April 22, 2024

අකමැතිම

පෙනේ නම් ඔබට මා දැන්
ඔබ කැමතිම රතු ගවුම ඇඳ
ඇවිද යන හැටි තවමත්
මල් ඉහුනු තණ බිම මැද
පාවහන් රහිතව,
ඔබ අකමැතිම විදිහට

පෙනේ නම් ඔබට මා දැන්
තවම සක්මනට යනහැටි
අප ගිය අතුරු මං වල
නවතිමින් ඉඳහිට
දොඩන්නට නාඳුනන කුක්කෙකුට,
ඔබ අකමැතිම විදිහට

පෙනේ නම් ඔබට මා දැන්
වැහි බීරමක් එනවිට
නොඉඳ උණුහුම් වී
ඔබ දුන් නිල් පොරෝනය මැද
තෙමෙන්නට යන හැටි
ඔබ අකමැතිම විදිහට

~හෙල්මලී

Digital painting

(මේක මම බොහොම ඉස්සර ලීව කවියක්. හදිසියේ ආයෙත් හම්බවෙලා recycle කරලා ගත්තා. පරණම ෆෑන්ස් ලාට මතක තිබ්බොත් කියලායි ඒ disclaimer එක. චිත්‍රය අලුත්!)




April 16, 2024

The Boy, the Mole, the Fox and the Horse


මම සාමාන්‍යයෙන් motivational/උපදේශාත්මක වර්ගයේ පොත් කියවන්නේම නැහැ. ඒවායේ උපදෙස් මට සෙට් වෙන්නේ නැති ගතියක් තියෙනවා. ඒත් Charlie Mackesy ගේ The Boy, the Mole, the Fox and the Horse පොත ට නම් මට බොහොම ආසා හිතුණා. මේක සරල තීන්ත රේඛා චිත්‍ර වැඩිපුර තියෙන, වචන අඩුවෙන් තියෙන පොතක්. මේ චිත්‍රත් අදහසුත් දෙකම කතුවරයාගේ. මේ පොතේ වාක්‍යයෙන් දෙකෙන් හිතට වදින දේවල් හරි ලස්සනට කියලා තියෙනවා. ඇත්තටම නම් පොත දකින්න කලින් මේ quotes සමාජ මාධ්‍ය වල සැරිසරනවා මම දැකලා, ඒවායේ තිබුණු පොඩි හෘදයංගම ගතියක් නිසා ඒවාට ආසා හිතිලා තිබුණා. මම මේ පොත පොත් සාප්පුවකදී දැක්කේ මම වැඩකරන පුස්තකාලයට පොත් ගන්න ගිය ගමනකදී. ඉතින් ඒක අපේ පොත් එකතුවට එකතු කර ගන්න දෙසැරයක් හිතන්න නම් වුවමනා වුණේ නැහැ.





ලොකු පණ්ඩිත කතා නැතිව, පොඩි humour ගතියකුත් එක්ක තියෙන මේ පොතේ අන්තර්ගතය කියවන්න නම් යන්නේ විනාඩි දහයක් විතර. ඒත් ආයෙත් ආයෙත් කියවලා බලන්න පුළුවන් නැවුම් ගතියක් ඒ හැම පිටුවෙම තියෙනවා.

 


Charlie Mackesy ඉතාම දක්ෂ චිත්‍ර සහ මූර්ති ශිල්පියෙක්. ඔහුගේ නිර්මාණ විශාල ප්‍රමාණයක් මේ වෙද්දී ජනගත වෙලා තියෙනවා. ඒත් ඔහු කලින් පොතක් ලියලා නම් තිබිලා නැහැ. Charlie Mackesy ගේ මේ තීන්ත රේඛා චිත්‍ර සමාජ මාධ්‍ය වල දැකලා පොත් ප්‍රකාශකයෙක් ඔහුගෙන් අහලා තියෙනවා මේවා එකතු කරලා පොතක් කරමුද කියලා. 2019දී The Boy, the Mole, the Fox and the Horse පොත එළිදැක්වුණේ එහෙම. නොහිතූ විදිහට ජනප්‍රිය වුණු මේ පොත Sunday Times Bestsellers List top ten අතරේ එක දිගට සති සීයකට වඩා තිබුණා ලු. මේ පොතට Charlie Mackesyට සම්මාන රැසක් ලැබිලා තියෙනවා. ඉන්පස්සේ මේ පොත ඇසුරෙන් Charlie Mackesy සහ Matthew Freud එකතුවෙලා හැදුව කෙටි චිත්‍රපටියට 2023දී ඔස්කා සම්මානයක් ලැබිලා තියෙනවා.







"Sometimes I think you believe in me more than I do" said the boy
"You'll catch up" said the horse

සමහරවෙලාවට එහෙම අපි ගැන විශ්වාස කරන කෙනෙක් හිටියොත් ජීවිතේ බොහොම දුර යන්න පුළුවන් කියන එක ඇත්ත තමයි.

The Boy, the Mole, the Fox and the Horse | Charlie Mackesy
Penguin Random House UK (2019)

April 11, 2024

Rumi ගේ කවි

 


මේක පසු සටහනක් ම නෙමෙයි, acknowledgement එකක්. Rumi ගේ quote එකෙන් උපන්න සිතිවිල්ලක්. ඉස්සර එක කාලයක් මම කිසිම දෙයක් ලියන්න, පරිවර්තනය කරන්න බැරිව, කොටින්ම කියනවා නම් කිසිම නිර්මාණයක් නොකර writer's block එකකට අහුවෙලා සෑහෙන්න කාලයක් හිටියා. 

ඒ කාලේ Rumi ගේ කවි, සටහන් හොයන්න, ඒවා කියවන්න මට මඟ කිව්වා මගේ හොඳ යාලුවෙක්. එයා 'කොහොම හරි ආයෙත් ලියන්න ගන්න' කියලා මාව තල්ලු නොකර ආයෙත් ලියන එකට මටත් නොදැනී මට මඟ පෙන්නුවා. ඒ කාලේ මම Rumi ගේ නිර්මාණ දාස් ගාණක් කියවන්න ඇති. ඒ වචන බොහොම සරල, සුන්දර වගේම නැණවත් ඒවා බවත් ඒවා කියවීමම සුවපත් වීමක් කියලා ආපස්සට බලද්දී තේරෙනවා. 

සමහරුන්ට අපි වචනයෙන් ස්තූතියි කියලා නැති බව මතක් වෙන්නේ බොහොම කාලයක් ගියාට පස්සේ. හැබැයි මම එක දවසක් ස්තූති කරන්න හදද්දී එයා කිව්වා මම පස්සේ කාලෙක 'දේදුනු' කතාව ලීව දවසේ ඒ ණය ගෙවලා ඉවර කළා කියලා. 😄 
ඉතින් මේ ස්තූතිය ඒ යාළුවාට. ඒ වගේම Rumi ට. 

-digital painting

April 09, 2024

දුම්රිය ගමන

දුම්රියපළේ පළමු පන්තියේ විවේකාගාරයේ කැඩපතින් ශ්‍රීමත් මෝහන් ලාල් තම පිළිඹිබුව දෙස බැලුවේය. ඒ කැඩපත ඉන්දියාවේ නිපදවන ලද්දක් බව බැලූ බැල්මට පෙනුණි. එහි පසුපස රතු පැහැති ඔක්සයිඩ තැනින් තැන මැකී ගොස් තිබුණු අතර විනිවිද පෙනෙන වීදුරු ඉරි කිහිපයක් එහි මතුපිට දක්නට විය. ශ්‍රීමත් මෝහන් කැඩපත දෙස බැලුවේ අනුකම්පාවත් මහන්තත්වයත් මුසු බැල්මකිනි.

“උඹත් මේ රටේ අනිත් දේවල් වගේ තමයි, අසාර්ථකයි, කිලුටුයි, උදාසීනයි,” ඔහු මිමිණුවේය.

කැඩපත ශ්‍රීමත් මෝහන් වෙත මඳහසක් පෑවේය.

“ඔබතුමා නම් නියමයි,” එය කීවේය. “ඔබ සාර්ථක පාටයි, ඒ වගේම කඩවසම්. ඔය පිළිවෙලට කැපුව උඩු රැවුල, එංගලන්තයේ සාවිල් රෝ පැත්තෙන් ගත්තු ඔය ඇඳුම් කට්ටලය, කබායේ බොත්තමේ රැඳුණු කානේෂන් මල, ඔබෙන් හමන විලවුන්, ටැල්කම් පවුඩර්, සබන් සුවඳ.. මේ හැම දෙයක්ම! ඔව් මහත්මයා ඔබ නම් බොහොම වැදගත් පාටයි.”

ශ්‍රීමත් මෝහන් පපුව පුම්බා, තමා පැළඳ සිටි එංගලන්තයේ ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්ව විද්‍යාලයට අනුබද්ධ බැලිඅල් විද්‍යාලයේ ටයි පටිය සිය දහස් වන වතාවටත් සකස් කරගෙන කැඩපතට ආචාර කළේ ය.

ඉනික්බිති ඔහු තම අත් ඔරලෝසුව දෙස බැලුවේය. තව තරමක වෙලාවක් ඉතිරිව තිබිණි.

“කොයි හායි!”

සුදු නිල ඇඳුමෙන් සැරසුණු සේවකයෙක් විවේකාගාරයේ දැල් දොරින් මතු විය.

“එක පොඩි වීදුරුවක් ගේනවා” ශ්‍රීමත් මෝහන් අණ කළේ ඒ පානය ද අතින් ගෙන ගැඹුරු කල්පනාවක නිමග්න වීම සඳහා වේවැල් පුටුවක අසුන් ගනිමිනි. විවේකාගාරයෙන් පිටත බිත්තිය අද්දර ශ්‍රීමත් මෝහන් ලාල්ගේ ගමන් මලු ගොඩගසා තිබිණි. ඒ අතර වූ කුඩා අළු පැහැති යකඩ ට්‍රන්ක පෙට්ටියක් මත මෝහන් ලාල් ආර්යාව වන ලක්ෂ්මි වාඩි වී සිටියාය.ඈ බුලත් විටක් සපමින්, පුවත්පතකින් පවන් ගසාගනිමින් සිටියාය. වයස හතලිස් ගණන් වල මැද හරියේ සිටි ඈ තරබාරු මිටි තැනැත්තියක් විය. ඈ පැළඳ සිටියේ රතු බෝඩරයක් සහිත කිලිටි සුදු සාරියකි. ඇගේ නාසය මත දියමන්ති නාස් මුදුවක් දිලිසුණු අතර දෑතේ රන් වළලු කිහිපයක් විය. ශ්‍රීමත් මෝහන් සේවකයාට විවේකාගාරය තුළට හඬගසන තෙක් ඈ ඔහු සමඟ සාමීචියේ යෙදෙමින් සිට තිබිණි. ඔහු ගිය විගස ඈ ඒ අසලින් ගමන් කරමින් සිටි කුළීකරුවෙකුව නවත්වා ගත්තාය.

“ගැහැණු අයගේ කෝච්චි පෙට්ටිය කොයි හරියේද නවත්තන්නේ?”

“ප්ලැට්ෆෝම් එකේ කෙළවරේ.”

කුළීකරු තම තලප්පාව පැතලි කර කොට්ටයක් සේ සකසා, ඇගේ යකඩ ට්‍රන්ක පෙට්ටිය ඔසවා හිස මත තබාගෙන දුම්රිය වේදිකාව ඔස්සේ ඇවිද ගියේ ය. ලාල් ආර්යාවද තම පිත්තල කෑම බඳුන අතින් ගෙන ඔහු පසුපස හෙමින් ඇවිද ගියා ය. අතරමඟදී බුලත් වෙළෙන්දෙකු ළඟ නැවතුණු ඈ තම රිදී බුලත් අසුරණය පිරවීමට බුලත් මිළදී ගෙන නැවතත් කුළීකරු පසුපස ඇදුනා ය. කුළීකරු විසින් තම ට්‍රන්ක පෙට්ටිය බිම තැබූ විට ඈ නැවතත් ඒ මත හිඳගෙන ඔහු සමඟ සාමීචියේ යෙදෙන්නට විය.

“මේ පැත්තට යන කෝච්චිවල සෙනඟ ද?”

“මේ දවස්වල කොයි පැත්තට යන කොච්චිවලත් සෙනඟ තමයි. ඒත් කාන්තා මැදිරියේ ඉඩ තියෙයි.”

“එහෙනම් ඉක්මණින් කාලා ඉවරකරගෙන ඉන්න ඕන. එතකොට ඒ කරදරෙත් ඉවරයි.”

මේසේ කියා ලාල් ආර්යාව පිත්තල බඳුන විවර කර එහි ඔබා තිබුණු චපාති කිහිපයකුත් අඹ අච්චාරුවකුත් පිටතට ගත්තා ය. ඈ ආහාර ගන්නා තුරු කුළීකරු ඈ ඉදිරිපස බිම ඇන තබාගෙන ඇඟිල්ලකින් පොළොවේ ඉරි අඳිමින් සිටියේය.

“සහෝදරී තනියමද මේ ගමන යන්නේ?”

“නැහැ අයියා, මගේ මහත්තයා එක්ක. එයා කෝච්චිය එනකම් අර විවේක කාමරේ ඉන්නේ. එයා පළවෙනි පන්තියේනේ යන්නේ. මහත්තයා ලොකු තනතුරක් දරන බැරිස්ටර් කෙනෙක්. ඒ නිසා එයාට කෝච්චිවලදී එක එක නිලධාරීන්, ඉංග්‍රීසි මහත්තුරු මුණගැහෙනවා. මම ඉතින් ගමේ ගෑනියෙක්නේ. මට ඉංග්‍රීසිත් බැහැ ඔය ලොකු ලොකු පැලන්තිවල ගති පුරුදුත් බැහැ. ඒ නිසා මම තුන්වෙනි පන්තියේ ගෑනු කෝච්චි පෙට්ටියේ යනවා.”

