයි. මුලදී විවිධ දුෂ්කරතා වලට මුහුණ දුන්නත් පසුව ගොඩගේ ප්‍රකාශයකයන් වෙත යොමු වූ පසු ඔවුන් ලබා දුන් ඉමහත් සහයෝගය නිසා ඒ කටයුත්ත සාර්ථකව ඉටුකරගන්නට හැකිවිය.

රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලේ සමරු පොතේ පිටුවක් 
2018 වසරේ රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලේ, විද්‍යා සාහිත්‍ය කෘති ප්‍රවර්ගයේ නිර්දේශිත කෘති හය අතරට තාත්තාගේ පොතත් නිර්දේශ වී ඇති බව අපට ආරංචි වූයේ සම්මාන උළෙල ද අවසන් වූ පසුවයි. ලංකාවේ වාසය නොකරන නිසා තාත්තාට මේ ආරංචිය කල් ඇතිව නොලැබෙන්නට ඇත. ජීවිතයේ හත් වන දශකයේදී තමන්ගේ පළමු පොත ලිවීම, එය පරිගණකගත කර, රූප සටහන් සහ දත්ත වගු ඇතුළත් කිරීම ආදී  සියල්ලම තමන් විසින්ම කරගැනීම, රටින් පිට සිටියදීත් වෙහෙසවී ලංකාවේදී එය මුද්‍රණය කරගැනීම ආදී සියලුම දිනුම් වලට ඉහළින් මේ ලැබුණු ඇගයීම තැබිය යුතුය. ඉතින් ආරංචිය පසුව ලැබුණත් කම් නැත. නිර්දේශ වීම ම ජයග්‍රහණයකි! සුබ පැතුම් තාත්තා... ඊළඟ පොත ඉක්මනට ලියමු! 

මේ සුබ ආරංචිය ගෙන ආ Rasikalogist ට ස්තුතිය.

(රාජ්‍ය සම්මාන උළෙලේ අවසාන වටයට තම පොත නිර්දේශ වූ බව තාත්තාගේ අධ්‍යාපන රසකතා බ්ලොගයේ, බ්ලොග් සටහනක් ලියන්නැයි තාත්තා ට මා යෝජනා කළ විට ඔහු ඊට උනන්දුවක් දැක්වූයේ නැත. එබැවින් ඔහු ලිවිය යුතු මේ සටහන මා ලියන්නේ මහත් ආඩම්බරයෙනි!) 

September 11, 2018

වාසගම්



“ඔය ළමයාගේ නම මොකක්ද?”

මාලනී ඇන්ටි ඇනෙක්සියේ ජනේලෙන් එබිලා අහද්දී නිල්මි බෝඩිමට ඇවිත් විනාඩි දහයක්වත් නැහැ. ඇඳුම් බෑග් ටික, පොත්පත් අහුරපු පෙට්ටි ටික තාම තියපු තියපු තැන්වල.

“නිල්මි!” නිල්මි හිනාවෙලා කිව්වා. “මම බඩු ටික අස් කරලා ඇන්ටි එක්ක කතාකරන්න එන්න හිටියේ”

“සම්පූර්ණ නම?” ඇන්ටි ඇහුවෙ ඒ මුකුත් නෑහුණු ගානට.

“නිල්මි නිසංසලා!” නිල්මි කිව්වා. කාමරේ ඇතුලේ මනු, විරාජිට ඇහැක් ගහලා හිනාවුණේ මේ ආයෙත් විකාශනය වෙන්නේ හුරුපුරුදු ජවනිකාවක් නිසායි.

“නැහැ දරුවෝ වාසගමත් එක්ක නම මොකක්ද? වාසගම දැනගන්නයි මම ඇහුවේ!” ඇන්ටිත් අතෑරියේ නැහැ.

“ආ.. ඒකද? කරන්දෙණිය මුදියන්සේලාගේ දෝන නිල්මි නිසංසලා තමයි මගේ ෆුල් නේම් එක. කේ. එම්. ඩී නිල්මි නිසංසලා!- ඇයි ඇන්ටි බෝඩිමට එද්දී ෆෝම් එකක්වත් පුරවන්න තියෙනවාද?” නිල්මි බොහොම අහිංසක පාටට ඇහුවේ ඔලුවත් ඇල කරළා.

