October 15, 2023

මට ඉතිරිව ඇති දේ (ශනිදා දහයට)



ජීවීතේ කොයිතරම් කෙරුම් කළත් අන්තිමට ඉතිරි වුණේ මොනවාද කියලා හැමෝටම හිතෙන වෙලාවක් එනවානේ. සමහර වෙලාවට අපට ඉතුරු වුණු වටිනාම දේවල් වෙන කෙනෙකුට නම් කිසිම වැදගත්කමක් නැති දෙයක් වෙන්න පුළුවන්. මේ පූර්විකාව කවියක් හඳුන්වලා දෙන්නයි. 

සිංහලට පරිවර්තනය කරන්න පුළුවන් කවි හොයන්න මම නිතර ඉංග්‍රීසි කවි අතරේ චාරිකාවේ යෙදෙනවා. එහෙම යද්දී සමහර වෙලාවට හම්බවෙනවා සිංහලට පරිවර්තනය කළොත් වටිනාකම/ රසය අඩුවෙන කවි. ඒවා ආයාසයෙන් සිංහලට නොයෙදීම ඒවාට කරන ගෞරවයක් කියලා මම හිතනවා. Diana L Relles ගේ 'All I Have Left' කියන කවියත් ඒ වගේ එකක්. (ටිකක් දිගයි, සමාවෙලා අන්තිම වෙනකම්ම කියවන්න)

All I Have Left
Diana L Relles

A Polaroid of my childhood home.
split-level, screen door open

A single square of the blanket I was given at birth.
red and white gingham with tiny green leaves

A list of wishes written on yellow paper at summer camp when I was 14.
to love only one person
to be happy alone


Precise directions from Penn Station to my high school boyfriend’s apartment.
Pick up the M4 bus halfway down the street (there will be a deli on the right).

A printout of an AOL Instant Messenger exchange.
If, even after it ends, the friendship remains, protect that.

A rehearsed long-distance confession, scrawled in thick green marker.
Oh, and by the way—I’m still in love with you.

A transcript of the last talk with my grandfather in the days before he died.
It’s time. I think it’s time.

A pink Post-it note to the boy who wrote a poem titled “To the many women in my life, especially Dina.”
I have this fear that you do this with everyone. Is this really as special as I think?

The words to Simon & Garfunkel’s Bookends, emailed the night before graduation.
preserve your memories / they’re all that’s left you

An old horoscope.
You are extremely sentimental about the past and rarely discard old friendships.

A high school teacher’s handwritten inscription in a pocket copy of Garrison Keillor’s Truckstop and Other Lake Wobegon Stories.
May you remain as open and alive to the world as you are today.

The burgundy apron from the waitressing gig where I worked the early shift.
Flip the placard to OPEN, put up the first pot of coffee.

A note passed in philosophy class.
My right ear is fixed on whatever sound you make in the hope that one of your
movements will bring you closer to me.


Or carried through the mail.
I tried to hold you so tight, I’d never let you go. It didn’t work.

A paper menu from a date at the diner.
Friendly’s off Smithfield Road, North Providence

Jottings on jagged-edged paper to the boy who broke my heart.
You tamed me.

The key pouch for the room on campus where we made love.
Grad Center 421B

A list of memories handed to me on our last night.
sitting on telephone books on the fourth story fire escape
trying to get to the river

Mix tape liner notes from after he left.
With or Without You
Iowa

The Sweetest Thing

A letter never sent.
I hope we always know each other.

One from my father.
the elusive butterfly of love

And my mother.
Being too boy crazy doesn’t make for a well-rounded person, does it?

From one old love.
I’m sorry for leaving.

Or another.
Some part of me will always love you.

From a new friend.
I think we’re all longing for something.

And from the oldest.
I have quietly harbored feelings for you for quite a while now.

A pamphlet from St. Paul’s Cathedral.
Be near me, Lord Jesus; I ask thee to stay
Close by me forever, and love me I pray


Journal entry, October 2003.
The problem is I’ve always been able to love two or more people at a time.

A lyric in yellow ink on a wedding invitation.
Can you imagine us years from today,
Sharing a park bench quietly?


The hospital bracelet from birthing my firstborn.
baby boy of Dina Relles

And a Mother’s Day card from him years later.
You’re unique to me, even if you don’t know it.

The first draft of a chapter’s last line.
To love is to long for something lost or left behind.


මේ කවිය ලියලා තියෙන්නේ තමන්ට අකුරින් ඉතුරු වුණු දේ ගැන නේ. දේවල් හැටියට ගත්තත්, අපේ සන්තකයේ තියෙන, අපේ හදවතට බොහොමත්ම ළඟ දේවල් මොනවාද කියලා කල්පනා කරලා බැලුවොත් ඔබටත් පුදුම හිතේවි. මේ සටහන ඒ ගැන හිතන්න පොළඹවන්නයි. 

(චිත්‍රය ගැන පසු සටහන- අපට දැන් වසන්ත කාලේ. බැලූ බැලූ අත මල්. අපේ ගෙදර ජනේලයකින් පේනවා අසල්වැසි වත්තක මල් පිරුණු චෙරි ගහක්. ඒක වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැරි සුන්දර පුංචි ලෝකයක් වගේ. සමහර වෙලාවට මේ කවියේ තියෙන පුංචි දේවල් වගේම අපට අයිතිවත් නැති දෙයක් අපේ හිත් සුන්දරත්වයෙන් පුරවන්න පුළුවන්. )

'ශනිදා දහය' බ්ලොග් පෝස්ට් වැඩේ පටන් ගත්ත බ්ලොග් මිතුරු කැළ ට ජයවේවා! මටත් ආරාධනා කළාට ස්තූතියි. ලංකාවෙන් පිට ඉන්න අපෙන් නම් ලැබෙන්නේ schedule කරපු පෝස්ට් හැබැයි! :) 


Digital painting


9 comments:

  1. එන්නම් ආයේ ලියන්න! ස්තූතියි ශනිදාවට එක් උනාට!

    ReplyDelete
  2. පුලුවන් විදිහට ලියමු.
    ඔයැයිගෙ පොත කියව්ව.රිවිව් කට්ටක් ඒවි ඉක්කණට එතෙක්
    ටටා කිව්ව

    ReplyDelete
    Replies
    1. රිවීව් එක එනකම් මඟ බලාගෙන ඉන්නේ :)

      Delete
  3. ලස්සනයි මලී.
    ජයවේවා

    ReplyDelete
  4. +++++++++++++++++++++++++++
    මම ශනිදා කියල හිතන් හිටියේ ඉරිදා කියල. සනිදා කියන්න sunday කියන එකෙන් හැදිලා කියල හිතුවේ. කොහෙද මෙයාල h අකුරක් එකතු කරලනේ 😀

    ReplyDelete
  5. thank you හැමෝටම! ඊළඟ ශනිදාවට ටිකක් ප්ලෑන් කරලා ලියන්නම්.
    අජිත් -අපට නම් ලංකාවේ ශනිදා මෙහෙ සනිදා :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තූතියි අපිත්තෙක්ක එක් උනාට!

      Delete