ලක්ෂ්මි ඉතා සතුටින් සාමීචියේ යෙදෙමින් සිටියාය. ඉඳහිට ඕපාදූපයක් කතා කිරීමට කැමැත්තක් දැක්වූ ඇයට නිවසේදී කතාකරන්නට කෙනෙක් සිටියේ නැත. ඇගේ ස්වාමිපුරුෂයාට ඇය වෙනුවෙන් වෙන්කරන්නට කාලය නොවිණි. ඈ නිවසේ ඉහළ මාලයේ විසූ අතර ඔහු විසුවේ පහත මාලයෙහි ය. මළ පොතේ අකුරු බැරි ඇගේ දුගී ඥාතීන් තම බංගලාව වටා කැරකෙනු ඔහු නොරිස්සූ නිසා ඔවුන් කිසිවෙක් එහි පැමිණියේ නැත. ඉඳහිට රැයකදී ඔහු ඈ වෙත පැමිණ විනාඩි කිහිපයක් ගත කළේය. ඔහු ඉංග්‍රීසියට හුරු හින්දි බසින් ඈට විවිධ අණ පනවද්දී ඈ විරෝධයක් නොපා ඒවාට කීකරු වූවාය. ඉහළ මාලය වෙත ඔහුගේ රාත්‍රී ගමන් වලින් මෙතෙක් නම් ප්‍රතිපලයක් ලැබී තිබුණේ නැත.

සංඥා එළි දැල්වී සීනුව නාද වූයේ දුම්රිය පැමිණෙන බව අඟවමිනි. ලාල් ආර්යාව ඉක්මණින් ආහාර ගැනීම නිම කර, අඹ අච්චාරුවේ තිබුණු අඹ ඇටය ලෙවකමින්ම ඈ නැගී සිටියාය. ඉනික්බිති මහා හඬින් රාමතෙල් හළ ඈ දිය කරාමය වෙත ගොස් තම මුවත් දෑතත් සෝදා ගත්තා ය. තම සාරි පොටින් දිය පිසදාගත් පසු ඇය නැවත තම ට්‍රන්ක පෙට්ටිය වෙත ගියේ දිගටම රාමතෙල් හරිමින්, කුස පිරවූ කෑම වේල ගැන දෙවියන්ට පින් දෙමින් ය.

දුම්රිය දුම් දමමින් පැමිණියේය. දුම්රියේ කෙළවර, ගාඩ්වරයාගේ දුම්රිය මැදිරියට ආසන්නයේම වූ කාන්තා මැදිරියේ වැඩි සෙනඟක් නොමැති බව ලක්ෂ්මි දුටුවාය. ඉතිරි මැදිරිවල නම් සෙනඟ පිරී තිබිණි. තම තරබාරු සිරුර දුම්රියේ දොරකඩින් ඇතුළට ගෙන කවුළුවක් අසල අසුන්ගත් ඈ තම සාරියේ ගැට ගසා තිබූ ඇනා දෙකක කාසියක් දී කුළීකරු ව පිටත් කර හැරියාය. ඉනික්බිති ඇය තම බුලත් අසුරණය විවර කර බුලත් කොළ දෙකක්, පුවක්, හුණු සහ කරදමුංගු කලවම් කර බුලත් විටක් ඒදා ගත්තා ය. මේ විට මුවෙහි ලූ විට ඇගේ දෙකොපුල් පිම්බී පෙනුණි. ඉන් අනතුරුව ඇය තම අත්ල මත නිකට රුවාගෙන දුම්රිය වේදිකාවේ කලබල වෙත අලසව බලා සිටියාය.

දුම්රියේ ආගමනය ශ්‍රීමත් මෝහන් ලාල්ගේ සන්සුන් බව බිඳීමට සමත් වූයේ නැත. ඔහු තම ස්කොච් පානය තොලගාමින් තම ගමන් මලු පළමු පන්තියේ මැදිරියට දැමූ විට තමන්ට දැනුම් දෙන ලෙස සේවකයාට දැනුම් දුන්නේය. කඩිමුඩිය, කලබලය, අනවශ්‍ය උද්යෝගය ආදී දේ හැදියාවක් නොමැති බවේ ලක්ෂණ බව ඔහු විශ්වාස කළේය. තමන් උසස් හැදියාවක් ඇති අයෙකු වූ නිසා හැම දේම පිළිවෙලට තිබීම ඔහුට රිසි විය. පිටරට ගෙවූ පස් වසරින් පසු ශ්‍රීමත් මෝහන් ඉහළ සමාජ පන්තිවල අයගේ පැවතුම් සහ චර්යාවන් පුරුදු පුහුණු කර තිබිණි. ඔහු හින්දියෙන් කතා කළේ කලාතුරකිනි. එසේ කතා කළත් ඒ අත්‍යවශ්‍ය වචන පමණක් වූ අතර ඒවාද උච්චාරණය කළේ ඉංග්‍රීසි ඌරුවටය. ශ්‍රීමත් මෝහන් ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ඔප වැටුණු තමන්ගේ ඉංග්‍රීසි දැනුම ගැන ආඩම්බර විය. ඔහු ඉංග්‍රීසියෙන් කතාබහ ප්‍රිය කළ අතර ඕනෑම ප්‍රබුද්ධ ඉංග්‍රීසි ජාතිකයෙකු මෙන් ඔහුට පොත පත ගැන, දේශපාලනය ගැන, මිනිසුන් ගැන වැනි ඕනෑම මාතෘකාවක් ගැන කතා කළ හැකි විය. තමන් ඉංග්‍රීසි ජාතිකයෙක් මෙන් ඒ බස හසුරන බව ඉංග්‍රීසින් ම කියනු ඔහුට නිතර ඇසී තිබිණි.

දුම්රිය මැදිරියේ තමන්ට ගමන් කරන්නට සිදුවන්නේ තනිව දැයි ශ්‍රීමත් මෝහන් කල්පනා කළේ ය. එය යුධ හමුදා කඳවුරක් සහිත පෙදෙසක් බැවින් ඇතැම්විට හමුදා නිලධාරීන් දුම්රියෙන් ගමන් කරන්නට ඉඩ ඇත. එවැන්නන් සමඟ ඇතිවිය හැකි සිත්ගන්නාසුළු කතාබහ සිහිවී ඔහුගේ සිත උණුසුම් බවින් පිරුණි. වෙනත් බොහෝ ඉන්දියානුවන් මෙන් ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් සමඟ කතාකිරීමට ඔහු කිසිවිටෙක උනන්දුවක් පෙන්වූයේ නැත. එමෙන්ම ඔහු අනෙත් ඉන්දියානුවන් මෙන් මහා හඬින් කතාකරන, තම මතයේම එල්බගත් කලහකාරී අයෙකු නොවීය. ඔහු හැඟීම් විරහිත ලෙස තමන්ගේ වැඩක් බලාගෙන සිටීම පුරුදු කර තිබුණි. දුම්රිය මැදිරිය තුළ කවුළුව අසල තමන් සිටින කෙළවරේ සිට ටයිම්ස් පුවත්පත පිටතට ගෙන කියවීම ඔහුගේ පුරුද්ද විය. ඔහු සඟරාවේ නම පෙනෙන පරිදි නවා එහි හරස්පද ප්‍රහෙලිකාව විසඳයි. සාමාන්‍යයෙන් ටයිම්ස් සඟරාව නොවැරදීම ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන්ගේ අවධානය ඇද ගැනීමට සමත් විය. ඔහු තම කාර්යය අවසන් බව හඟවා සඟරාව පසෙකින් තැබූ විට කවුරුන් හෝ ඒකාන්තයෙන්ම එය කියවන්නට ඉල්ලනු ඇත. සාමාන්‍යයෙන් මෙලෙස සංචාරය කරද්දී ඔහු නොවරදවා පළඳින බැලිඅල් ටයි පටිය නම් බොහෝ විට යම් කෙනෙකු හඳුනා ගැනීමට ඉඩ ඇත. මේ මඟින් ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්ව විද්‍යාලය, එහි කථිකාචාර්යවරු, එහි බෝට්ටු තරඟ, රගර් තරඟ ආදී දේ ගැන විශාල වපසරියක කතාබහ ඇතිවීමට ඉඩ තිබේ. ටයිම්ස් සඟරාවත්, ටයි පටියත් අසාර්ථක වුවහොත් ශ්‍රීමත් මෝහන් ‘කොයි හායි’ කියා අඬ ගසා සේවකයාව ගෙන්වාගෙන තම ස්කොච් පානය පිටතට ගනී. ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් ව නම්මා ගැනීමට විස්කි නම් කිසි විටෙකවත් අසාර්ථක වූයේ නැත. ඉනික්බිති ශ්‍රීමත් මොහාන්ගේ එංගලන්තයේ දුම්වැටි පිරුණු අලංකාර රත්‍රන් දුම්වැටි ඇසුරුම කල එළි බසී.

‘ඉන්දියාවේදී එංගලන්තයේ සිගරට්? මේවා ගෙන්වා ගත්තේ කොහොමද? හැබෑටම එකක් ගත්තාට කමක් නැද්ද?’

කිසිම ගැටළුවක් නැහැ, පාවිච්චි කරන්න යැයි කියවෙන ශ්‍රීමත් මෝහන් ගේ සන්සුන් මඳහස එවිට ඔවුන්ට දකින්නට ලැබෙනු ඇත.

කෙසේ වෙතත් මේ ඉංග්‍රීසි ජාතිකයින් ඔස්සේ තමන් ප්‍රිය කරන ආදරණීය එංගලන්තය සිහි කැඳවා ගැනීම කළ හැකිද? එංගලන්තයේදී පස් වසරක් තිස්සේ හුරු පුරුදු වූ අළු පැහැති ගමන් මලු සහ කබායන්, කාන්තාවන් සමඟ යුගල කණ්ඩායම් සැදී කළ ක්‍රීඩා, අවන්හල් වල ගත් රාත්‍රී ආහාර, පිකැඩිලි හි වෛශ්‍යාවන් ආදිය ඔහුට සිහි විය. ඒ පස් වසරක කලබල සුන්දර ජීවිතය! එය හතලිස් පස් වසරක් තිස්සේ ඉන්දියාවේ කිළුටු, ග්‍රාම්‍ය ඉන්දියානුවන් සමඟ, දියණුවට ඇති මඟ ගැන කියවෙන අධම කතා අසමින් ගෙවුණු කාලයටත්, ළූනු ගඳ සහ දහදිය ගඳ හමන තරබාරු ලක්ෂ්මි සමඟ කෙටි ලිංගික කටයුතු සඳහා උඩුමහල ට යනෙන රාත්‍රීන් වලින් යුතු කාලයටත් වඩා බෙහෙවින් වටිනාකමින් වැඩි විය.

ශ්‍රීමත් මොහාන්ගේ මේ සිතිවිලි ප්‍රවාහය බිඳ වැටුණේ සාහිබ්ගේ ගමන් මලු දුම්රියේ එන්ජිමට යාබද පළමු පන්තියේ මැදිරියට පැටවූ බව සේවකයා දැනුම් දුන් විටයි. ඔහු මවාගත් කල්පනාකාරී ගමනකින් තම මැදිරිය වෙත ඇවිද ගියේය. එහෙත් මැදිරිය හිස් ව පැවතුණු බව දැක ඔහුට පුදුමයක් සහ කනස්සල්ලක් දැනුණි. සුසුමක් හෙලූ ඔහු මැදිරියේ කෙළවරක අසුන් ගත්තේ මින් පෙර කීප වතාවක් කියවා තිබුණු ටයිම්ස් සඟරාව දිග හැර ගනිමිනි.

ශ්‍රීමත් මෝහන් කවුළුවෙන් පිටත දුම්රිය වේදිකාව වෙත නෙත් යොමු කළ විට ඉඩ ඇති දුම්රිය මැදිරියක් සොයමින්, හැම මැදිරියකටම එබිකම් කරමින් වේදිකාව ඔස්සේ පැමිණෙන ඉංග්‍රීසි සොල්දාදුවන් දෙදෙනෙක් දැක ඔහුගේ මුහුණ සතුටින් ආලෝකවත් විය. පිටේ එල්ලාගත් ගමන් මලු වලින් යුතු ඔවුන් ගමන් කළේ තරමක් වැනෙමිනි. ඔවුන් ගමන් කළ යුත්තේ දෙවෙනි පන්තියේ මැදිරිවල වූවත් ඔවුන් ව තම පළමු පන්තියේ මැදිරියට පිළිගැනීමට ශ්‍රීමත් මෝහන් තීරණය කළේය. ඔහුට ඒ ගැන ගාඩ්වරයාට කතා කළ හැක.

ඉදිරියේම වූ දුම්රිය මැදිරිය වෙත පැමිණි එක් සොල්දාදුවෙක් එහි කවුළුවෙන් එබිකම් කළේය. හිස් ව තිබුණු අසුන ඔහුගේ ඇස ගැටිණි.

“ඒයි බිල්!” ඔහු කෑ ගැසුවේය. “මෙතැන එකක් තියෙනවා.”

ඔහුගේ සගයා ඒ වෙත පැමිණ මැදිරිය තුළට එබී බලා ශ්‍රීමත් මෝහන් දෙස බැලුවේය.