මීට කලින් බෝඩිමේ හිටිය කෙල්ලොන්ගෙන් නම ඇහුවාම නම කිව්වා මිසක් එහෙම සෘජු ප්‍රහාරයක් කාගෙන්වත් ඇන්ටිට ලැබිලා තිබුණේ නැහැ.

“විකාර!” ඇන්ටි ජනේලේ කූරු ටික අත ඇරලා ගස්සාගෙන යන්න ගියා.

බෝඩිමේ කෙල්ලොන්ගේ හිනා හඬ මැකෙන්න ටිකක් වෙලා ගත වුණා.

“බොට පිස්සුද ආව දවසේම ඇන්ටිව තරහා කරගන්නේ?” මනු නිල්මිගෙන් ඇහුවේ කොට්ටෙකින් ගහන ගමන්. “ඔය එයාගේ හැටි. කුල මල, වංශ පෙළපත් නාම තමයි එයාගේ ස්පෙෂලිටි එක. දවසම වුණත් ඒවා ගැන කතාකරයි!”

“ඔව් ඔව්..!” විරාජිත් කතාවට එකතු වුණා. “අපි හරිහමන් පවුල්වලද කියලා දැනගන්නයි අහන්නේ කියලායි මට කිව්වේ!”

“මොන කෙහෙල්මලක් ද බං.. මොන කුල මල ද මේ කාලේ?” නිල්මි කිව්වේ ගාණක් වත් නැතිව හිනාවෙලා. “දැන් අපේ තාත්තා නම් බිබී ඇවිද්දා මිසක් කිසිම මුදියන්සේ මට්ටමේ වැඩක් කරලා නැහැ කවදාවත්. තව චුට්ටක් හිටියා නම් මම ඇන්ටිට ඒ වගේ උදාහරණ එක්ක ඉතිහාස පාඩමකුත් කියාදෙනවා!”

“ඕවා ගැන කතාවට යන්න එපා බං, අන්තිමට අපිට මෙතනින් යන්නත් වෙයි එයා තරහා උනොත්. එක එක මිනිස්සුන්ගේ මෝඩකම්නේ. ඔන්නොහේ ඕවා අල්ලලා දාලා රෑට කන්න මොනවා හරි උයමු!” මනු ඒ කතාව එතැනින් ඉවර කළා.

ඒත් ඇත්තටම ඒ කතාව එක එක විදිහෙන් ආයෙත් මතු වුණා. මාලනී ඇන්ටි බෝඩිමේ කෙල්ලොන්ගේ වාසගම් හොයන්න ආයෙත් ආවේ නැති වුණත් එයාගේ දුව යාළුවෙලා හිටිය පිරිමි ළමයාගේ වාසගම විශ්ලේෂණය කරලා ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඇතිවෙලා තිබුණා.

“සජිත්ලාගේ තාත්තාලා ඒගොල්ලන්ගේ වාසගම් වෙනස් කරගෙන කියලා අපේ අම්මාට හිතිලා. ඒ වාසගම තියෙන අය ඒ පැත්තේ ගම්කාරයෝ වෙන්න බැහැලු. දවසක් අම්මා සජිත්ගෙන් කෙළින්ම ඇහුවා. මට පොළොව පලාගෙන යන්න හිතුණා අක්කේ! සජිත්ට කේන්ති ගිහින් දමලා ගහලා ගියා.. දැන් මම කතා කළාට ෆෝන් එක ගන්නෙත් නැහැ!” ඇන්ටිගේ දුව කිව්වේ ඉකි ගහ ගහ. ඇන්ටිගේ හැටි දන්න නිසා අහගෙන ඉන්නවා ඇරෙන්න ඇනෙක්සියේ අක්කලාට මේ ප්‍රශ්නවලට දෙන්න විසඳුම් තිබුණේ නැහැ.

ඇන්ටි උදේට මිදුල අතුගාන ගමන් එහා ගෙදර වැඩට ඉන්න ගෑණුකෙනා එක්ක නිතර ‘වැට උඩින් සාකච්ඡා’ තිබ්බා. ඒවා වැඩියත්ම ඇන්ටිගේ පෙළපතේ උසස් කමයි අනිත් මිනිස්සුන්ගේ පෙළපත්වල පහත් කමයි ගැන තමයි. එහෙම කිව්වාට ඒ වංශවත් නෑයෝ ඇන්ටිව බලන්න කොළඹ එනවා වත් ඇන්ටි ඒගොල්ලෝ බලන්න ගමකට යනවා වත් කවුරුත් දැකලා තිබුණේ නැහැ.

