අභය දානය

(පෙර සටහන)

මම රැකියාව කරන පුස්තකාලයේ වැඩියෙන්ම තියෙන්නේ වීදුරු බිත්ති. දවසක් හවසක මම දැක්කා මේ බිත්තියක් ළඟ බිම තටු ගහන ලස්සන තැඹිලි පාට මොනාක් සමනලයෙක් . sliding doors වලින් ඇතුලට ඇවිත් තිබුණ මෙයා ආයෙත් යන්න පාර හොයාගන්න බැරිව අසරණ වෙලා හිටියා. ඒ වෙලාවේ මට එයාට උදව්වක් කරන්න ඉඩක් ලැබුනේ නැහැ.

ඊට පස්සේ දවසේ පුස්තකාලේ පොත් රාක්කයක මේ සමනලයා වහලා ඉන්නවා මම ආයෙත් දැක්කා. ඒ වෙද්දී එයා හොඳටම හෙම්බත් වෙලා හිටිය බවක් පෙනුණා. මම ළඟට යද්දී එහාට මෙහාට වුණේත් අමාරුවෙන්. සමහරවිට රෑ තිස්සෙම මේ වීදුරු ගොඩනැගිල්ලේ ඒ අතට මේ අතට පියාඹන්න ඇති. ඉතින් මම බොහොම පරෙස්සමට ඒ සමනලයාව භාජනයකට අරගෙන එළියට ගිහින් මල් පඳුරකින් තිබ්බා. එයා තවත් සෑහෙන්න වෙලාවක් යනකම් නිසොල්මන්ව ඉඳලා පැයක් හමාරක් ගිහින් පියාඹලා ගිහින් තිබුණා. 

ඒ වෙලාවේ මට Nikki Giovaniගේ Mercy නම් කවිය මතක් වුණා. එක්තරා විදිහකට මේ නිමිති දෙක වෙනස්. ඒත් එක්තරා විදිහකට සමානයි. පහතින් තියෙන්නේ ඒ කවියේ පරිවර්තනයක්. 

--------------

මකුළුවා මරා දමන ලෙස
ඈ මගෙන් ඉල්ලා සිටියාය
එහෙත් ඒ සඳහා
මා අතට ගත්තේ
මට සොයාගතහැකි
සාමකාමීම ආයුධයි

කෝප්පයක් සහ අත පිස්නාවක් ගෙන
මකුළුවා අල්ලා එළියට දමා
ඌට නිදහසේ ඇවිද යන්නට ඉඩ දෙමි

කවදා හෝ දිනක, මා ද
කිසිවෙකුට හානි නොකර
ජීවත්ව සිටිමින් පමණක්
කොහේ හෝ වැරදි තැනක සිටියොත්

මටත්, මෙවැනිම
අභය දානයක්
ලැබෙනු ඇතැයි පතමි


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem Mercy by Nikki Giovanni

Digital Sketch