“ඔය කල්ලා ව එළවලා දාපන්,” ඔහු පහත් හඬින් තම මිතුරාට කීවේය.

මැදිරියේ දොර විවර කළ ඔවුහු අඩක් සිනාමුසුව-අඩක් විරෝධය පාන ලීලාවෙන් සිටි ශ්‍රීමත් මෝහන් වෙත හැරුණෝය.

“මේ මැදිරිය වෙන් කරලා තියෙන්නේ!” බිල් කෑ ගැසුවේය.

“රිසර්ව්ඩ්. ආමි- ෆවුජ්” ජිම් කෑ ගැසුවේ තම කාකි කමිසය පෙන්වමිනි. “ එක් ඩුම් ජාඕ - ගෙට් අවුට්!”

“මේ අහන්න, මේ අහන්න, සත්තකින්ම,” ශ්‍රීමත් මෝහන් තම ඔක්ස්ෆර්ඩ් ඉංග්‍රීසි උච්චාරණයෙන් විරෝධය පාන්නට විය. මෙය අසා සොල්දාදුවෝ මඳක් නැවතුනහ. මේ මිනිසා කී දේ ඉංග්‍රීසියට සමාන බවක් ඔවුන්ට හැඟිණි. නමුත් බීමත්ව සිටි ඔවුන්ට තමන්ට ඇසෙන දේ ගැන විශ්වාසයක් තිබුණේ නැත. දුම්රිය එන්ජිම දෙසින් විසිල් හඬක් ඇසුණු අතර ගාඩ්වරයා තම කොළ පැහැති කොඩිය වනනු පෙනුණි.

සොල්දාදුවෝ ශ්‍රීමත් මෝහන් ගේ ගමන් මල්ල ගෙන එය දුම්රිය වේදිකාවට වීසි කළහ. ඉනික්බිති ඔහුගේ තර්මස් ෆ්ලාස්කුවත්, බ්‍රීෆ්කේසයත්, නිදි මැදිරියේ පාවිච්චියට ගෙන ආ පොරෝනාත්, ටයිම්ස් සඟරාවත් මීට එක් විය. ශ්‍රීමත් මෝහන් කේන්තියෙන් පුපුරමින් සිටියේය.

“මේ මොන විකාරයක්ද, මොන අපරාධයක්ද!” ඔහු කෑ ගසද්දී ඔහුගේ කටහඬ කේන්තිය නිසා බැරෑඬි වී තිබිණි. “මම උඹලාව අත් අඩංගුවට ගන්න කියනවා- ගාඩ්, ගාඩ්!”

බිල් සහ ජිම් මෙය අසා යළි වරක් මඳක් නැවතුනහ. ඔවුන්ට ඒ ඇසුන දේ ඉංග්‍රීසියට සමාන බවක් ඔවුන්ට දැනුණ ද එහි ඇසුණු රජුගේ ඉංග්‍රීසි වල තානය වටහා ගැනීමට ඔවුහු අපොහොසත් වූහ.

“කට වහගනින්!” ජිම්, ශ්‍රීමත් මෝහන් ට වැරෙන් අතුල් පහරක් එල්ල කළේ ය.

එන්ජිම දෙසින් යළිත් කෙටි විසිල් හඬක් ඇසුණු අතර දුම්රිය සෙමෙන් ගමනාරම්භ කළේ ය. සොල්දාදුවෝ ශ්‍රීමත් මොහාන්ගේ බාහුවලින් අල්ලා ඔහුව දුම්රියෙන් පිටතට තල්ලු කළහ. ඇද වැටෙද්දී පසුපසට විසි වූ ඔහු තම පොරෝනාවේ පටලැවී ගමන් මල්ල මතට පතිත විය.

ශ්‍රීමත් මෝහන් ගේ දෙපා පොළොවට ඇලවී ඇති බවක් ඔහුට දැනුණි. ඔහුගේ මුව ගොලුවී තිබිණි. තමා පසුකර වේගයෙන් ඇදෙන දුම්රියේ ආලෝකවත් කවුළු දෙස ඔහු බලා සිටියේය. දුම්රියේ අග කොටසේ රතු එළියක් දැල්වී තිබිණි. ගාඩ්වරයා විවර දොරටුවක් අසල කොඩි අතැතිව සිටගෙන සිටියේය.

තුන්වන පන්තියේ කාන්තා මැදිරියේ උන් තරබාරු, පැහැපත් ලක්ශ්මිගේ දියමන්ති නාස් මුදුව දුම්රියපළේ විදුලි එළි වැදී දිලිසෙමින් තිබිණි. ඇගේ මුවේ බුලත් කෙළ පිරී තිබුණු අතර ඈ කවුළුවෙන් එපිටට කෙළ ගසන්නට බලාසිටියේ දුම්රියපළ පසුවන තුරුයි. වේදිකාවේ ආලෝකවත් කොටස පසුකර දුම්රිය වේගයෙන් ඇදී යද්දී ලාල් ආර්යාව හෙලූ රතු පැහැති බුලත් කෙළ පිඬ ඊතලයක් ලෙසින් කවුළුවෙන් පිටතට ඇදී යනු පෙනුණි .


Translation of the short story ‘Karma’ by Kushwant Singh (1989)


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Picture generated by Canva AI

සිසිල සඟරාව- අප්‍රේල් 2024 කලාපය
(සිසිල සඟරාව නිව් සවුත් වේල්ස් හි සිංහල සංස්කෘතික හමුවේ ලේඛක සංසදයේ ප්‍රකාශනයකි)

April 04, 2024

අනූව දශකයේ Fanclub වැඩසටහන

අනූව දශකයේ ITN එකේ විකාශය වුණු Fanclub ෆෑන්ස්ලාටයි මේ සටහන.

වාහනේ යද්දී අහන්න සින්දු playlists හදද්දී ඇවිස්සුණු නොස්ටැල්ජියාවක් මේ. අන්තර්ජාල පහසුකම් ලැබෙන්න කලින් යුගයේ teenagersලා වෙලා හිටිය අපිට ඒ කාලේ ඉංග්‍රීසි සින්දුවක් අහන්න ලැබුණේ රේඩියෝ එකේ City FM වගේ නාලිකාවකින් විතරයි. ඉතින් බටහිර ලෝකයේ අලුතින්ම ජනප්‍රිය වුණු ඉංග්‍රීසි සින්දු ටී වී එකේ බලන්න පහසුකම සලසන්න පුරෝගාමී වෙලා ITN එකේ Fanclub කියලා වැඩසටහනක් පටන් ගත්තා. මට මතක හැටියට මේක විකාශය වුණේ අඟහරුවාදා රෑ හතට. මේකට teen වයසේ ළමයිට බොහොම හිතට සමීප අලුත්ම සින්දු ඇතුළත් වුණ නිසා ඒක ඉබේම බ්‍රෑන්ඩ් එකක් වෙලා ජනප්‍රිය වුණා. මගේ මතකය හරි නම් මේක කෙරුණේ chart show එකක් විදිහට. ඒ නිසා හැම සතියෙම එකම සින්දු කීපයකුත් අලුත් සින්දු කීපයකුත් අපට අහන්න දකින්න ලැබුණා. මේ නිසාම එහෙම නිරන්තරයෙන් අහපු දැකපු සින්දු අපිට තදින්ම මතක හිටියා.

ITN එකේ Fanclub වැඩසටහන ගැන කියද්දී අපේ යුගේ අයට නම් ඒ දවස්වල වැඩසටහන ඉදිරිපත් කළ කුමාර් ද සිල්වා ගැන අමතක කරන්න බැහැ. teen වයසේ හිටිය අපිට වඩා අවුරුදු දහයක් දොළහක් වැඩිමල් වයසක හිටිය කුමාර් ඒ කාලේ බොහොම කඩවසම් තරුණ නිවේදකයෙක්. ඒ පෙනුම වගේම ඔහු ඒ වැඩසටහන මෙහෙයවූ සරල සැහැල්ලු විදිහ Fanclub රටේ තරුණ පරපුර අතරේ ජනප්‍රිය වෙන්න ඍජුවම බලපෑ බව කියන්න ඕන. ඉංග්‍රීසියෙන් ඉදිරිපත් කළ වැඩසටහන් රටේ සීමිත පිරිසක් විතරක් නරඹපු යුගයක මේ වැඩසටහන රට පුරාම බොහොම ප්‍රසිද්ධ වුණා. කුමාර් ද සිල්වා 1989 ඉඳන් අවුරුදු දහතුනක්ම Fanclub නිවේදකයා හැටියට කටයුතු කරලා කියලා ඔහු ගැන ලියවුණු සටහනක තිබුණා. ඒ වගේ වැඩසටහනක් අඛණ්ඩව, සාර්ථකව අවුරුදු දහතුනක් කළා කියන්නේ ලොකු හපන්කමක්!

Fanclub එකේ අපි ආදරේ කළ සින්දු විතරක් නෙමෙයි ඒවායේ visuals පවා තාම පැහැදිලිව මතකයි. Hazard- Richard Marx, Everything I do- Bryan Adams, Don't Forget my Number- Milli Vanilli, Sealed with a Kiss- Jason Donovan, The Best- Tina Turner, Just Another Day- John Secada මේ එයින් කීපයක් විතරයි. ඊට පස්සේ ඕනෑතරම් ඉංග්‍රීසි සින්දු අහලා/ඇහිලා තිබුණත් මේ Fanclub සින්දු තරමටම ඒවායින් වැඩිහරියක් හිත් වැදුණේ නැත්තේ ඒ වැඩසටහනේ මැජික් එකක් නිසාද මන්දා.

ඉතින් ඒ ලස්සන හීනමය යුගය මතක් කරමින් ඒ සින්දු ටික එකතු කරලා playlist එකක් හදාගෙන අහන්න විතරයි දැන් පුළුවන්. මේ වගේ ඉංග්‍රීසි සින්දු වැඩසටහනකට විකාශ කාලයෙන් වැදගත්ම කොටසක් වෙන් කළ එක ITN නාලිකාව ඒ කාලේ හැටියට ගත්ත තරමක රැඩිකල්, ඒත් සාර්ථක තීරණයක්. ඒ වගේම ඒ වැඩසටහනට පණ දීලා, බොහොම දුර රටවල සින්දු අපට සමීප කරලා දුන්න, අපේ යුගයේ ප්‍රබල media icon එකක් වුණු කුමාර් ද සිල්වාත් Fanclub හරහා ඒ කාලේ අපේ ලෝකය විචිත්‍රවත් කළ බව දැන් හිතෙනවා.

~හෙල්මලී~

(අපට මතක විදිහේ Fanclub වැඩසටහනේ පින්තූරයක් හොයාගන්න බැරිවුණා. මේ පින්තූරය ITN නාලිකාවේ සංවත්සරයක් වෙනුවෙන් කුමාර් ද සිල්වා එක්ක කළ වැඩසටහනකින්)



April 01, 2024

අනිද්‍රාව

මගේ සිරුර මට මිතුරු ව සිටි
කාලයක් මට මතක ය

නින්ද,
හොඳ බල්ලෙකු ලෙසින්
හඬ ගැසූ සැණින් ආ හැටි මතක ය

ඒ වෙද්දී
අනාගතය වෙත ඇරුණු දොර
වැසෙන්නට පටන්ගෙන තිබුණේ නැත

සීතල ඇඳ රෙදි මැද
උඩුකුරුව වැතිර සිටීම
පෙර පුහුණුවක් ලෙස දැනුණේ නැත

දැන්
මඳ ආලෝකයක් ඈතින් මතුවේ
එය පෙරදිග ඇඳුනු පැල්ලමක් මෙනි

නින්ද,
කාර්යබහුල දොස්තර කෙනෙකු සේ
අකමැත්තෙන් මෙන්
මට තම වේලාවෙන් බිඳක් වෙන්කරයි

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem ‘Insomnia’ by Linda Pastan
1932දී උපන් Linda Pastan යුදෙව් පසුබිමක් සහිත ඇමෙරිකානු කිවිඳියකි. මාතෘත්වය, පවුලක් තුළ පැවැත්ම, අහිමිවීම්, වයස්ගතවීම්, මරණය වැනි දේ මාතෘකා කරගත් කවි ලින්ඩාගේ කවි අතර සුලබ ය. මේ වෙද්දී කවි පොත් පහලවක් පමණ පළ කර ඇති Linda Pastan, ඇගේ කාව්‍යකරණය වෙනුවෙන් විවිධ සම්මාන රාශියක් දිනාගෙන තිබේ.

ලන්ඩන් කවි අප්‍රේල් 2024 කලාපය
https://londonkavi.com/#22405

Digital Painting




March 29, 2024

මතක-තාල


 

මේ සටහන පින්තූරේ තියෙන පොත ගැන නම් නෙමෙයි කියලා මුලින් කියන්න ඕන!

Good Friday වෙනුවෙන් ලැබුණු නිවාඩුවේ උදේම ගේ අස්පස් කරලා, මල් පැල වලට සාත්තු කරලා මම තේ එකක් හදාගෙන එළිමහනේ තියෙන සනීප පුටුවට ගියේ අලුතින් අතට ලැබුණු මේ පොත පෙරළලා බලන්න. එසැණින් එහා ගෙදර පැත්තෙන් බොහොම හුරුපුරුදු තාලයක් වාදනය වෙනවා ඇහුණා. ටිකක් කල්පනා කරලා බලද්දී තමයි මතක් වුණේ ඒ ගීතිකාවක් බව. එහා ගෙදර ඉන්නේ බොහොම වයසක ජෝඩුවක්. ඒ දෙන්නා ගෙදරින් එළියට බහින්නෙම නැති තරම්. ඒ නිසා අද පල්ලි යන්නත් අමාරු ඇති. ඒ වුණත් තමන්ගේ ඒ ඇදහීම වෙනුවෙන් එයාලා ගීතිකාවක් වාදනය කරන්න තෝරාගෙන. මගේ හිත මොහොතින් දශක ගානක් ආපස්සට ඉගිලිලා ගියා.