දවසක් හවසක මනුයි නිල්මියි ඇනෙක්සියට එද්දී ටිකක් වයසක පිරිමි කෙනෙක් ගේට්ටුව ළඟ හිටියා. “මම මාලනී ගේ අම්මාගේ මල්ලී. අක්කාට පපුවේ අමාරුවක් හැදිලා කොළඹ මහා ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කළා. මාලනී ට පණිවිඩේ කියලා යන්නයි ආවේ. ටැලිපෝන් කළාට ගත්තේ නැහැ කියලා අපේ දුව කිව්වා” එයා විස්තර කළා.

“ඇන්ටි මළගෙදරක යනවා කියලා ගියා- එන්න ටිකක් හවස් වෙයි කිව්වා.” මනු කිව්වා.

දුරකතර ගෙවාගෙන ඇවිත් මහා අව්වේ හිටගෙන හිටිය ඒ මනුස්සයාට අනුකම්පා කරලා නිල්මි ගේට්ටුව ඇරියා. ඇන්ටි ගෙදර එනකම් ගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ වාඩිවෙලා ඉන්න ඉඩ සැලැස්සුවා. තේ එකක් අරගෙන යද්දී මාමා පඩිය උඩ ඉඳගෙන විටක් ඒදනවා.

“මම ඇවිල්ලා මේ ළමයින්ටත් කරදරේ!” මාමා තේ එක ගන්න ගමන් කිව්වා. “යුතුකමට පණිවිඩේ කිව්වාට මාලනී නම් අම්මාව බලන්න යන එකත් සැකයි!”

අනුන්ගේ කතා වල විස්තර මොකටද කියලා හිතුව නිල්මි ඒ ගැන වැඩිය හාරා ඇවිස්සුවේ නැහැ.

මාලනී ඇන්ටි එද්දී රෑ වෙන්නත් ඇවිත්. ඇන්ටි ගේට්ටුවෙන් ඇතුල්වෙලා වැඩි වෙලා නොගිහින් ඇහුණේ උස් හඬින් බැන අඬගහන සද්දයක්. කලින් කිසිම දවසක නොදැක්ක තරමේ කේන්තියකින් ඇන්ටි කෑගැහුවා. මේ බනින්නේ අර වයසක මනුස්සයාට නේද කියලා හිතුව නිල්මිත්, මනු ත් ජනේලේ අද්දරට දිව්වා.

“උඹ ඔහොම පරල වෙන බව දැන දැනයි මාලනී මම මේ ගමන ආවේ!” මාමා යන්න ගිහින් ගේට්ටුව ළඟ ඉඳන් සද්දෙට කිව්වා. “උඹට ඔහොම ජන්මන්තර වෛර වෙන්න දෙයක් නැහැ... උඹව වැදුවේ නැති වුණාට ඒ උඹව හදා වඩා ගත්තු අම්මා! උඹව අරන් හදාගෙන, නමක් ගමක් වාසගමක් දුන්නු ඒ ගෑනි නොහිටියා නම් උඹ කාත් කවුරුවත් නැතිව කානු පල්ලක මියැදිලා! ඒ බව මතක තියාගනින්!” එහෙම කෑගහලා මාමා අඳුරේම යන්න ගියා.

තුෂ්නිම්භූත වෙලා මේ කතාව අහගෙන හිටිය නිල්මි ටත් මනුටත් පියවි සිහිය එන්න සෑහෙන්න වෙලාවක් ගතවුණා.

දිනමිණ- වසත් සුළඟ 11.09.2018


September 10, 2018

සුබ ගමන් හේරත් සර්

කැම්පස් ගිය ගමන් පළවෙනිම දවසේ තිබුණු පළවෙනිම ලෙක්චර් එක Management Theory and Practice. මේ විෂය කරන්නේ Dean කියලා තමයි ළමයි අතරේ කසු කුසුව තිබුණේ. කැම්පස් ආව ගමන් නිසා එහෙම ආරංචි උනාම පොඩි බයක් මුසු ගෞරවයක් දැනුණා. හරියකට ඉස්කෝලෙක ළමයින්ට ප්‍රින්සිපල් ගැන තියෙනවා වගේ හැඟීමක්. 

