December 12, 2016

සඳ!



දුරක දිදුලන සඳවත
නතර වී හදවත මැද
මුමුණමින් මුදු තනුවක්
අඳුරු නැති අහසක් ගැන
සිනහවක් තවරනු මැන
වළාවක දුර විහිදෙන
අමාවක දවසක වුව
එළි තිතක් හද රඳවන

at
Labels:

3 comments:

  1. ප්‍රභාත් චින්තක මීගොඩගේ December 12, 2016

    යළි යළිත් කියවමි.
    එලෙසින්ම විඳිමි.

    ReplyDelete
  2. Duminda AbeysekaraDecember 12, 2016

    ලස්සනයි.

    ජයවේවා!!!

    ReplyDelete
  3. මලීDecember 14, 2016

    ස්තූතියි- ප්‍රභාත්, දුමින්ද

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)