මම පුංචි කාලේ අපි ජීවත් වුණේ සේෂෙල්ස් වල. සේෂෙල්ස් වැසියෝ වැඩිහරියක් බොහොම බැතිමත් කතෝලික අය. එහෙ අපේ ගෙවල් කිට්ටුවෙන්ම තිබුණා Mont Fleuri නගරයේ Good Shepherd පල්ලිය. හැම ඉරිදාම අපිට උදේට පල්ලියේ සීනු හඬ ඇහුණා. පල්ලිය කිට්ටුවෙන් යද්දී නිතරම මේ විදිහටම බොහොම ලයාන්විත ගීතිකා හඬත් හරි ලස්සනට ඇහුණා. අපි කතෝලික නොවුණත් ඒ හඬවල් අපේ ඉරිදා දවස්වලට සුන්දර කමක් එකතු කළා. මට නම් නොදැනුවත්වම ඒ ගීතිකා කටපාඩම් හිටියා.

අක්කලාත් මාත් ගිය ඉස්කෝලේ තිබුණේ පල්ලියට එහාපැත්තෙ. ඒ දවස්වල ඉස්කෝලේ පුංචි පන්තිවල ළමයි ආගම පාඩමට පල්ලියට එක්කගෙන එනවා. කොයිම ආගමක් ගැනවත් ලොකුවට ඔලුවේ නොතිබුණු කාලෙක මම මේ ගමන් වලට හරි ආසයි. එක හේතුවක් තමයි පල්ලියේ ජනෙල් වලට අල්ලලා තිබුණු stained glass රූප වලින් පාට පාටට ඉර එළිය පෙරිලා එන හැටි බලාගෙන ඉන්න ලැබෙන එක. ඒ පාට ආලෝක තීරු පල්ලිය ඇතුළේ පුංචි දිව්‍ය ලෝකයක් මැව්වා. අනිත් හේතුව තමයි එහෙම පල්ලියට ගියාම මේ ගීතිකා හඬ ළඟින්ම ඇහෙන්න ලැබෙන එක. ඒවායේ uplifting ගතියක් පුංචිම වයසේ හිටියත් මට දැනුණා.

කල්පනා කරලා බලද්දී මගේ ළමා කාලයේ සැහැල්ලු සුන්දර සෙල්ලම් මතක එක්ක තැනින් තැන පසුබිම් හඬක් වගේ මේ ගීතිකා හඬත් තියෙනවා.

"Alleluia, Alleluia.."

අන්තිමේදී එහා ගෙදරින් ඇහෙන ගීතිකාවක හඬ දිගේ අවුරුදු ගාණක් ආපස්සටත්, හැතැප්ම දාස් ගාණක් දුරටත් ගිහින් සතුටු මතකයක සැරිසරන්න මට ඉඩ ලැබුණා

The Little Book of Hygge පොතේ අන්තිමට මෙහෙම තියෙනවා

'Happiness consists more of small conveniences or pleasures that occur everyday than in great pieces of good fortune that happen but seldom' - Benjamin Franklin

~හෙල්මලී~


March 26, 2024

ලිපියක් ලැබෙන තුරු

ඔබ මට එවන පණිවිඩය
නිහඬ බවයි

ගස්වල මුල්
ජලයේ සැහැල්ලු නිහඬබව
තේරුම්ගතයුතු සේ ම
මම ද එය තෙරුම්ගැන්මට තැත් දරමි.

අපි
සොබාදමින් හැකි දෙයක් ගන්නට
පුරුදු වූවන් වෙමු
මම තරුවලත්, ගල් කුළු වලත්
නිහඬ බව හදාරමි

සැතපුම් ගණනක් එපිටින්, උතුරු පෙදෙසක
ඔබ හිස් පිටුවක් වෙත නැඹුරුවන අයුරු
සිතෙන් මවා ගනිමි
‘ආදරණීය…’ 
ඔබට එසේ ලියන්නට අවශ්‍ය ය

එහෙත් ඒ පිටුව, දැනටමත්
හිම පතනය විසින් 
වේලාසනින්ම ගෙනෙන
නිහඬබවේ තිරයෙන්
වැසුණු කවුළුවකි

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem 'By the Mailbox' by Linda Pastan
Digital Painting




March 20, 2024

daily miracles

ගෙවත්තේ තැන තැන
මල් දරන පැල සිටුවමි
හඬගා කියා එක එක
ඒවායේ නම් උගනිමි

නස්ටර්ෂම්, හයිඩ්රන්ජියා
ජෙරනියම්, ග්ලැඩිඔලි


අතරින් පතර තවමත්
හුරුපුරුදු නම් හඳුනමි
සීත කාලෙට උන් ගැන
තවත් වැඩිපුර ලතවෙමි

සූරියකාන්ත, දාස්පෙති,
හෙන්දිරික්කා, සිනියාස්


එළවලු නැතිව කොහොමද
සිත සිතා ඉඩ සකසමි
තක්කාලි, මිරිස්, තම්පලා
මුගුණුවැන්නද සිටවමි

පොහොරද දිය ද සපයා
ඉවසනු පිණිස හුරුවෙමි
හැම දල්ලකට, පතකට
රහස්, රස බස් කොඳුරමි

හිරු ගිලෙන හෝරාවල
දවසේ වෙහෙස නොතකමි
ගහ කොළ කියන මන්තර
දැන් වෙන වෙනම හඳුනමි

හුස්ම අල්ලා ගතවූ
දින සති මාස නිමවී
මල් පල දරන ගස් වැල්
දැක ප්‍රීතියෙන් ඉපිලෙමි

'ඉවසීම ඇත්නම්
අසිරිමත් දෑ බොහොමයි'
දිසි අදිසි දෙවියෙක්
කොඳුරන හඬට කන්දෙමි

 ~හෙල්මලී~

flowers by Malie G

March 15, 2024

වද වීම

මම නිරතුරුවම වද වීමි
ගෙවත්ත සරුව වැඩේවි ද?
ගංගාවන් නිවැරදි දිශාවට ගලාවිද?
පෘථිවිය ඊට උගන්වා ඇති ක්‍රමයට භ්‍රමණය වේ ද?
එසේ නොවුණොත් මා එය නිවැරදි කරන්නේ කෙසේද?

මා හරි ද? වැරදිද? මට සමාව ලැබේවි ද?
මට මීට වඩා සාර්ථක විය හැකිද?
කෙදිනක හෝ මට ගී ගයනු හැකිවේද?
ගේ කුරුල්ලන්ට පවා ගී ගයනු හැකි නමුත්
මා නම් කිසිම කමකට නැත

මගේ පෙනීම අඩුවෙමින් ද?
නොඑසේ නම් ඒ මගේ හිතලුවක්ද?
මට හන්දිපත් රුදාව හැදේවි ද?
පිටගැස්ම? ඩිමෙන්ශියාව?

අන්තිමේදී මේ වදවීම් කිසිවකින්
කිසිම පලක් නොමැති බව වැටහුණු නිසා
මම එය අත් හළෙමි
ඉනික්බිති මේ මහලු සිරුර ගෙන
උදෑසන වෙත ගොස්
ගී ගැයුවෙමි

පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක
Translation of the poem 'I Worried' by Mary Oliver

Digital painting




March 10, 2024

Dreams Marketing Pvt. Ltd (විද්‍යා ප්‍රබන්ධ)




රැස්වීම් ශාලාවේ තම සහෝදර සේවකයින්ගෙන් පිරී තිබෙනු දැක ජෙරමිගේ සිත සතුටින් පිරුණ ද ඒ සමගම තම හදවත වේදනාවෙන් බර වෙන බව ඔහුට දැනුණි. විසිතුන් වසරක් නම් බොහෝ දිගු කාලයකි. ඔහු මන්ට්‍රා අලෙවි ප්‍රවර්ධන ආයතනයට බැඳුණේ අලුතින් උපාධිය ලත් නවකයෙකු ලෙසයි. දැන් ඔහු ඉන් ඉවත්වන්නේ එහි නිර්මාණ අධ්‍යක්ෂක ලෙසයි. ආපසු හැරී බලද්දී ඒ විසිතුන් වසර අතිශයින් කාර්යබහුල වූවත් තෘප්තිකර බවින් ද ඉහළ මට්ටමක පැවතුණු බව ජෙරමි ට හැඟුණි.

“ජෙරමි, ජෙරමි, ජෙරමි… මේ මනුස්සයා නැතිව මන්ට්‍රා දුවන්නේ කොහොමද කියලා මම මේ තාම කල්පනා කරන්නේ!” ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි ශ්‍රෝඩර් වේදිකාවට පැමිණියේ එසේ කියමින් සභාවම සිනා ගස්වමිනි. ඔහු කී දේ සත්‍ය බව මන්ට්‍රා හි කාර්ය මණ්ඩලය ඉඳුරාම දැන සිටියහ. එබැවින් සභාවේ පැතිරුණු සිනා රැල්ලේ සන්තාපය ද තැවරී තිබිණි

ජෙරමි ඩුවැක් ඉතා කෙටි කලක් තුළදී ආයතනයේ ඉහළට ගියේ ඔහු සතු අසමාන නිර්මාණශීලී හැකියාව නිසා පමණක් නොවේ. ඕනෑම නන්නාඳුන කෙනෙකුගේ මිතුරෙක් වී තදින් සිත් ඇද බැඳ ගැනීමට ඔහුට ගතවූයේ මොහොතකි. ආයතනයට ගනුදෙනුකරුවන් ආකර්ෂණය කරගැනීමටත් දිගුකාලීනව රඳවා ගැනීමටත් ඔහුගේ මේ ගුණය මහත් සේ වාසිදායක විය. එමෙන්ම ජෙරමි සහෝදර සේවකයන් සමඟද බෙහෙවින් සුහදශීලී කෙනෙකු විය. තවමත් විශ්‍රාම වයසට එළඹී නැති ජෙරමි හදිසියේම මෙසේ තම අති සාර්ථක රැකියාවෙන් ඉවත් වන්නේ ඇයිද යන සැකය මේ ආරංචිය ලැබුණු විගස ආයතනය පුරා කසු කුසුවක් වී තිබිණි.

කන් බිහිරිවන තරමේ අත් පොලසන් හඬක් මැද ජෙරමි ඩුවැක් මයික්‍රෆෝනය වෙත පිවිසුණේ ය.

“මගේ මන්ට්‍රා සහෝදර සහෝදරයිනි, බොහොම ස්තුතියි මට සමුදෙන්න අද මෙතනට රැස්ව සිටීම ගැන.” ජෙරමි තම සුපුරුදු සිනා මුසු මුහුණින් කතාව ඇරඹුවේය. “මේ අස්වීමේ තීරණය බොහොම දුෂ්කර තීරණයක් බව මුලින්ම කිව යුතුයි- මේක මගේ ජීවිතේ මම ගත්ත අමාරුම තීරණය කියන්න පුළුවන්.. මීට හේතුව දන්නේ ශ්‍රෝඩර් මහත්මයා ඇතුළු ආයතනයේ කීප දෙනෙක් පමණයි.”

ඔහු මෙසේ කියද්දී වේදිකාවේ ඔහුට පසුපසින් අසුන්ගෙන සිටි ශ්‍රෝඩර් බැරෑරුම් මුහුණින් හිස සලනු පෙනුණි.

“ඒ ගැන විවිධ කසු කුසු නම් නොසෑහෙන්න පැතිරුණු බව මම දන්නවා- නෑ මිත්‍රවරුනි මම වෙන රටකට යන්නේ නැහැ, මට මානසික රෝගයකුත් නැහැ..” ජෙරමි තම ඇඟිලි නවමින් ගණන් කරන අයුරු පෙන්වා කීවේ සභාව සිනා ගස්වමිනි. “ඇත්ත කතාව ඉතාම සරලයි. පහුගිය අප්‍රේල් මාසයේ මම සති දෙක තුනක් නිවාඩු ගත්තා ඔයාලාට මතක ඇති. මම කවදාවත් නිවාඩු නොගන්න නිසා ඔයාලා පුදුම වුණු බවත් මම දන්නවා. ඇත්තටම නම් මට නිවාඩු ගන්න කියලා මගේ වෛද්‍යවරු බල කළා. මිතුරු මිතුරියනි…” ජෙරමි ගැඹුරු හුස්මක් ගෙන සභාව සිසාරා නෙත් යැවුවේ ය. “මට හයිපොග්ලයිසීමියා කියන රෝගය තියෙන බව වෛද්‍යවරු හොයාගත්තා. සරලව කියනවානම් ඒ කියන්නේ රුධිරයේ සීනි මට්ටම අඩු වීම.”

සභාවෙන් නිකුත් වුයේ පුදුමය අඟවන හඬකි

“ඔව් ඔව්, සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට වෙන්නේ ඇඟේ සීනි වැඩිවෙන එකනේ, මම විශේෂ කෙනෙක් නිසා සීනි අඩුවෙනවා!” ජෙරමි සුපුරුදු ලෙස විහිළුවක් කර සැවොම සිනා ගැන්වීය. “මට වෛද්‍යවරු අවවාද කළා බොහොම විවේකී ව නොහිටියොත් තත්ත්වය බරපතල වෙන්න පුළුවන් බව. මන්ට්‍රා වගේ තැනක වැඩකරන ගමන් විවේක ගන්න අමාරු බව අපි හැමෝම දන්නා රහසක් නේ, ඒ නිසා ආයතනයටත් අසාධාරණයක් නොවෙන්න මම හිතුවා මගේ අස්වීමේ ලිපිය භාර දෙන්න.”

