November 22, 2016

අරලිය
















අඳුරු අළු අහසක් යට
තුහින ඉහිරෙන විට වුව
ඉඳහිට පිපේ සෙනෙහෙන්
හදට හුරු මුදු මල් රැස

කතා දහසක් කියමින්
සිනා සහසක් මවමින්
පිපෙන විට හදවත මැද
සිහිනෙක දැනේ සුවඳ ද



at
Labels:

1 comment:

  1. Duminda AbeysekaraNovember 22, 2016

    සිනා කවිවැල් ලියා
    සුසුම් අතරින් නොයා
    අතීතෙක නුඹ ගියා
    සුදෝ සුදු අරලියා.......

    ජයවේවා!!!

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)