හරියටම උදේ අටට දේශන ශාලාවේ දොර ඇරුණා. ඇතුලට ආවේ වැඩිය උස මහත නැති බොහොම ප්‍රිය මනාප මනුස්සයෙක්. ඒ හේරත් සර්. Dr. H. M. A Herath.  ඒ දවස්වල ජපුරේ කළමනාකරණ පීඨයේ වැඩබලන පීඨාධිපති. හේරත් සර් බින්දුවක් වත් සැර පරුෂ නැහැ කියලා අපිට තේරෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැ. ඒත් සර්ගේ පෞරුෂය බොහොම ප්‍රබලව දැනුණා. සර් ඉගැන්නුවේ හිනාමුසුව. බොහොම නිවිහැනහිල්ලේ. ඒත් දේශන ශාලා පිරෙන්න හිටිය සීයක් හමාරක් ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවෝ හැමදාම බොහොම අවධානයෙන් අහගෙන හිටියා. 

හේරත් සර් ගේ ඉගැන්නිල්ලේ විශේෂ ලක්ෂණ කීපයක් තිබුණා. එකක් තමයි ඒ විෂයට අපිට තිබුණු ප්‍රධාන නිර්දේශිත පොත, දාස් ගේ Management Concepts කියන පොතේ ජේද හයියෙන් කියවන්න එක එක්කෙනාට පවරන එක. කොයි වෙලේ  තමන්ගේ වාරේ එයිද කියන සැකෙන් හිටිය නිසා අපි හැමෝම පාඩමට අවධානය යොමු කළා. ඒක උපක්‍රමයක් කියලා තේරුණේ සෑහෙන්න කාලයක් ගිහින්. අනෙත් විශේෂත්වය තමයි දේශනයට ඇවිත් ඉන්න අය අතරෙන් නිශ්ශබ්ද ම, මුළු ගැන්නිලා ඉන්නම අයව අඳුනගන්න සර්ට හොඳ ඉවක් තිබුණු එක. සර් බොහොම සූක්ෂම ව, ඒ ළමයි ඒගොල්ලෝ හැංගිලා උන්නු කටුවෙන් පිටතට ගත්තා. එයාලාගෙන් ප්‍රශ්න ඇහුවා. ගැහි ගැහි දුන්නු වචන දෙකක උත්තරයක් උනත් ඉහළින් ප්‍රශංසා කළා. ඊළඟ දවසේ ඒ ළමයාව පුංචි සාකච්ඡාවකට එකතුකරගත්තා. මෙහෙම ටික දවසක් යද්දී අර මුළු ගැන්නිලා උන්නු ළමයි ටිකක් වැඩිපුර ඔලුව උස්සලා බලන්න ගත්තා. එක එල්ලේ සර්ගෙන් ප්‍රශ්න අහන්න ගත්තා. දේශන ශාලාවෙන් පිටදිත් කොන්ද කෙලින් තියාගෙන ඇවිදින්න ගත්තා. කෙනෙක්ගේ ජීවිතේ වෙනස් කරන්න මේ වගේ පුංචි දේවල් කරන්න කැම්පස් එකේදි උනත් පුළුවන් කියලා හේරත් සර් හෙමින් සැරේ ඔප්පු කළා. 

අපිට සර් ඉගැන්නුවේ පලවෙනි අවුරුද්දේ විතරයි. ඒත් ඊටපස්සේ අවුරුදු තුනම අපිට සර් ව නිතර හම්බවුණා, කතාකළා. සර් ගැන තිබුණු ගෞරවය වෙනසක් වුණේ නැහැ. 

හේරත් සර් නැතිවෙලා කියලා දැනගත්තේ ඊයේ. කැම්පස් එකේදි සර්ගෙන් ඉගෙනගෙන හරියටම අවුරුදු විස්සක් ගතවෙලා වුණත් ඒ ආරංචිය දරාගන්න ටිකක් අමාරු වුණා. 

හොඳ මිනිස්සු යහපත් දේවල් කරලා ලෝකෙට තමන්ගේ සලකුණක් ඉතිරිකරලා යනවා. ඒ නිසා එක අතකට හොඳ මිනිස්සු මැරෙන්නේත් නැහැ. 



September 09, 2018

'ප්‍රේමයයි වෛරයි අතරේ'- ලක්බිමේ


ඉරිදා ලක්බිම පුවත්පතේ මගේ 'ප්‍රේමයයි වෛරයි අතරේ' කෙටිකතාව පළ වූ ආරංචිය මට කියූ නාඳුනන මිතුරිය Pavi ට ස්තූතියි 

ලක්බිම මංජුසාව 09.09.2018 (4 පිටුව) 


September 04, 2018

නින්ද


Sleep | Ed Werstein
taps me on the shoulder
and says she wants
to take me to bed.