ජෙරමි ගැඹුරු හුස්මක් ගෙන රැස්ව සිටින්නන්ගේ මුහුණු සිසාරා නෙත් යැව්වේ ය. ඒ හැම මුහුණක ම තිබුණේ බැරෑරුම් පෙනුමකි.

“මේක මම ඉතාමත්ම අමාරුවෙන් ගත්ත තීරණයක් බව නැවතත් කියනවා. ඒත් එක අතකට මේක ජීවිතයත් මරණයත් අතර තීරණයක් නිසා මම ජීවිතය තෝරාගත්තා. ඔය කිව්වාට ඇත්තටම නම් මට නිකම්ම ගෙදර ඉන්න බැරිවෙයි. මෙච්චර කල් මන්ට්‍රා එකේ වැඩකරලා නිකම් ඉන්නේ කොහොමද කියලා මම දන්නෙවත් නැහැ!” ශාලාවේ ආතතිය බිඳින්නට ජෙරමි පුංචි විහිළුවක් කළේ ය. “ඒ නිසා පොඩියට ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘති දෙකතුනක් කරන්න මගේම පොඩි කම්පැනියක් දාගන්නයි මම හිතාගෙන ඉන්නේ. මගේ වෛද්‍යවරයාත් කිව්වා එකපාරට මුකුත්ම නොකර ඉන්න එකත් මගේ සෞඛ්‍යයට අහිතකර වෙන්න පුළුවන් කියලා. මගේ ජීවිතෙන් අවුරුදු විසි තුනක් ගතවුණේ මන්ට්‍රා එකේ. මෙතැන ඇත්තටම මගේ දෙවෙනි ගෙදර කියන්න පුළුවන්. ඒ නිසා මම ඔයාලාව දාලා යන්නේ සෑහෙන්න වේදනාවකින්. මගේ මේ ගැටලුවේ දී මුල ඉඳන්ම ළඟ ඉඳන්, අකමැත්තෙන් වුණත් මගේ මේ තීරණයට සහාය දුන්නු ශ්‍රෝඩර් මහත්මයාට මගේ ස්තූතිය පිරිනමන්න මේක මම අවස්තාවක් කර ගන්න කැමතියි.” අත්පොලසන් හඬ මැද කතාව නිම කරද්දී ජෙරමි ගේ කටහඩ බිඳෙමින් තිබිණි.

ඉනික්බිති මයික්‍රෆෝනය වෙත එළඹුණේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි ශ්‍රෝඩර් ය. ජෙරමි ඩුවැක් විසිතුන් වසරක් තිස්සේ මන්ට්‍රා ආයතනයට කළ සේවය ගැන ඔහු දිගු විස්තරයක් කළේ ය. එහිදී ජෙරමිගේ මඟ පෙන්වීම මත ආයතනය ලබාගත් විවිධ ජාත්‍යන්තර සම්මාන ආදිය ගැන කතා කිරීමට ඔහු අමතක කළේ නැත. සෞඛ්‍ය හේතූන් මත ජෙරමි ගත් මේ තීරණයට සහාය දෙන්නට අකමැත්තෙන් වුවත් තමන්ට සිදු වූ බව විස්තර කළ ශ්‍රෝඩර් කතාව නිම කිරීමට පෙර තමා කබා සාක්කුවෙන් අලංකාරව එතූ කුඩා පෙට්ටියක් පිටතට ගත්තේ ය.

“ජෙරමි ඩුවැක්, ඔබට මන්ට්‍රා හි අපි හැමෝම සිහිවෙන්න මේ තිළිණය භාරගන්න කියලා අපි ඉල්ලා සිටිනවා. මේක අලුත්ම පන්නයේ අත් ඔරලෝසුවක්. එහි විශේෂත්වය තමයි සුපුරුදු අංගෝපාංග වලට අමතරව එයට ඔබේ අසනීපය පාලනය කරන්න සහාය වෙන්නත් හැකියාව තිබීම. ඔබ මෙය පැළඳ සිටින හැම මොහොතකම එය ඔබේ රුධිරයේ සංයුතිය ඉබේ පරීක්ෂා කරලා ගැටළුවක් මතු වීගෙන එනවා නම් ඔබට සංඥාවක් නිකුත් කරනවා. ඒ නිසා ඔබට ඉදිරියේදී රෝගය නිසා ඇතිවෙන සංකූලතා මඟ හරවාගෙන විවේක ගන්න පලුවන්. මතක තියාගන්න ඔබ කමති ඕනෑම මොහොතක නැවත එන්න මන්ට්‍රාහි දොරවල් ඔබ වෙනුවෙන් විවෘතයි!”

ශ්‍රෝඩර් කතාව නිම කළේ කන් බිහිරිවන තරමේ අත් පොළසන් නාදයක් අතරේදී යි.

…………………………………………………..

ජෙරමි මේ ගතකරන්නේ රැකියාවෙන් ඉවත් ව ගෙවෙන සිව් වන දවසයි. පළමු දින දෙකතුනේදී විවිධ වැඩකටයුතු නිසා කාර්ය බහුල වූ ඔහුට දවස බෙහෙවින් දිගු බව දැනෙන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ දැන් ය. ආලින්දයේ සෝපාවේ හිඳ ගත් ඔහු, කවුළුවෙන් පිටත ගෙවත්තේ සිරි නරඹමින් මේ නුහුරු විවේකය විඳින්නට විය.

“ඔයා ඔය අලුත් ඔරලෝසුව බැඳගෙනද ඉන්නේ ජෙරී?” ඇලීෂියා ආලින්දයට පැමිණියේ කෝපි කෝප්ප දෙකක් දෑත ට රැගෙන යි.

ජෙරමි සමඟ විවාහ වී ගත වුණු පසුගිය විසි වසර පුරාවටම ඔහු හරියාකාර විවේකයක් ලබනු ඇලීෂියා දැක තිබුණේ නැත. නිවාඩු දිනවලදී ත්, ඔවුන් දරුවන් ද සමඟ දුර බැහැර සංචාරයන් හි යෙදෙද්දී ත් ජෙරමි නිරතුරුව මනසින් බැඳී සිටියේ රැකියාව වෙතයි. රාජකාරී වේලාවන්ට එපිටදී රාජකාරී දුරකථන ඇමතුම් ආදිය සීමා කිරීමට ඔහු උත්සාහ කළ බව සැබවි. එහෙත් ඔහු නිතරම තමන් සම්පූර්ණ කළ යුතු ඊළඟ ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘතිය ගැන සිතමින් පසු වූ බව ඈ දැන සිටියා ය. එබැවින් ඔහු මෙලෙස නිසොල්මන් ව විවේකයෙන් සිටිනු දැකීම ඇයට ද අලුත් දසුනක් විය.

ඇගේ පැණයට පිළිතුරු වශයෙන් සිනාසුණු ජෙරමි කෝපි කෝප්පය අතට ගැනීමට පෙර තම ජර්සියේ අත මෑත් කර ඔරලෝසුව පෙන්වූයේ ය.

“ඔයතරම් බය වෙන්න එපා ඇලීෂියා, මට ඒක එහෙම අමතක වෙන්නේ නැහැ, මේ දවස් දෙකතුනටත් ඔරලෝසුව මට දෙතුන් සැරයක්ම වෝන් කළා ෂුගර් අඩු වෙද්දී.” ඔහු සැහැල්ලුවෙන් කීවේ තමන් ගැන බිරිඳ වද වන තරම හොඳහැටි දැන සිටි බැවිණි.

අත් ඔරලෝසුවේ සේවය උපරිමයෙන්ම ලබාගැනීමට නම් එය විසිහතර පැයේදීම පැළඳගෙන සිටිය යුතු බවට ශ්‍රෝඩර් දුන් උපදෙස ඔහුට සිහි විය. නින්දේදී පමණක් නොව ස්නානයේදී පවා අත් ඔරලෝසුව පැළඳ සිටිය යුතු බව ඔහු කියද්දී තමන් එදා නම් සිනාසුණු බව ඔහුට මතකය. නමුත් සත්‍යය නම් ඒ ඕනෑම මොහොතක තමන් රුධිරයේ සීනි මට්ටම අඩුවීම නිසා කෝමා තත්ත්වයට පත් විය හැකි වීමේ බරපතල බව දැන් ඔහුට වැටහේ.

“අනේ මන්දා ජෙරී..” ඇලීෂියා ඔහු අසල අසුන් ගත්තේ සුසුමක් හෙලමිනි. “මතක ඇති කාලෙක ඉඳන් රස්සාව වෙනුවෙන් මහන්සි වෙලා අන්තිමට ලෙඩක් හදාගෙන තමයි ගෙදර නවතින්න වුණේ. මන්ට්‍රා එකේ කට්ටිය නිකම් ඇපෙන් බේරෙන්න වගේ මේ ඔරලෝසුව දුන්නේ කියලා මට හිතෙන්නේ.” ඈ කෝපි උගුරක් තොල ගාමින් කීවාය.

“එහෙම කියන්න එපා ඇලීෂියා,” ජෙරමි ඇගේ කතාවට විරුද්ධ වූයේ ය. “ලෙඩක් හැදෙන්න තියෙනවා නම් ඒක කාටවත් වළක්වන්න බැහැ, මම මන්ට්‍රා එකේ හිටියත් නැතත් මේක හැදෙනවා. අනික එයාලා මේ වගේ අලුත්ම ටෙක්නොලොජි එකක් තියෙන ඔරලෝසුවක් දුන්න එකට අපි සතුටු වෙන්න ඕන. මෙහෙම දේවල් තියෙනවා කියලා මම නම් මීට කළින් දැනගෙන වත් හිටියේ නැහැ ඇත්තටම.”

ඇලීෂියා නිහඬ වූයේ ඔහු කී දේ සත්‍යයක් බව ඇයට ද හැඟුණු හෙයිනි. ඔරලෝසුව ජෙරමි ගේ අතේ තිබීම නිසා ඔහුගේ අසනීපය පාලනය කරගනු හැකිවීම ඇයට මහත් සහනයක් ගෙන දුන්නේය.

“හරි, දැන් මම යනවා අලුතින් පටන්ගන්න බිස්නස් එකේ රෙජිස්ට්‍රේෂන් ගැන විස්තර හොයන්න.” ජෙරමි සෝපාවෙන් නැගී සිටියේ හිස් කෝපි කෝප්පය කනප්පුව මත තබමිනි.

“තනියම අලුතින් මාකටින් බිස්නස් එකක් පටන් අරගෙන කලින් වගේම බිසී වුණොත් මන්ට්‍රා එකෙන් අයින් වුන එකෙනුත් වැඩක් නැහැ.. හරිද ජෙරී? ඒක හොඳට මතක තියාගන්න” තමන්ට පිටුපා කන්තෝරු කාමරය වෙත යන සැමියා ට ඇසෙන්නට ඇලීෂියා කීවේ තරමක් උස් හඬිනි.

එය අසා ජෙරමිගේ මුවග සිනාවක් නැඟුණි. තමන්ටත් වඩා හොඳින් තමන්ගේ ගතිගුණ ගැන බිරිඳ දැන සිටීම ගැන ඔහුට පුදුමයක් දැනුණේ පළමු වතාවට නොවේ.

----------------------------------------------

ජෙරමි තිගැස්සී ඇහැරුණේ සිහිනයක අතරමැද දී ය. ඔහු රෑ නින්දේදී නිරතුරුව සංකීර්ණ විසිතුරු සිහින දකින පුද්ගලයෙක් විය. දවසින් වැඩි ප්‍රමාණයක් නිර්මාණාත්මක කටයුතු වල නියැලෙන අය සිහින නොදකින බව ඔහු කොතැනක දී හෝ අසා තිබුණත් ඔහුට නම් එය අදාළ වූයේ නැත. මන්ට්‍රා හි රැකියාව කරද්දී ජෙරමි නිරතුරුවම සිහිනෙන් දුටුවේ තමන් නිම කළ යුතු ප්‍රවර්ධන ඇනවුම් ගැනයි. තමන්ගේ නිර්මාණශීලී ම අදහස් ඉපදුණේ සිහින වලදී බව ඔහු තදින් විශ්වාස කළේ ය. ඔහුට මේ සිහින පසු දින උදෑසන වෙද්දී පවා සිහියට නඟා ගන්නට හැකි වීමත් විශේෂත්වයක් විය. ජෙරමි ඩුවැක් ගේ මේ විසිතුරු සිහිනවල වැදගත්කම එකල මන්ට්‍රා ආයතනයට පවා නොරහසක් ව තිබිණි.

“මිස්ට ඩුවැක්, මේකට අදහසක් දෙන හීනයක් එහෙම දැක්කේ නැද්ද?” ප්‍රවර්ධන සැලසුම් රැස්වීම් වලදී ඔහුගේ ගෝල බාලයන් ඔහුට විහිලු තහළු කිරීම එකල සාමාන්‍ය සිද්ධියක් විය.

