අත්හරින දා

"අත්හරින දා ආ විට"
මිමිණුවා තුඟු ගිරි හිස,
"මා සදා මෙහි ඉන්නම්
වැස්සක්ව නුඹ යනු මැන"

pic- Murray Mitchell

නුඹ සමඟ

වසත් සුළඟ- දිනමිණ 29/03/2016


With you | David Scott

With you
everything matters
except that
that doesn't matter

To you
I leave-
my entire collection
of nice thoughts

For you
rain falls
through Sunday mornings
on wintry green haze

About you
gentle flowers
ascend their essence
in my mind's fields

In you
life grows-
on your mind's frame
in quiet thread

out of reach

come as a dream

in the wispy mists of night

a touch on a cheek ,

gossamer wings in flight...

තරණය කිරීම්: මතකයක සිතියමක්

Dinamina 22/3/2016

Crossings: A Memory Map | Vivimarie Vanderpooten

In a few weeks

you will

cross several oceans

and two continents

in search of new beginnings

and fulfilment of old needs

my mind hovers around

the days we sailed paper boats

on rivers made by

monsoon rain on a coconut estate

streams afloat

with pol mal and tamarind shells

and halts near the talk

of leaving

the concept of home

and crossing oceans

With you i have confronted

the intricate twists of

growing up

negotiated the algorithms

of loving and losing

divided grief

into manageable chunks

With you i have constructed a history

So geography shall remain

only a syllable

as you leave

a small twig in the river

that flows inexorably

to the sea

Tiny Stories | Nikita Gill

කියා නැත කිසිවෙකු
පුංචි කෙල්ලන් හට

දුම් ගඳැති
වැහි රසැති
රිදී වදනැති
සොඳුරු ඇස් ඇති කොල්ලන්
සිටින බව
කඳුළු වැකි කොට්ට
අඩක් නිම කළ පෙම් කවි
නිමක් නැති දුක් හීන
පිටුපස

..........................

No one warns little girls
how boys with such pretty eyes
who smell like smoke,
who taste like rain,
who talk like silver,
are reasons behind
tear soaked pillows,
half finished poems
and so many sad dreams.

- Nikita Gill

සති අන්ත- වසත් සුළඟ

සති අන්ත- දිනමිණ වසත් සුළඟ අතිරේකය, 15/03/2016

අහසක්!

සුසුමක් වෙන්න බැරි නම්
රිදෙන හිත සිඹ සනසන
අහසක් වෙවී ඉන්නම්
නුඹ යනෙන මඟ හැම තැන

රෑ වෙන්න හිත නැතිවම
තව බිඳක් තාවර වෙන
නිල් පෑ අහස මම මයි
ගිම්හානයේ කෙළවර

වැහි ලිහිණි කැළ පියඹන
දම් පෑ වළා පසුතල
මමයි ඒ මුදු සිතුවම
නුඹ නෙත බිඳක් නවතන

ඉතින් නුඹ හඳුනනු ඇත
නෙක පැහැ මගේ සෙනෙහස
සුසුමක් වෙන්න බැරි දින
අහසක් ව නවතිමි මම

Photo- a sunrise in Marshall Islands captured by Dr. Shyam Mahakalanda,

මිමී

Mimi& I- March 1985, Seychelles

මේ පින්තූරේ මගේ අතට ආවේ අහම්බෙන්. අවුරුදු තිහකට විතර පස්සේ.

අපිට ඉස්සර බළල් රංචුවක් උරුම වෙලා තිබුණා. අපේ ඕනෑවටම නෙමෙයි. නැත්තෙමත් නෙමෙයි. ඒ දවස්වල සේෂෙල්ස් වල අපි උන්නු ගෙදර වටපිට උන්නු බළල්ලු ඉබේම වගේ අපේ ගෙදරට රොක් වුණා. එහෙම වුනේ පොඩි අක්කාත් මාත් උන්ට ආදරේ පෙන්නුව නිසා වෙන්නත් පුළුවන්. අපි උන්ට එක එක විකාර නම් දැම්මා. උපන්දින උත්සව තිබ්බා. නිදාගන්න ගෙවල් හදලා දුන්නා. සෙල්ලම් ගෙවල් වලට හවුල් කරගත්තා. කිරි වල පොඟවලා බිස්කට් කන්න දුන්නා. ඉතින් උන් පවුල් පිටින් අපේ ගෙදර නැවතුනා.

මේ පින්තූරේ ඉන්න මිමී මට හොඳට මතකයි. බළල්ලු රංචුවෙන් නපුරුම නිසා.හැමදාම රණ්ඩු වලට ගිහින් තුවාල කරගෙන ආව නිසා. බූසි ම වලිගය තිබුණේ ඌට නිසා. ඌ කාවවත් මායිම් නොකළ නිසා. මට මේ ගවුමත් හොඳට මතකයි. ඒක ඒ අවුරුද්දේ උපන්දිනේට අම්මා මහලා දුන්න නිසා. මහලා දුන්නේ ටිකක් ලොකුවට නිසා. ඒකෙ පුංචි කොටු වල තිබුණු සමහර පින්තූර උඩු යටිකුරු ව තිබුණු එකට මම ටිකක් අකමැතිව උන්නු නිසා. ඒත් මේ පින්තූරේ ගත්තේ ඇයි කියලා මට මතක නැහැ. තාත්තා අහම්බෙන් ගත්තු පින්තූරයක් වෙන්න ඇති. මිමී ගේ අයිතිය තිබුණේ නම් පොඩි අක්කාට. ඌට ප්‍රංශ ආරට නමක් දැම්මෙ එයා ඒ දවස්වල ඉස්කෝලේ ප්‍රංශ ඉගෙනගන්න පටන්ගෙන තිබුණු නිසා වෙන්න ඇති. ඒත් කේන්ති ගිය වෙලාවක එයාගේ තොල පැලිලා ලේ එන්න මූණ හීරුවෙත් එයාගේ ආදර මිමී ම තමයි. ඒ වගේ පුංචි දේවල් මතකයි. ඒත් මිමී ඇතුළු බළල් පවුල දාලා අපි ලංකාවට එද්දී දුක හිතුනාද, ඇඬුවාද කියලා නම් මට මතක නැහැ. අඬන්න ඇති බොහෝ විට. අඩුම ගානේ බාලයා වුණු මමවත්. සමහරවිට ඒ බව මතක නැත්තේ අවුරුදු තිහක් විතර යද්දී දුක හිතෙන ලොකු දේවල් අමතක වෙලා ලස්සන පුංචි දේවල් විතරක් මතක හිටින නිසා වෙන්න ඇති.

Remember?