දනිමි මම

to know that I miss you
so much when you leave
to know that I need you
as the air that I breathe
to know that I want you
with a passion so blind
is to know that I love you
with no doubt in my mind

- Lang Leav

දිනමිණ, වසත් සුළඟ 29/11/2016 

වලාකුළක් නැති අහසක්

'වලාකුළක් නැති අහසක් ඈතින් දුටුවා'-නන්දා මාලිනී

හිස් ම හිස් දුර අහසක
දිදුලන නිලයි නුඹ මට
කළුවර පිරුණු පසුවද
දෑසේ එළිය තවරන

එන්න,
හදවතේ හිස්තැන් මැද
මුදුව පා සටහන් ඇඳ

කොතෙක් වර මිමිනූවද
නොසෑහෙන ගීතය නුඹ
දහස්වර නෙත මැවුනද
නොගිලිහෙන හීනය නුඹ

කුඩා කතන්දර

No one warns little girls
how boys with such pretty eyes
who smell like smoke,
who taste like rain,
who talk like silver,
are reasons behind
tear soaked pillows,
half finished poems
and so many sad dreams.

- Nikita Gill

අරලිය

අඳුරු අළු අහසක් යට
තුහින ඉහිරෙන විට වුව
ඉඳහිට පිපේ සෙනෙහෙන්
හදට හුරු මුදු මල් රැස

කතා දහසක් කියමින්
සිනා සහසක් මවමින්
පිපෙන විට හදවත මැද
සිහිනෙක දැනේ සුවඳ ද

හීන

අහස කැළඹී හඬමින්  

අසනි වැහි ඉහිරෙන විට

ගැඹුරක මුදුන් මුලකින් 

උරා ගත් හීන ද ඇත 

සිය දහස් මල් මියයන

ගිම්හානයක කෙළවර

තුරු හිසක ඒ හීන ම 

මලක් වී උපදිනු ඇත


Picture drawn with MS Paint

ජ'පුරට ආයෙමත්

කැම්පස් එකේ අන්තිම අවුරුද්ද වෙද්දී මම නම් හිටියේ ඇතිවෙලා. තුන්වේලම කඩෙන් කාලා, සතිඅන්තෙත් ගෙදර නොගිහින්, හරිහමන් නින්දක් නැතිව පාඩම් කරලා, හෙම්බත් වෙලා හිටියේ. අන්තිම විභාගේ, අන්තිම විෂය ඉවරවෙන දවස ගැනයි මම ඇඟිලි ගැන්නේ. 

"මම නම් ඉන්නේ අන්තිම පේපර් එක ලියලා මෙතැනින් පිටවෙන්නේ කොයි වෙලේද කියලා!"

පාඩමක් අහගන්න හෙවත් කුප්පියක් දාන්න එකතු වුණු වෙලාවේ මම අපේ මිතුරු සංගමයට කිව්වේ නොරිස්සුමෙන්. මට මතක හැටියට ඒ ක්ෂුද්‍ර ආර්ථික විද්‍යාව වගේ එපා කරපු විෂයක්. 

"බොට එහෙම හිතෙන්නයි අපිට මේක දාලා යන බැහැ කියලා හිතෙන්නයි ඇයි දන්නවද?"

කසයා මැදට පැනලා ඇහුවා. හැම දෙයක් ගැනම කියන්න මොනවාම හරි දෙයක් කසයා ට තිබ්බා. "උඹ මේකේ ඇතුලේ කොක්කක් ගැහුවේ නැහැ.. අපි ගැහුවා! ඒකයි වෙනස!!අවුට් නොවී මේක ඇතුලටම වෙලා මල් කඩ කඩ ඉන්න හිතෙනවා අපිට නම්!"

විහිළුවෙන් වුනත් කසයා කී දේ ඇත්ත. මම කැම්පස් එක ඇතුලේදී ආදරයක පැටලිලා හිටියේ නැහැ. ඒ නිසාද කොහේද ඉගෙනගැනිල්ලට අමතරව කැම්පස් එකට මාව ඇදලා බැඳලා තියාගන්න දෙයක් තිබ්බේ නැහැ. පිටවුණාට පස්සේ ආයෙත් ඊට නෑකමක් කියන්න, සම්බන්ධකමක් තියාගන්න, මතක් කරලා හීන මවන්න හේතුවක් තිබ්බේත් නැහැ. මේ පහුගිය අවුරුදු දාහතරටම ආයෙත් ඒ පැත්තේ ගියේ වත් නැහැ!