එහෙත් අද නම් තමන් එවැනි සිහිනයක් මැදදී එක්වර අවදි වූයේ ඇයි දැයි ජෙරමිට සිතාගනු නොහැකි විය. මන්ට්‍රා වෙතින් ඉවත් වූ පසු ම ඔහු ‘ප්‍රවර්ධන අදහස්’ සහිත සිහිනයක් දැක නොතිබුනී. මේ රැයේ බිඳුණු සිහිනය ඔහු වෙතින් ගිලිහී ගොස් ද තිබුණේ මතකයක් ද ඉතිරි නොකර ය. වෙලාව දැනගැනීමට අත බැඳි ඔරලෝසුව වෙත නෙත යොමු කළ ජෙරමි දුටුවේ එහි කුඩා තිරය ආලෝකවත් ව තිබී නිවී යන බවයි. ඉනික්බිති එය ඉබේම ක්‍රියා විරහිත වී නැවත පණ ගැන්විණි. එවෙලේ ඔරලෝසුවේ මෘදුකාංගය යාවත්කාලීන වීමක් සිදුවෙමින් ඇති බවක් ජෙරමි අනුමාන කළේ ය. මොහොතක් දෙකක් බලා හිඳ එය නැවතත් ක්‍රියාත්මක වූ විට වෙලාවත්, පුරුද්දට මෙන් තම රුධිරයේ සීනි මට්ටමත් පරීක්ෂා කළේ ය. ඇඳේ අනෙත්පස සුව නින්දේ පසුවන ඇලීෂියා අවදි නොකරන්නට ප්‍රවේසම් වූ ඔහු, නැවතත් නින්දට වැටෙන්නට උත්සාහ කළේ අතපසු වූ සිහිනය යළි බලන්නට ඇත්නම් යැයි සිතමිනි.

------------------------------------------------------------

ජෙරමි ඩුවැක් සිය නව අළෙවි ප්‍රවර්ධන ආයතනයට ඩ්‍රීම්ස් මාකටින් ප්‍රයිවට් ලිමිටඩ් යන නම යෙදුවේ තමන්ගේ විසිතුරු සිහින ගැනත් සිතේ කොණක තබා ගනිමිනි. අරඹා කෙටි කලක් ගත වෙද්දී ඊට බෙහෙවින් ඇනවුම් ගලා ඒම ඔහු කිසිසේත් අපේක්ෂා කළේ නැතත් ප්‍රවර්ධන ක්ෂේත්‍රයේ තම නම හා ඈඳුණු කීර්ති නාමය මීට මඟ පෙන්වූ බව ඔහුට වැටහිණි. කෙසේ වූවත් මන්ට්‍රා හි රැකියා කළ කාලයේදී මෙන් අධික ලෙස වෙහෙස නොවී තමන්ට සාර්ථක ව නිම කළ හැකි මට්ටමින් පමණක් ඇනවුම් භාරගැනීමට ඔහු ප්‍රවේසම් විය.

පසුගිය කාලය ඇතුළත දෙවතාවක් පමණ ශ්‍රෝඩර් ඔහු වෙත දුරකථන ඇමතුම් දුන්නේ තමන් ආයතනයෙන් ඉවත් වීමට පෙර සම්පූර්ණ කරමින් සිටි ව්‍යාපෘති කිහිපයක විස්තර ලබාගැනීමට යි. ජෙරමිගේ ඩ්‍රීම්ස් මාකටින් ආයතනයේ ප්‍රගතිය ගැන විමසන්නටද අමතක නොකළ ශ්‍රෝඩර්, ඊට සුබ පතා, කාලයාගේ අවෑමෙන් සහෝදර ප්‍රවර්ධන ආයතන දෙකක් හැටියට ඔවුන්ට කටයුතු කළ හැකි බවට අනාවැකි පළ කළේ ය. ඒ හැම දුරකථන සංවාදයක ම අවසානයේදී මන්ට්‍රා ආයතනය වෙතින් ලැබුණු අත් ඔරලෝසුව ගැන ස්තූති පූර්වක ව කතා කිරීමට ජෙරමි අමතක කළේ නැත. සත්‍ය වශයෙන්ම ඒ වෙද්දී එය කිහිප වතාවක්ම ඔහුගේ ජීවිතය බේරා තිබිණි.

-------------------------------------------------------

ලින්ඩල් මහතා මුණගැසීමට තරු පහේ හෝටලයක පිවිසුම් ශාලාව ජෙරමි තෝරාගත්තේ කරුණු කිහිපයක් මත ය. පළමුවැන්න නම් තමන්ගේ කුඩා ප්‍රවර්ධන ආයතනය තම නිවසේ සිට ක්‍රියාත්මක කරන බැවින් ඒ සඳහා වෙන් වූ රැස්වීම් කාමර ආදිය තමන් තවමත් සකසාගෙන නොමැති වීමයි. අනෙත් අතට රටේ ප්‍රධාන චොකලට් නිෂ්පාදක සමාගම වන වොන්ඩර් සමූහ ව්‍යාපාරයේ අලෙවි අධ්‍යක්ෂ මුණ ගැසීමට මේ සුඛෝපභෝගී පරිසරය සුදුසු යැයි ඔහුට ඇති වූ විශ්වාසයයි. සැබවින්ම ජෙරමි ඩුවැක් මින් පෙර කීප වතාවක්ම රිචඩ් ලින්ඩල්ව මුණගැසී තිබුණු නමුත් ඒ ඔහු මන්ට්‍රා හි සේවය කළ වකවානුවේදී ය. එවකට වොන්ඩර් සමූහ ව්‍යාපාරයේ සියලු ප්‍රවර්ධන කටයුතු සිදුකෙරුණේ ජෙරමිගේ අධීක්ෂණය යටතේ මන්ට්‍රා ආයතනය හරහා ය. තමන් මන්ට්‍රා වෙතින් ඉවත් වූ බව දැන දැනත් ලින්ඩල් මහතා තමන්ට පෞද්ගලිකව කතා කර මුණගැසීමට වෙලාවක් ඉල්ලා සිටියේ ඇයි දැයි ජෙරමි කුකුසින් පසු විය.

“ජෙරමි, අපි දැන් කාලෙක ඉඳන් අඳුරන නිසා මම අනම් මනම් නොකියා කෙලින්ම කතාවට බහින්නම්” ආරම්භක සාමීචි අවසන් කරමින් ලින්ඩල් පැවසුවේ පුටුවේ හරි බරි ගැසී වාඩිවෙමිනි.

“වොන්ඩර් ස්වීට්ස් මෙච්චර කල් ඔක්කොම මාකටින් කැම්පේන්ස් දුන්නේ මන්ට්‍රා එකට බව ජෙරමි ට අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැනේ. ඒ හැම එකක්ම පිටිපස්සේ තිබුණේ ජෙරමි ගේ අදහස් බවත් අපි පැහැදිලිවම දන්නවා. දැන් ජෙරමි මන්ට්‍රා එකෙන් අයින් වෙලා නිසා මට වුවමනාව තියෙනවා අපි ඉස්සරහට කරන කැම්පේන්ස් වලට ජෙරමිගේ ඩ්‍රීම්ස් මාකටින් ෆර්ම් එකටත් චාන්ස් එකක් දෙන්න. ජෙරමි මොකද කියන්නේ?” ඔහු ඇසුවේ ඉදීරියට නැඹුරු වී ජෙරමි දෙස එක එල්ලේ බලමිනි.

ජෙරමිට විශාල සතුටක් මෙන්ම තිගැස්මක් දැනුණි. වොන්ඩර් සමූහ ව්‍යාපාරයේ ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘති සියල්ල තම කුඩා ව්‍යාපාරය වෙත ලැබුණේ නම් තමන් අන් කිසිවක් වෙනුවෙන් මහන්සි විය යුතු නැති බව ඔහු හොඳින් දැන සිටියේ ය.. ඒත්…

“මිස්ට ලින්ඩල්, මං ගැන ඒ තරම් විශ්වාසයක් තිබ්බ එකට ස්තූතියි.. ඒත්..ඒත් එතැන සදාචාරාත්මක ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා නේද?” ඔහු ඇසුවේ තරමක් කලබලයෙනි.

“මෙහෙමයි ජෙරමි, බිස්නස් එකක් හැටියට අපි හැමතිස්සෙම උත්සාහ කරන්නේ අපි වියදම් කරන මුදලට උපරිම සේවාව ලබාගන්න. ජෙරමි ගේ මාකටින් ෆර්ම් එක තාම අලුත් බව මම දන්නවා. ඒ නිසා මේක තරමක අභියෝගයක් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඔයා අවුරුදු ගාණක් මේ ක්ෂේත්‍රයේ ඉඳලා හොඳට අඳුරුම්කම් එහෙම තියෙනවානේ..”

“ඔව් මම මේ අවස්ථාව බොහොම ආඩම්බරයෙන් භාරගන්න කැමතියි මිස්ට ලින්ඩල්, ඒත් මම කිව්වේ මන්ට්‍රා එකට මෙතරම් කල් දුන්නු කැම්පේන්ස් මට දෙන එක හරි මදි නේද?” ජෙරමි ආයාසයෙන් කීය.

“ඒවා කෙලින්ම ජෙරමිට දෙනවා කියලා නෙමෙයි මම අදහස් කළේ. මෙහෙමයි ඒක වෙන්නේ, හැම අවුරුද්දෙම අන්තිම අපේ බෝර්ඩ් ඔෆ් ඩිරෙක්ටර්ස් තීරණය කරනවා කාටද ඊළඟ අවුරුද්දේ මාකටිං කැම්පේන් එක දෙන්නේ කියලා. ඒක නිකම් ටෙන්ඩර් ක්‍රියාවලියක් වගේ දෙයක්. අයදුම් කරන ප්‍රවර්ධන ආයතන මේ වෙනුවෙන් එයාලගේ දළ සැලසුම් සහ අය වැය අපට ඉදිරිපත් කරනවා. මේ වතාවේ මේ වෙනුවෙන් ජෙරමි ගේ ආයතනයෙනුත් ඉල්ලුම් කරන්න කියන්නයි මම යෝජනා කරන්නේ. සාමාන්‍යයෙන් අපි පොඩි ෆර්ම්ස් වලින් අයදුම්පත් භාරගන්නේ නැහැ. ඒත් අපේ ඇඳුරුම්කම් නිසා ජෙරමි ට මේ චාන්ස් එක අරන් දෙන්න මම පෞද්ගලිකව තීරණය කළා. ඩිරෙක්ටර්ස්ලා කොහොමත් මේ හැම ඉල්ලුම්පතක්ම සාධාරණ විදිහට සලකලා බලනවා, ඔයාගේ යෝජනාව ගැලපෙනවා නම් එයාලා ජෙරමි ට මේ වැඩේ පවරයි. මොකද කියන්නේ?” ලින්ඩල් විස්තර කළේ ජයග්‍රාහී සිනාවකිනි. ඔහු මේ ගැන පර තෙරට කල්පනා කර ඇති බවක් ජෙරමි ට හැඟිණි.

“අනේ මන්දා, මිස්ට ලින්ඩල්, මට නිකම් මම මන්ට්‍රා එකට වැරද්දක් කරනවා වගේ දැනෙනවා.” ජෙරමි සිනාමුසු ව කීවේය.

ලින්ඩල් අසුනෙන් නැගී සිටි අතර ඒ අනුව ජෙරමි ද තම අසුනෙන් නැගී සිටියේය.

“බිස්නස් කරන්න නම් ටිකක් ආත්මාර්ථකාමී වෙන්න ඕන ජෙරමි. මම හදිසි කරන්නේ නැහැ, මේ ගැන කල්පනා කරලා බලන්නකෝ. ලබන මාසේ තිස් එක තමයි මේ අයදුම්පත් භාරගන්න අන්තිම දවස. මම එහෙනම් ගිහින් එන්නම්, අපි ආයෙත් හමුවෙමු”

ජෙරමිට අතට අත දී ආචාර කළ ලින්ඩල් නික්ම ගියේ ය. ඔහු යන දෙස බලා සිටි ජෙරමි උපැස් යුවල ගලවා අතැඟිලි දෑසට තද කරගත්තේ ය. මේ අනපේක්ෂිත යෝජනාවෙන් ඔහුගේ හිස අවුල් ව තිබිණි.

ලින්ඩල් යෝජනා නොකළේ නම් තමන් කිසිසේත් වොන්ඩර් සමාගමේ ප්‍රවර්ධන ඇනවුම ලබාගැනීමට අයදුම් නොකරන බව ජෙරමි හොඳාකාර ව දන සිටියේය. තමන්ට වෘත්තිමය ලෙස පන්නරය දුන් මන්ට්‍රා ආයතනය සමඟ තරඟ කිරීමට ඇති නොකැමැත්ත සමඟ හරි හරියට ඔහුගේ සිත තුළ මේ අලුත් අභියෝගය ගැන ආසාවක්, උනන්දුවක් මතුවන අයුරු ඔහුට දැනුණි. සියල්ලටම වඩා ලින්ඩල් ඔහු ගැන තැබූ මේ සා විශ්වාසය! මේ ගැන දින දෙක තුනක් හොඳින් කල්පනා කර තීරණයක් ගැනීමට ඔහු ඉටා ගත්තේ ය.

----------------------------------------------------

“මම නම් කියන්නේ ඔයා මිස්ට ලින්ඩල් කීව විදිහට වොන්ඩර් එකේ මාකටින් කැම්පෙන් එකට ඇප්ලයි කරන්න කියලා,” රෑ කෑම මේසයේදී ලින්ඩල් ගේ යෝජනාව ගැන අසා ඇලීෂියා කීවාය.

