දෙසියයක්!

      දෙවසරකුත් දෙමසකදී දෙසියයක්ම දේ මෙහි ලියා ඇති බව නෙත ගැටුනේ අහම්බෙනි. ඒ සැතපුම් කනුව පසු වූයේ වසරක් ගෙවී තවත් වසරක් උදා වෙද්දී වීම තවත් අහඹු විශේෂයකි. අලස කම, සිත පුරන් වී යාම හෝ නිස්කලංකයක් නැති කම නිසා මෙහි කිසිවක්ම නොලියූ කාල තිබුණි. ඉදිරියටත් තිබෙනු ඇත. එහෙත් ඒ ඉඩෝරයෙන් මිදී යළි යමක් කුරුටු ගාන්නට හිත ඇතිකරන්නේ ඒවා කියවන්නට මෙහි ඇවිත් යන ඔබ සැම යි. එබැවින් මේ  තුතිය ඔබටයි. මුල සිටම මා ලියන්නට උනන්දු කරවන, ඒවායේ ගුණ දොස් පෙන්වන, ඒවා පුවත්පත්හි  පළ වීමට සුදුසු යැයි මට ඒත්තු ගන්වා පළ කරන, නොලියද්දී දොස් නඟන ළබැඳියන්ටත් මම බොහොමත්ම ණයගැතිමි. ඔබ නොවන්නට මා කිසිවත්ම නොලියන්නට ඉඩ තිබිණි. මගේ ගමන බොහෝ සෙමින්ය. ඒ මඟ ඔබ සැම මා හා එන බව දනිමි. ළඟ උන්නාට තුති! 💜