I tell her I’m just
going to finish
this chapter and then
I’ll join her and
she’ll get what she’s after.

Sleep is impatient
keeps poking me
insisting I pay her
some attention.


I think she is jealous
of my books.

Sleep slips a mickey
into my herbal tea
and has her way with me.

I wake at three and realize
she’s left me again.

She’s thrown my book
on the floor
and hasn’t even bothered
to turn out the light.



දිනමිණ වසත් සුළඟ 04.09.2018


August 29, 2018

පුංචි සොඳුරුම සිහිනයක්



































Cradle Song | Sarojini Naidu

From groves of spice,
O'er fields of rice,
Athwart the lotus-stream,
I bring for you,
Aglint with dew
A little lovely dream.

Sweet, shut your eyes,
The wild fire-fiies
Dance through the fairy neem;
From the poppy-bole
For you I stole
A little lovely dream.

Dear eyes, good-night,
In golden light
The stars around you gleam;
On you I press
With soft caress
A little lovely dream.


දිනමිණ වසත් සුළඟ- 29.08.2018

August 27, 2018

වැරදි-වැරදි කියන කතා


" ටීචර්..අතන ළමයි each other ට ගහනවා!"

එක වසරේ සිංහල පන්තියේ බට්ටෝ ටික පුස්තකාලෙට ඇවිත්. මේ, සෙනසුරාදාට තියෙන භාෂා පාසැලේ (Victorian School of Languages) පුස්තකාලේ. මම පොත් නිකුත් කරනකම් කට්ටියම පේළියක් හැදිලා ඉන්නවා. ඒ අතරේ පේළියේ අග හරියේ පුංචි රණ්ඩුවකුත් යනවා වගේ.

බාගෙට සිංහලෙන් පන්ති භාර ටීචර් ට කියපු මේ කේලම අහලා මටත් හිනා. මේක 'the kids are hitting each other' කියන වාක්‍යයේ direct translation එකක්. 'අතන ළමයි ගහගන්නවා!' කියන්න දන්නේ නැති නිසා ඒ වෙනුවට පාවිච්චි කළ යෙදුමක්. තව බාසාවක් එක්ක කලවමට සිංහල ඉගෙන ගනිද්දී මෙහෙම දේවල් කියවෙනවා. ඒ වෙන බාසාවකින් හිතලා ඒ හිතූ දේ සිංහලට පරිවර්තනය කරලා කියද්දී. ඒත් වචන ගැට ගහ ගහා මෙහෙම කතා කරන එක තමයි බාසාවක් ඉගෙන ගන්න හොඳම විදිහ. පුංචි ළමයි වරද්දන්න ලැජ්ජා නැති නිසා මේ විදිහට හරි ඉක්මනට භාෂා ඉගෙන ගන්නවා.

අපේ පුත්‍රයාත් පුංචි කාලේ මේ විදිහට ඉංග්‍රීසි සිංහල භාෂා දෙකම සමාන්තරව ඉගෙන ගත්තා. එහෙම ඉගෙන ගනිද්දී වෙන අපූරුම දේ තමයි කොයි වචනේ කොයි භාෂාවේද කියලා මුලදී හරියටම දන්නේ නැති එක. උදාහරණයක් හැටියට පුතා දන්නවා broken කියන වචනයට 'කැඩිලා' කියන්නත් පුළුවන් කියලා. හැබැයි සිංහලෙන් කතාකරනවානම් කියන්න ඕන කෝකද කියලා මුලදී දන්නේ නැහැ. එයාට වචන දෙකමත්, භාෂා දෙකමත් එකයි. මේකට එයා කළේ ඒ වේලාවට දන්නා වචන දෙකම කිව්ව එක. ඒ කාලේ නිතරම 'අම්මා මේක broken-කැඩිලා!" , 'Its raining-වහිනවා !' වගේ දේවල් කිව්වා. ටිකක් ලොකු වෙද්දී ඒ පුරුද්ද අත් ඇරුනා. දැන් නම් ඒවා මතක් කරනකොටත් ලැජ්ජයි. ඒත් පුතාට දැනටත් සාමාන්‍ය ප්‍රමාණෙකට සිංහල කතාකරන්න, ලියන්න, කියවන්න පුළුවන්. තේරුම් ගන්න නම් හොඳටම පුළුවන්. පුතා ට සිංහල කියලා දෙද්දී, එයා එක්ක සිංහල කතාකරද්දී මටත් සිංහල ගැන අලුතින් හිතන්න වෙනවා. ඒකට හේතුව නොදන්නා කෙනෙක් දෙයක් ඉගෙන ගනිද්දී එයා ඉගෙනගන්නේ විශ්ලේෂණය කරමින්. අපි ඉගෙනගත්තේ විශ්ලේෂණය නොකර භාවිතයෙන්නේ. පුතා දවසක් අහනවා 'If දත් මදිනවා is brushing teeth how come රෙදි මදිනවා means ironing clothes ?' කියලා. මටත් ඒකට දෙන්න තාර්කික උත්තරයක් මතක් වුණේ නැහැ! හැම භාෂාවේම ඔය වගේ පොඩි පොඩි අසමපාත තැන් තියෙනවා කියලා විතරයි මට කියන්න පුළුවන් උනේ.