“මන්ට්‍රා එකත් අනිවාර්යෙන් මේකට ඇප්ලයි කරන බව මම දන්නවා. එයාලා එක්ක තරඟ කරන්න මට හරි ගිල්ටි වගේ දැනෙනවා ඇලීෂියා.” ජෙරමි තම පිඟාන පසෙකට කර වයින් වීදුරුව තොල ගාමින් කීවේය. ඔහුගේ මුහුණේ සවස් වරුවේ පටන් තිබුණු කරදරකාරී පෙනුම පහව තිබුණේ නැත.

“වොන්ඩර් එකේ ඩිරෙක්ටර් බෝඩ් එක ඇප්ලිකේෂන් ඔක්කොම සලකලා බලලා එක ආයතනයක් තෝරාගන්නවා නම් ඉතින් ඔයා දෙන්නේ සාධාරණ තරඟයක් නේ. ඔයා හොඳයි නම් එයාලා ඔයාට ඒ ඕඩර් එක දෙයි, නැත්නම් වෙන කෙනෙකුට දෙයි. ඕකේ ඔච්චර හිතන්න දෙයක් මට නම් පේන්නේ නැහැ.” ඇලීෂියා හුනස්නෙන් නැගිට මේසය අස් පස් කරමින් කීවා ය.

ජෙරමි කිසිත් නොකියා කල්පනා වේ නිමග්න ව පසු වූයේ ය.

“ඔයා කාගේවත් ක්ලයන්ට්ස් ලා බලෙන් නම්මා ගන්නවා නෙමෙයිනේ ජෙරී. ඇත්තටම නම් ක්ලයන්ට් ම නේ ඔයාට කියන්නේ මේකට ඇප්ලයි කරන්න කියලා. ඔහොම හැමදේම හිත හිත ඉන්න ගියොත් මුකුත් කරන්න වෙන්නේ නැහැ. දැන්වත් ටිකක් ආත්මාර්ථකාමී වෙන්න ඉගෙන ගන්න.” මෙසේ කියූ ඇලීෂියා මේසය මත වූ පිඟන් කෝප්ප එකතු කරගෙන මුළුතැන්ගෙය වෙත පිය මැන්නා ය.

‘ලින්ඩල් ත් කිව්වේ ඕකම තමයි.” ජෙරමි පහත් හඬින් තමන්ටම කියා ගත්තේ වයින් වීදුරුව නැවතත් පුරවා ගනිමිනි.

------------------------------------------------------------

වොන්ඩර් ආයතනයේ ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘතිය ගැන සිතමින් ඊළඟ දවස් දෙක තුන ගත කළ ජෙරමි තුන්වන දිනය අවසානයේදී මේ ගැන පැහැදිලි විචිත්‍ර සිහිනයක් දුටුවේය. වොන්ඩර් ආයතනයේ චොකලට් වර්ග ප්‍රවර්ධනයට මෙතෙක් කිසි කලෙක යොදා නොගැනු අදහසක් එහි විය.

…රූපවාහිනී තිරය පුරා දිස්වෙන කිරි මුහුදකි. එක් පසෙකින් ඊට චොකලට් ගංගාවක් එක් වේ. මේ මුහුදේ රැළි මත වොන්ඩර් සන්නාමයෙන් යුත් විවිධ වර්ගයේ චොකලට් බෝට්ටු ඇදී යමිනි. මේවා මත පොඩිත්තෝ හිඳ සිටිති. ඔවුන් තිරය මැදට පාව එද්දීම ‘වොන්ඩර් චොකලට්ස්!’ කියා කෑ ගසන්නේ මහත් සතුටිනි….

හදිසියේම ජෙරමි තිගැස්සී අවදි වූවේය. මෑතක සිට රෑ මැදියමේ තමන් මෙසේ එක්වරම අවදි වීම ඔහුට දැන් දැන් කරදරයක් වෙමින් තිබිණි. වැඩියත්ම තමන්ට අනාගත ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් අදහස් ගෙන එන සිහින අතරමඟදී බාධා වීම ඔහු තුළ නොරිස්සුමක් ඇති කළේ එකම සිහිනය නැවත බැලීමට අවස්ථාවක් නොලැබුණු බැවිනි. ඔහු ඉක්මණින් ඇඳ අසල වූ මේසය මත තිබුණු කුඩා සටහන් පොත අතට ගෙන තමන් දුටු ‘වොන්ඩර්’ සිහිනය ලියා තැබුවේ එය අමතක වේ යැයි සැකයෙනි. මෑතක සිට නින්දට සිදුවන මේ බාධාව තමන්ගේ රෝගය නිසා විය හැකිද යන බව ඊළඟ වතාවේ දොස්තර හමු වූ විට විමසීමට ඔහු ඉටා ගත්තේය. පුරුද්දට මෙන් තම රුධිරගත සීනි මට්ටම පරීක්ෂා කිරීමට තම අත බැඳි ඔරලෝසුව වෙත නෙත යොමු කළ ජෙරමි දුටුවේ එය ඉබේම ක්‍රියා විරහිත වී නැවත පණ ගැන්වෙන බවයි. දිවා රෑ නොකඩවා ක්‍රියාත්මක වීමට නියමිත නිසා මේ ඔරලෝසුවට අමතර බැට්රියක් පවා සපයා තිබුණි. එබැවින් එය මෙසේ අහඹු ලෙස ක්‍රියා විරහිත වී නැවත පණ ගැන්වීමත් තමන්ගේ නින්ද කඩවීමත් අතර සම්බන්ධයක් තිබේදැයි ජෙරමි ට කල්පනා විය. මේ ගැන තව දුරටත් සිතිය යුත්තේ පසු දින උදෑසන බව සිතූ ඔහු අනෙත් පස හැරී නිදන්නට විය.

----------------------------------------------------------

වොන්ඩර් ආයතනයේ ප්‍රවර්ධන ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් ඩ්‍රීම්ස් මාකටින් ප්‍රයිවට් ලිමිටඩ් හි යෝජනා සහිත අයැදුම්පත යොමු කළ ජෙරමි ඉනික්බිති ගත කළේ නොසන්සුන් බවින් පිරි සතියකි. තමන් සිහිනයෙන් දුටු අදහස ප්‍රවර්ධන සැලසුමක් දක්වා දියුණු කළ ඔහු ඊට අපේක්ෂිත වියදම් සහිත අයවැයක් ද එකතු කළේ ය. නියමිත දිනට පෙර මේ සියල්ල සම්පූර්ණ කිරීම ට ඔහුට සිතුවාට වඩා මහන්සි වීමට සිදු වූයේ දැන් ඊට අදාළ කටයුතු සියල්ලම ඔහු තනිවම සිදු කළ යුතු බැවිනි. මේ ආතතිය නිසාදෝ කීපවරක්ම ඔහුගේ රුධිරයේ සීනි මට්ටම අඩු වී ගිය අතර වාසනාවකට ඔරලෝසුව නිසා මේ ගැන ඔහුට කල් ඇතිව අනතුරු ඇඟවීම් ලැබුණි. මේ කලබල මැද තමන් අසනීපය නිසා සිහි විසඥ වීම් සිදු වුණේ නම් මහත් කරදරයක් වන බව කල්පනා කළ ජෙරමි නොකඩවා ඔරලෝසුව පැළඳ සිටින්නට විශේෂයෙන් මතක තබා ගත්තේය.

අපේක්ෂිත ලෙස වොන්ඩර් ආයතනයේ අලෙවි අධ්‍යක්ෂ ලින්ඩල් ගේ දුරකථන ඇමතුම ජෙරමිට ලැබුණේ අයදුම්පත යොමු කර දින දහයක් ගෙවුණු තැනයි. එහෙත් පුරුදු සුහද බව වෙනුවට දුරකතනයේ අනෙත් පසින් ජෙරමි ට ඇසුණේ නොරිස්සුම් හඬකි.

“ජෙරමි තමුසේව මෙතරම් විස්වාස කරපු මාව අන්තිමට තමුසේ විහිලුවකට ගත්තා නේද? තමුසෙගෙ වැඩ නිසා අන්තිමට මට සිද්ධ වුණේ ඩිරෙක්ටර් බෝඩ් එක ඉස්සරහා සවුත්තු වෙන්නයි..” ලින්ඩල් පසුවන්නේ කෝපයෙන් බව ජෙරමි ට එක වර ම වැටහිණි.

“ඇයි මිස්ට ලින්ඩල්, මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?” ජෙරමි කලබලයෙන් විමසුවේය.

ලින්ඩල් ගැඹුරු හුස්මක් ගෙන ආයාසයෙන් සන්සුන් වන්නට උත්සාහ ගනු ඔහුට ඇසිණි.

“ජෙරමි, මම ඔහේට මේ වතාවේ අපේ මාකටින් කැම්පේන් එකට ඇප්ලයි කරන්න කිව්වේ අපිට වෙන කට්ටිය නැති නිසා නෙමෙයි. තමුන් දක්ෂයෙක් බව දන්නා නිසයි, කාලයක් තිස්සේ මන්ට්‍රා එකෙන් කරපු අපේ කැම්පේන් පිටිපස්සේ හිටිය මොළකාරයා තමුන් බව දන්නා නිසයි. නැත්නම් මේ ඊයේ පෙරේදා පටන් ගත්ත තමුසෙගෙ වගේ පොඩි මාකටින් ෆර්ම් එකකින් ඇප්ලිකේෂන් භාර ගන්නෙවත් නැති තැනක් වොන්ඩර් කියන්නේ.. ඒක මම තමුන්ට අමුතුවෙන් කියලා දෙන්න ඕන නැහැනේ..” ඔහු එක දිගට කියාගෙන ගියේ ය.

“මම ඒ බව හොඳින්ම දන්නවා මිස්ට ලින්ඩල්, මට මේ චාන්ස් එක දුන්නට මම ඇත්තටම ණය ගැතියි, ඒත් දැන් මොකද වෙලා තියෙන්නේ? මගේ ඇප්ලිකේෂන් එකේ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?” ජෙරමි ඇසුවේ අවුල් වූ සිතිනි.

“ණයගැතියි?” ලින්ඩල් උපහාසයෙන් සිනාසෙනු ඔහුට ඇසිනි. “ණයගැති නිසාද මනුස්සයෝ මන්ට්‍රා එකේ මාකටින් අයිඩියා එක ගෙඩි පිටින් කොපි කරලා එව්වේ? හැබැයි උද්දච්ච කමට බජට් එක නම් මන්ට්‍රා එක දීපු බජට් එකට වඩා දෙගුණයක් විතර වැඩියි. ජෙරමි මට හිතාගන්න බැහැ තමුසේ මේ ජාතියේ මිනිහෙක් කියලා. තමුසේ අයින් වෙන්න කලින් මන්ට්‍රා එකේ සාකච්ඡා කළ අදහසක් හොරෙන් අරගෙන ඇවිත් තමන්ගේ වගේ කොලේ වහලා දෙන්නයි හැදුවේ නේද? මේක තමුසෙට නිකම් විහිළුවක් වගේ ද? තමුසෙලා වගේ අයට වැඩ අරන් දෙන්න ට්‍රයි කරන අපිටයි ගහන්න ඕන!” මෙසේ වේගවත් ව කියූ ඔහු එක්වරම දුරකථනය විසන්ධි කළේ ය.

ජෙරමි අසල ඇති පුටුවකට කඩා වැටුණේ ඔහුගේ දණිස් පණ නැතිව ගිය බවක් දැනුණු හෙයිනි. මේ අභූත චෝදනාව කුමක්ද? ඔහු කිසිදිනක කිසිවෙක් ගේ අදහස් සොරකම් කර නැත. එසේ කරන්නට ඔහුට කිසිදිනක අවශ්‍ය නොවුණේ ඔහුට හැමදාම තමන්ගේම නිර්මාණශීලී අදහස් ගලන උල්පතක් තිබුණු බැවිනි. මන්ට්‍රා ආයතනය තමන්ගේ අදහස සොරකම් කළා විය හැකි ද? එහෙත් තමන් මේ ගැන කිසිවකුට- අඩුම තරමේ ඇලීෂියාට වත්- කියා තිබුණේ නැත. තම නව ආයතනයේ එකම සේවකයා තමන් බැවින් මෙය වෙනකෙකු හරහා පිටතට ගියා විය නොහැක. ‘ඒ මදිවට එයාලාගේ බජට් එක මගේ බජට් එකෙන් බාගයක්!’ තමන්ගේ හිස බමන බවක් ඔහුට දැනුණේ රුධිරයේ සීනි සංයුතිය අඩු වූ බවට ඔරලෝසුවෙන් සංඥාවක් නිකුත් වෙද්දීම ය.

-----------------------------------------

ශ්‍රෝඩර් තම පරිගණකයේ ගබඩා කර ඇති රහසිගත ෆෝල්ඩරය විවර කරන්නේ කාර්යාල වේලාවෙන් අනතුරුව, කාර්යාලයේ හැම කෙනෙකුම නික්ම ගිය පසු යි. පැයකට වතාවක් යාවත්කාලීන වන එහි දත්ත විශ්ලේෂණය කර තමන්ට අවශ්‍ය දේ පමණක් පිටපත් කර ගැනීමට ඔහුට පැයක් පමණ ගතවේ. රාත්‍රිය එළඹෙන තුරු මෙලෙස කාර්යාලයේ කාලය ගත කිරීමට ඔහු වැඩි මනාපයක් නැතත් මේවා තනිවම කළ යුතු රාජකාරී බව ඔහු ඉවෙන් මෙන් දැන සිටියේ ය.

අලුත්ම දත්ත රැස තම පරිගණක තිරයේ දිග හැරෙද්දී ශ්‍රෝඩර් ගේ මුවග සිනාවක් ඇඳිනි.

