රතු මල් පොකුර

සරත් කාලය පිරී ඇත්තේ වැස්සෙන් හා සුළඟිනි. එය ගස් වැල් පවා මල් පුබුදනු වෙනුවට පත් එකින් එක අත හරිමින් ශෝක වන කාලයකි. එහෙත් මේ, ඒ මල් හිඟ අඳුරු සෘතුවේ මා අතට ලැබුණු රතු මල් පොකුරක කතාවයි.

මා රැකියාවේ නියුතු ව සිටින්නේ මෙල්බර්න් නගරයේ පෞද්ගලික බාලිකා පාසලක ය. එහි ශ්‍රී ලාංකික සම්භවයක් ඇති දැරියන් සැලකිය යුතු පිරිසක් ඇතත් කාර්ය මණ්ඩලයේ නම් ඇත්තේ මා පමණි. මේ වසරේ මෙම පාසැලේ කණිෂ්ඨ අංශයේත් ජ්‍යෙෂ්ඨ අංශයේත් ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායිකාවන් දෙදෙනාම ශ්‍රී ලංකික වීම තවත් විශේෂත්වයකි. පසුගිය පාස්කු ඉරිදා ශ්‍රී ලංකාවේ සිදුවූ ඛේදවාචකය ගැන කතාකරන්නට, ඉන් දිවි අහිමි වූවන් හා තුවාල ලැබුවන් සිහි කරන්නට වැඩසටහනක් පසුගිය සතියේ පාසැලෙන් සංවිධානය කෙරිණි. මෙහි මුල්තැන ගෙන කටයුතු කළේ පාසැලේ ක්‍රිස්තියානි සංගමය වූවත් එය එක් ආගමකට සීමා වූවක් නොවිණි. ඊට සහභාගී වීමට යද්දී මා බලාපොරොත්තු වූයේ ශ්‍රී ලාංකික දැරියන් කිහිප දෙනෙක් පමණක් එහි සිටිනු ඇති බවයි. එහෙත් මා පුදුමයට පත් වූයේ ජාති හෝ ආගම් භේදයක් නොමැතිව එහි උන් දැරියන් පිරිස දැකීමෙනි. ඔවුහු වෙහෙස වී ලංකාවේ ජාතික කොඩියක් ද, සිතියමක් ද සොයාගෙන තිබුණු අතර මාද නොදැන සිටි, ලංකාවටම වෙන් වූ ජාතික ගීතිකාව (hymn for Sri Lanka) ද වාදනය කරමින් සිටියහ. මල් හිඟ මේ සරත් කාලයේ ඔවුන් කෙසේ හෝ පාසලේ ඇති ගම් ගසකින් රත් පැහැ මල් පොකුරක් සොයාගෙන එය ලංකාවේ ජාතික කොඩිය ඉදිරිපස තබා තිබිණි. වැඩසටහන අතරතුරේදී මේ දැරියන් ශ්‍රී ලංකාව ගැන ඔවුන් දන්නා පුංචි දේවල් බෙදා ගත්හ. ඇතැම් ශ්‍රී ලංකික දැරියන් ගේ පවුල් වල අය විපතට පත් අය අතර විය. මේ කතා බහ අතරේ කඳුළු ද හුවමාරු වූ නමුත් එතැන පිරී ඉතිරිණු සෙනෙහස ඒ දුක දරා ගන්නට උදවු විය.

වැඩසටහන අවසානයේ මා පිටව එන්නට සැරසෙද්දී එක් දැරියක් දිව විත් ජාතික කොඩිය අසල තබා තිබුණු මල් පොකුර මා අතේ තැබුවා ය. සමහරවිට ඒ, එතැන සිටි, ඔවුන් හඳුනන වැඩිහිටියන් අතරින් එකම ශ්‍රී ලාංකිකයා මා නිසා වන්නට ඇත. මා එය නිහඬවම පිළිගෙන ඇගේ හිස අතගා යන්නට යද්දී ඈ එකම එක වැකියක් කීවා ය. එය තවමත් මසිත දෝංකාර දෙමින් පවතී.

" It was so unnecessary!.. why Sri Lanka?.. why at all??"