මේ වගේම භාවිතයෙන් ඉගෙන නොගෙන සමහර දේවල් වල එක තේරුමක් විතරක් දන්නා එකත් වෙලාවකට හිනාවට හේතු වෙනවා. ළඟදී මෙහේ තිබුණු 'බයිලා නයිට්' එකකට යන්න ටිකට් ගන්න අපි කතා වෙද්දී පුතා ඒ කතාවට හොඳට කන් දීගෙන හිටියා. අහගෙන ඉඳලා අන්තිමේදී අහනවා 'why do you want to go to a show where people are saying silly things?' මටත් පුතාගේ ප්‍රශ්නේ අගමුල තේරුණේ නැහැ මුලදී. පස්සේ තමයි තේරුණේ අපි එදිනෙදා කතා බහේදී 'බයිලා කියනවා' කියන්නේ අනම් මනම් කියනවා කියන යෙදුමෙන් කියලා. බලනකොට පුතා දැනගෙන ඉඳලා තියෙන්නේ ඒ 'බයිලා' විතරයි!

මමත් පුංචි කාලේ සේෂෙල්ස් රටේ ඉස්කෝලේ යද්දී එහෙ පාවිච්චි වුණු ක්‍රියෝල් භාෂාව ඉගෙනගත්තේත් තනිකරම trial and error වලින්. රටට ගිය අලුතම සති අන්තයේදී කළ දේවල් ගැන වාක්‍ය කීපයක් ලියලා චිත්‍රයක් අඳින්න පැවරුමක් ලැබුණා. එතකොට මම එකේ පන්තියේ. ඒ වෙද්දී මම දැනගෙන හිටියේ බොහොම සීමිත ක්‍රියෝල් වචන කීපයක් විතරයි. ඒ සති අන්තෙදී අපි මුහුදේ නාන්න ගිහින් තිබුණු නිසා මම ඒක චිත්‍රයක් ඇන්දා. ඒත් ඒ ගැන ලියන්න වචන කෝ! ළමයි කතා කරද්දී මම එහෙන් මෙහෙන් අහුලාගෙන තිබුණු වචන අතරේ තිබ්බා bathem කියලා වචනයක්. මොකක් හරි හේතුවකට මම හිතුවා ඉංග්‍රීසියෙන් sea bath කියන්න පුළුවන් නම් ක්‍රියෝල් වලින් කියන්නේ bathem කියලා වෙන්න ඇති කියලා. දන්නා ක්‍රියෝල් වචන දෙකතුනකුත් දාලා bathem වචනෙත් මැදට දාලා මම බොහොම ආඩම්බරයෙන් ගිහින් ටීචර්ට පොත පෙන්නුවා. චිත්‍රයයි, මම ලිව්ව දේයි සසඳලා ටීචර් නළල රැළි කරනවා මට හොඳට මතකයි. මම ලිව්ව වාක්‍යයට පහළින් ටීචර් ක්‍රියෝල් වලින් තවත් වාක්‍යයක් ලියලා මගේ වාක්‍යයේත් අඩුපාඩු දෙක තුනක් හදලා ලොකු හරියකුත් දාලා මට පොත ආපහු දුන්නා. bathem කියලා ක්‍රියෝල් වලින් කියන්නේ baptism කියන වචනේට බව මම ඉගෙනගත්තේ ඊට සෑහෙන කාලෙකට පස්සේ. එදා ටීචර් මගේ වාක්‍යයේ අඩුපාඩු හදලා කෑල්ලක් එකතු කරලා චිත්‍රයට ගැලපෙන්න හදලා තිබුණු ක්‍රියෝල් වාක්‍යයේ තේරුම I went to a Baptism first then I bathed in the sea'. මම වචනේ හරි තේරුම නොදැන ලිව්ව බව සමහරවිට ටීචර් ට නොතේරෙන්න ඇති. සමහරවිට තේරිලා මගේ හිත නොරිදෙන්න පුංචි වෙනස්කමක් කරන්න ඇති.