ඉතින් මෙහෙම බොහොම දුරස්ථ මතකයක් වුණු තැනකින් ආයෙත් හදිසියේ පොඩි ආමන්ත්‍රණයක් වගේ දෙයක් ඇතිවුනහම දැනෙන්නේ පුදුමයක්. ඒකාලේ එකට පාඩම් කරපු, කුප්පි දැම්ම මගේ මිතුරියක් දැන් කැම්පස් එකේ ආචාර්යවරියක්. ඈ ඇතුළු තව බොහෝ දෙනෙකුගේ මහන්සියෙන් අපේ අධ්‍යනාංශයේ වත්මන් හා ආදි ශිෂ්‍ය නිර්මාණ ඇතුලත් සඟරාවක් පළ කෙරෙනවා. මම ලියන පුංචි දේවල් දැකලා තිබුණු මගේ මිතුරිය, පවිත්‍රා- මේ සඟරාවට මගේ නිර්මාණ එවන්න කියලා මට පණිවිඩයක් එවලා තිබුණා. 'අනේ ඉතින් අපි ලියන ඒවා ඕවාට හරියයි ද, දැන් අවුට් වෙලාත් කොයිතරම් කල් ද..!' කියන සිතුවිල්ලෙන් මම ටිකක් අදි මදි කළා. ඒත් පවී ගේ පෙරැත්තයෙන් බේරෙන්න මට ඉඩක් ලැබුණේ නැහැ. අන්තිමට මම බ්ලොග් එකේ ලින්ක් කීපයක් ඇරලා කැමති නිර්මාණයක් තෝරාගැනිල්ල ඈට ම  පවරලා ඇඟ බේරාගත්තා. දහසක් වැඩ තියෙද්දී මගේ බ්ලොගය පීරලා පවිත්‍රා මගේ සති අන්ත කෙටිකතාව තෝරාගත්තා. කැම්පස් එක ගැනම ලියවිලා තිබුණු කතාවක් නිසා ඒක කියවන අයට සමීප වෙයි කියලා ඈ කිව්වා. කසයා කිව්වා වගේ මට ඒකාලේ 'කොක්කක්' නොතිබ්බට මේක කැම්පස් එකේ උන්නු ආදරවන්තයන් දෙන්නෙක් ගැන මම ලිව්ව කතාවක්. කරුණාසේන ජයලත් ගේ 'සතීගේ කතාව' එක හුස්මට කියවලා 'කැම්පස් කතාවක් ලියන්න' පිස්සුවක් හැදිලා ලිව්ව කතාවක්.  

කාලය ගතවෙලා මට මේ සඟරාව ගැනයි කෙටිකතාව ගැනයි අමතකම වෙලා ගියා. සඟරාවට ලිපි තෝරන කමිටුවෙන් මගේ කතාව තෝරාගෙන කියලා පවිත්‍රා මට ලියලා එවලා තිබුණාමයි මට ආයෙත් ඒ ගැන මතක් වුණේ. මට පුදුමත් හිතුනා. ඒ වගේ දේකට මම ලංකාවෙන් පිට බොහොම දුරක හිඳීමත්, ගතවුණු කාලයත් වැදගත් නැහැ කියලා මට තේරුණා. ඉතින් ඉස්සර දවසක කසයා කිව්ව විදිහටම නැති වුණත්, අවුරුදු ගානකට පස්සේ ආයෙත් කැම්පස් එකත් එක්ක පුංචි බන්ධනයක් ඇති වුණා වගේ දැනෙනවා. 

ඉතින් මේ තමයි පවිත්‍රා මට එවූ ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්ව විද්‍යාලේ, රාජ්‍ය පරිපාලන අධ්‍යයනාංශයයෙන් පළ කරන Classic සඟරාවේ පස්වෙනි  කලාපය. මගේ කතාව තියෙන්නේ 51 පිටුවේ. පවිත්‍රා ඇතුළු සඟරාවේ සංස්කරණ කමිටුවට-ස්තූතියි!! 

ප්‍රතික්ෂේපය

Beloved,

In what other lives or lands
Have I known your lips
Your Hands
Your Laughter brave
Irreverent.
Those sweet excesses that
I do adore.
What surety is there
That we will meet again,
On other worlds some
Future time undated.
I defy my body's haste.
Without the promise
Of one more sweet encounter
I will not deign to die.

-Maya Angelou

දිනමිණ- වසත් සුළඟ අතිරේකය 15/11/2016 

on long days

අහසක් තරම් පැහැදුල්
රහසක් තරම් මනකල්
සයුරක් තරම් සුවිසල්
පැතුමක් ව ඉපැදිය හැක

ගිලිහුණු පතක නැම්මක
දිය සිඳි බිමක, පැල්මක
බැස යන සඳක කැල්මක
කවියක් ව ලියැවිය හැක



pic- Story of leaves and flowers by Shihya Kowatari 

Sisters

“so what was it like

to grow up with sisters?”

asks my little boy

the one and the only

“sisters!” I exclaim

trying to sum it up

where does one start?

can one even describe?

“did they drive you nuts?”

asks the cheeky one

impatient for answers

needing black and white

“yeah they sure did”

I join his joyous laugh

“though I drove them nuttier!

I am sure I must have!”

he wanders away sated

back to his compact world

of cuddles unrivalled

and attention absolute

I am left alone

to ponder the murky depths

of siblinghood divine

the membership for life

the duels and the spats

‘you were adopted’ stories

shared bedrooms and lives

and the ‘just being there’ times

how do you summarise

a caring so deep

we hardly ever show

and never express in words?

with a sigh I give up

with no answer defined

just knowing  that with sisters

life hurts a bit  less

picture drawn with MS paint

empty spaces

"වැඩියෙන්ම කතාකළ දවසට
වැඩියෙන්ම පාලු ඇයි ගියාම?"

හිස් ම හිස් අහසක
දේදුන්න දිදුල දුන් දවසක
කළුවරට පසුවත්
දෑස් යට පිපෙනවා පාට හත

හිම ඉහෙන හවසක
හීතලට හේබෑව නිම්නෙක
එකම රතු බිම්මලක
උණුහුමක් ඇති දිග ම කල්පයට


Photo- Lewis Pass, New Zealand. Sept 2016

තෝරා ගනිමි නුඹව

I choose you again and again
at the start and finish
of every single day
no matter what the season
no matter what the year

I choose you
to struggle and succeed with
to fight and make up with
to love and grow old with

I choose you
knowing there are still trails
we must travel
knowing there are mountains
left to climb

I choose you
to always be by my side

-Tyler Kent White

දිනමිණ -වසත් සුළඟ අතිරේකය - 01/11/2016