සිංහල පොත් ගන්න භාෂා පුස්තකාලෙට එන එකේ පන්තියේ පොඩ්ඩෝ ටික වැරදි වැරදි සිංහල කතාකරනවා දැක්කාම මට මේවගේ අතීත කතා මතක් වෙනවා. අපි සුළුවෙන් හිතුවාට අලුතෙන් භාෂාවක් ඉගෙන ගන්න එක කොයිතරම් ලොකු අභියෝගයක් ද කියලාත් ඒ එක්කම හිතෙනවා. වරද්දන්න බය නැති පුංචි කාලේ තමයි ඒකට හොඳම කාලේ!



photo- Pixabay


August 15, 2018

කියවන්න! අරුණ ප්‍රේමරත්නගේ 'තරු විසුළ රැය'


මේ සටහන තරු විසුළ රැය පොත ගැන විචාරයක් නොවන බව පළමුවෙන්ම කිව යුතු ය. ඒ, ඒ ගැන විචාරයක් ලියන්නට වචන ගලපා පොතට සාධාරණයක් ඉටු කරන්නට මට නොහැකි බව දන්නා බැවිනි. මෙය පොත් කියවීමට ඇබ්බැහි වූවන්ට, කියවන්නට පොතක් සොයමින් ලතවෙන්නන්ට ඔත්තුවක් පමණකි.

අරුණ ප්‍රේමරත්න ප්‍රවීණ පරිවර්තකයෙක්, තිර පිටපත් රචකයෙක් බව මා දැනගත්තේ මේ පොත කියවා අවසන් වූ පසුවයි. මේ ඔහුගේ පළමු නවකතාව වූවත් එයා ලියා තිබෙන සංයමය ඔහුගේ ඒ පරිණත බව ඔප්පු කරයි. තරු විසුළ රැය නවකතාවේදී අරුණ, සංකීර්ණ චරිතයක අඳුරු අභ්‍යන්තරය වෙත අප ගෙන යන්නේ ඉතාමත් නිරායාස ගමනකි. කිසිදිනෙක නොබිඳෙන බවට සපථ කළ බැඳීම් ඔහු මොහොතින් සුණු විසුණු කර පෙන්වයි. ගැහැණු සිත් තේරුම් ගනු නොහැකි ලෙස පෙළ ගස්වා පාඨකයා වික්ෂිප්ත කරයි. කතාවට සමාන්තරව දිවෙන සමාජ, දේශපාලන සිදුවීම් ඇසුරෙන් සියුම් ලෙස චරිත වර්ණ ගන්වයි. මේ කතාවේ දිගහැරුම, ගලායාම විශිෂ්ට ය. කියවා අවසන් වූ පසු ඉතිරිවන කැළඹීම, මට නම් පොතක් නිසා සිදුවන්නේ කලාතුරකිනි.

ඔබත් මේ පොත කියවා බලන්න. ප්‍රවීණ යයි සැලකෙන ඇතැම් ලේඛකයන් ලියූ කුණු ගොඩවල් වෙනුවට මෙය තෝරාගන්න. කියවා අවසන් ව මා මෙන්ම කම්පනයට පත් ව, ඉන් මිදීමට නොහැකිව දින ගණනාවක් ගත කළේ නම් මේ පොත ගැන තවත් කීප දෙනෙකුට කියන්න. අරුණ ව සොයාගෙන තව තවත් නවකතා ලියන මෙන් ඔහු ට බල කරන්න!


තරු විසුළ රැය
 අරුණ ප්‍රේමරත්න
කතෘ ප්‍රකාශන  
ISBN: 9789553604002


August 14, 2018

තිරස්ව





























Vertical- Linda Pastan

Perhaps the purpose
of leaves is to conceal
the verticality
of trees
which we notice
in December
as if for the first time:

row after row
of dark forms
yearning upwards.
And since we will be
horizontal ourselves
for so long,
let us now honor
the gods
of the vertical:
stalks of wheat
which to the ant
must seem as high
as these trees do to us,

silos and
telephone poles,
stalagmites
and skyscrapers.
but most of all
these winter oaks,
these soft-fleshed poplars,
this birch
whose bark is like
roughened skin
against which I lean
my chilled head,
not ready
to lie down.



දිනමිණ වසත් සුළඟ- 14.08.2018






August 03, 2018

සීත කාලෙට පතොක් මල්

අපි ඉන්න පලාතට සීතල කාලයක් තිබුණාට හිම වැටෙන්නේ නම් නැහැ. ඒත් ඉතින් සීතලයි, චුරු චුරු වැස්සයි මාස දෙක තුනක් තියෙනවා. ඒ කාලෙට ඉරත් බොහොම කම්මැලියි. පරක්කු වෙලා නැඟිටලා, නමට විතරක් පෙනී ඉඳලා ඉක්මනටම යන්න යනවා. මේ කාලේ අඳුරු ගතිය වැඩි කරන තවත් දේවල් තමයි වැඩියත්ම ගස් වල කොළ හැලිලා ගිහින් තියෙන එකයි ආසාවකට වත් මලක් දකින්න නැති එකයි. ඉතින් මෙහෙම ගතවෙන කාලෙක මම ම හිටවපු පැළයක කුළුඳුලේ මල් රොත්තක් පිපිලා තියෙන ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් තමයි මේ සටහන ලියන්නේ.



මේ තමයි Zygocactus. Christmas cactus කියලාත් කියනවා. පතොක් පවුලේම සාමාජිකයෙක් වුණත් කාන්තාර ජීවියෙක් නෙමෙයි කියලායි විස්තර හෙව්වාම දැනගන්න ලැබුණේ. ඒකට හේතුව මෙයාට ටිකක් වැඩිපුර වතුර ඕන. කටුත් නැති නිසා ලාමක පතොක් ජාතියක්! බ්‍රසීලය වගේ රටවල් වල වනාන්තරවල උස ගස්වල අතු අතරේ හැදෙන පරපෝෂිත නොවන යැපෙන වර්ගයේ (plants which depend on others for support, but not nutrition) පැළයක්. මේකේ කොළ ඉස්සර අපි පොත් ඇතුලේ දාලා මුල් ඇදෙන කම් බලාගෙන හිටිය අක්කපාන කොළ වගෙයි. මල් නම් පුංචි නෙලුම් මල් වෙසක් කූඩුවක් තරම් විසිතුරුයි!


මට මේ පැළය විශේෂ මේක වීසි කරලා දාලා තිබුණු තැනකින් අරගෙන ඇවිත් පැළ කළ නිසා. එතකොට නම් වේලිලා, දුඹුරු පාට වෙලා මරණාසන්නවයි හිටියේ. ඒ ගෙනෙද්දී මේකේ නමක් ගමක් වත් දැනගෙන හිටියේ නැහැ.  නිකමට වගේ ගෙදර ගෙනැත් මල් පෝච්චියක හිටවලා, වතුර ටිකකුයි ආදරේයි දුන්නාම හරි ඉක්මනට පණ ආවා. එහෙම පණ ඇවිත් මාස හයක් වත් යන්න කලින් තමයි මට මේ මල් ටික තෑගි ලැබුණේ. ඉතින් ඒ නිසා ටිකක් වැඩිපුර විශේෂයි. අනිත් ගහකොළ වල මල් නොපිපෙන කාලයක මල් පිපෙන්න තෝරාගෙන තියෙන නිසා Zygocactus කියන්නේ අපෙන් වැඩියෙන් අවධානයක් හොරාගන්න පැළයක් කියලාත් දැන් තමයි තේරෙන්නේ.




July 31, 2018

දියණියට

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

For My Daughter | David Ignatow

When I die choose a star
and name it after me
that you may know
I have not abandoned
or forgotten you.
You were such a star to me,
following you through birth
and childhood, my hand
in your hand.

When I die
choose a star and name it
after me so that I may shine
down on you, until you join
me in darkness and silence
together.

දිනමිණ වසත් සුළඟ- 31.07.2018