-------------------------------------------

වොන්ඩර් ආයතනය සම්බන්ධ සිද්ධිය නිසා පසුගිය දින කිහිපයේ මහත් සිත් තැවුලෙන් පසු වූ ජෙරමි හරියාකාරව නින්දක් ලැබුවේම නැත. අවසානයේදී බිරිඳගේ බල කිරීම මත තම වෛද්‍යවරයා මුණ ගැසුණු ඔහු, තමන්ට බාධාවකින් තොර ව නින්දක් ලැබීමට උපකාරී වන බෙහෙතක් ඉල්ලා ගත්තේය. රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු ඒ බෙහෙත ගත් ඔහු මේ රැය පුරා අඛණ්ඩ නින්දක් ලබන්නේ බොහෝ දවසකිනි.

ගැඹුරු නින්දේ පසුවන ජෙරමි ඩුවැක් ගේ වම් අත ඇඳ මත නිසොල්මන් ව විහිදී තිබුණු අතර එහි බැඳ තිබුණු අත් ඔරලෝසුවේ තිරය එදා නම් බොහෝ වේලාවක් දැල්වී ඇති බවක් දකින්නට කිසිවෙකු සිටියේ නැත..



-හෙල්මලී ගුණතිලක-

Photo by Markus Spiske on Unsplash


March 07, 2024

ඩිජිටල් චිත්‍ර

මම ඩිජිටල් චිත්‍ර අඳින්න ගත්තේ මෑත කාලේදී. ඒක තනිකරම ගවේෂණාත්මක ගමනක්. කිසිම දෙයක් නොදැන අත පත ගාමින් ඉගෙනගත්ත කලාවක්. මුකුත් නොදැන අඳින්න අරන් කාලය ගතවෙද්දී එක එක ක්‍රම අත්හදා බලන්න මම එඩිතර වුණා කියන්න පුළුවන්.

මගේ පරිවර්තනයකට, කවියකට මගේම චිත්‍රයක් එකතු කරන්න ලැබුණාම දැනෙන්නේ සම්පූර්ණ බවක්. චිත්‍රයක් අඳින්න හිතුනාට පින්සල්, වතුර, දියසායම් දිග ඇරගන්න කම්මැලි වෙලාවට මේ ක්‍රමය නියමයි. ඩිජිටල් චිත්‍ර ඉක්මන්, වැරදුනත් ලේසියෙන් නිවැරදි කරන්න පුළුවන් නිසා ඒවා බොහොම forgiving.

සමහර වෙලාවට මම Pinterest වලින් inspiration ගන්නවා- ඒත් එහෙම අඳින අතරේදී මට ඕන පාරවල් වල හැරිලා යන නිසා බොහෝ වෙලාවට අවසාන ප්‍රතිපලය නිමිත්තට වැඩිය බොහොම වෙනස්. ඒ වගේම stylus එකෙන් වගේම mouse එකෙනුත් මම අඳිනවා.

මේ මම මෑත කාලේදී ඇන්ද චිත්‍රවලින් කීපයක්. තෝරද්දී තමයි තේරුණේ සෑහෙන්න ප්‍රමාණයක් තියෙනවා කියලා!


digital drawings HG by Malie G

March 03, 2024

අමුත්තා




Translation of the short story ‘The Visitor’ by Orlando Patterson

ඔහුගෙන් දිස් වූයේ අමුතු පෙනුමකි. ඔහු පැළඳ සිටි අළු පැහැති ෆෙල්ට් තොප්පිය යටින් මුවේ දිස් වූ සැකයෙන් බර මඳ සිනාව මා තුළ අවිනිශ්චිත බවක් ඇති කළේ ය.පැහැදිලි හේතුවක් නැතිවම, මා නිසා ඔහු අපහසුතාවයට පත් ව ඇතැයි මට සිතුණි. ඔහු බොහෝ වෙලාවක් නිහඬ ව සිටි අතර ඒ නිසාම මට ඔහු ගැන බියක් දැනෙන්නට විය.

එක්වර ම, සමාව අයදින හඬකින් ඔහු මෙසේ ඇසුවේ ය.

“මේ ග්ලැඩිස් නෝනාගේ පුතා ද?”

ඔහු වෙතින් දැනුණේ රම් සහ දත් බෙහෙත් සුවඳකි. මම හිස වනා ඔව් කී විට ඔහු අයාගත් මුවින් යුතුවම මා දෙස බලා සිටින්නට විය. ඔහුගේ තෙත් දෑසින් කුතුහලයද, තරමක දුකක් ද දිස් විය.

“අම්මාට කතා කරන්න ද?” මම ඇසුවෙමි.

“මොකක්ද?” ඔහු ඇසුවේ මට ප්‍රශ්නයක් ඇසීමට හැකිවීම ගැන පුදුම වූ සෙයිනි. නො එසේ නම් ඒ පුදුමය මා ඔහුගෙන් පෙරළා පැණයක් ඇසීම නිසා විය හැක. ඔහු අපහසුවෙන් කෙළ ගිල, තවත් කුතුහලයෙන් මා දෙස බලා හිඳ, මෙලෙස මිමිණුවේ ය.

“කතා කරන්න? ඔව් ඔව්, අම්මාට කතා කරන්න.”

‘මහා අමුතු මිනිහෙක්’ යැයි සිතමින් දොර අසලට ගොස් මා අම්මාට අඬගැසුවෙමි.

“අම්මා”

“මොකද?”

“කවුද මිනිහෙක් ඇවිත් අම්මාව හම්බවෙන්න”

“මිනිහෙක්? ඒ කවුද?”

“දන්නේ නැහැ. මම එයාව කවදාවත් දැකලා නැහැ”

ඇය නැගිට ගොස් ජනේලයෙන් එබී බැලුවාය. මේ වෙද්දී අමුත්තා කවුදැයි දැනගැනීමට කුතුහලයෙන් පසු වූ මම ඈ දෙස හොඳින් බලා සිටියෙමි. අම්මා නිසොල්මන්ව ජනේලයෙන් පිටත බලාගත්වනම සිටි අතර ඇය දුටු දසුනින් ගල් ගැසුණු බවක් පෙනුණි. ඈ අසලට ඇවිද ගිය මට ඇගේ මුහුණ දුටු විට තරමක කම්පනයක් දැනුණි.

“මොකද අම්මා?”

ඈ පිළිතුරු දුන්නේ නැත. මෙතැන යම් බරපතල දෙයක් සිදු ව ඇති බව මට වැටහිණි. අම්මා කිසියම් අවස්ථාවකට මුහුණ දෙනු නොහැකිව අපහසුතාවයට පත් වනු මා ඒ වන තුරු කිසි දා දැක තිබුණේ නැත.

“අම්මා?”

“ගිහින් ඒ මිනිහට කියපන් මම නැහැ කියලා… කෝ ඉතින් පලයන්… එක්කෝ එපා, පොඩ්ඩක් හිටපන්… ගිහින් කියපන් මම එනවා කියලා..”

ඒ අමුත්තා කවුරුන් වුවත් ඔහුගෙන් අපට තර්ජනයක් බව මට ඉවෙන් මෙන් වැටහුණු බැවින් මට ඔහු කෙරේ බියක් ඇති විය. එහෙත් මා නැවතත් ආලින්දයට ගිය විට ඔහුගේ පෙනුම මා තුළ වූ සැකය අඩු කරවීය. ඔහුගෙන් දිස් වූයේ අවිනිශ්චිත, දුරස්ථ බවකි. ඔහු අප ගැන බියෙන් පසුවේ ය යන විකාර රූපී සිතිවිල්ල පවා මොහොතකට මගේ සිතේ ඇඳී ගියේ ය. මින් මගේ ළමා අභිමානය තීව්‍ර විය.

“අම්මා එනවා කිව්වා.” මම ඔහුට කීවෙමි.

ඔහු පහත් හඬින් මට ස්තූති කළේය. අම්මා දොරින් පිටතට විත් නැවතී ඔහු දෙස බලාගත්වනම සිටින්නට විය. ඔහු ඈ වෙත ඇවිද විත් යාර කීපයක් දුරින් නැවතුණේ ය. ඔවුන් අතර නිහඬ බවේ කුමන්ත්‍රණයක් රජයන බව පෙනුණි. මේ වෙද්දී මේ සිදුවන්නේ කුමක්ද යන කුතුහලයෙන් ඔවුන් දෙස බලා සිටි බැවින් මේ කුමන්ත්‍රණයට මා ද ඈඳී තිබිණි. මුලින්ම නිහඬ බව බින්දේ ඔහු ය.

“කොහොමද ග්ලැඩිස්? මාව දැකලා ලොකු පුදුමයක් දැනුණේ නැතිව ඇති කියලා හිතනවා.”

“ඔහේ කොහොමද මම ඉන්න තැන හොයාගත්තේ?” ඇගේ කටහඬ වුවමනාවටත් වඩා හික්මුණු බවක් දැනුණු නමුත් එහි ඉතා සියුම් තර්ජනාත්මක බවක් ද ගැබ් ව තිබිණි.

“ආ… මම මේ ටවුම හරහා යමින් හිටියේ. අර චීන මනුස්සයාගේ කඩෙන් මම ඇහුවා ඔයාව දන්නවාද කියලා, එයාලා පර කිව්වා…”

තවත් දිගු නිහැඬියාවකින් අනතුරුව ඔහුට නිවස තුළට පැමිණෙන ලෙස ඇය සන් කළා ය. ඊළඟ විනාඩි පහළව පුරාවට නිවසේ දොර අඩවන් ව පැවතුණු අතර මම ඒ දෙස බලාගත්වනම සිටියෙමි. ඉනික්බිති අම්මා මට හඬගසනු ඇසුණි. අමුත්තා සම්බන්ධ මේ අභිරහස විසඳා ගැනීමට වෙලාව එළැඹ ඇතැයි යන සිතුවිල්ලෙන් මගේ සිත ප්‍රබෝධමත් විය. මා වහා වහා කමිසය කලිසමට යටකරන්නට ගත්තේ ඔහුට වැඩි සැලකිල්ලක් දක්වනු පිණිසයි. අම්මා නොඉවසුම් හඬින් දෙවෙනි වර හඬ ගැසූ විට මම නිවස තුළට දිව ගියෙමි.

ඔහු අසුන්ගෙන සිටියේ අප සතුව තිබුණු එකම පුටුවේ ය. ඇය ඇඳේ කෙළවරක වාඩිවී සිටියාය. දෙදෙනාම මා ඇතුළු වූ විට මා දෙස බැලූහ. ඔහුගේ දෑස මඟ හැර මා අම්මාගේ දෑස දෙස බැලුවේ සරණක් පතමිනි. තවත් දිගු නිහැඬියාවකින් පසු අම්මා දෙගිඩියාවෙන් මෙන් ඔහු වෙත අත දිගු කර, “මේ ඔයාගේ තාත්තා,” කීවාය.

මට තරමක පුදුමයක් දැනුණු නමුත් කම්පනයක් දැනුණේ නැත. සමහරවිට මට වඩාත්ම දැනෙන්නට ඇත්තේ අවුල්සහගත බවකි. තාත්තා කොහේ හෝ කිසියම් අකාරයකට ජීවත් වන බවක් මම දැන සිටියෙමි. නමුත් ඔහු ගැන මගේ හිතේ ඇඳී තිබුණේ අපැහැදිලි රූපයකි. මට ඔහු මා විසින් මවාගන්නා ලද මගේම ජන කතාවක චරිතයක් මෙන් විය. තාත්තා ගැන මා බොහෝ විට සිහින මවා තිබුණත්, මිල අධික සුරතල් මසුන් හිමි කරගැනීමට දරුවෙකු දකිනා සිහිනයක් මෙන් මා ඊට වැඩි වැදගත්කමක් දී තිබුණේ නැත. ඔහු මෙලෙස මා ඉදිරියේ සිටිනු දැකීම මා හට ‘හම්ටි ඩම්ටි’ ව ජීවමානව දුටු කලෙක මෙන් පුදුමසහගත දෙයක් විය. මා කුමක් කිව යුතුද? මා කියනු ඇතැයි ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්ද? මා තාත්තා දෙස බලනු ඇතැයි අපේක්ෂිත බවක් හැඟුණු බැවින් මම ඔහු දෙස බැලුවෙමි.

ඔහුගේ නළල රැළි වැටී තිබුණු අතර දෙකොපුල රළු ව දිස් විය. ඔහු දිනපතා රැවුල බානු ඇතැයි මා උපකල්පනය කළේ තමන්ගේ පියවරු එලෙස කරන බවට මගේ මිතුරන් පවසා තිබුණු බැවිනි. අම්මාට දිනපතාම රැවුල බාන්නට සිදුවුණි නම් එය මහත් සේ විසුළු සහගත කරුණක් වනු ඇති බව මට සිතුණේ මේ අදහසේ මෝඩ බව නොදැන නොවේ.

ඔහු යමක් අනුමත කරන්නා සේ හිස සලා මා දෙස බලාගත්වනම සිටියේ ය.

ඔහු “උඹ හොඳ අපූරු ළමයෙක්,” යැයි කී විට ඔහු ඉන් අදහස් කළේ කුමක්දැයි මම කල්පනා කළෙමි. ඉනික්බිති ඔහු අම්මා දෙස බලා “මෙයා හොඳ අපූරු ළමයෙක්” යැයි නැවත කීවේ අවිනිශ්චිත, දුර්වල හඬකිනි.

අම්මා ඊට පිළිතුරු ලෙස යමක් මුමුණා මා දෙස බැලුවාය. යමෙකු මා ගැන මෙලෙස ප්‍රශංසාමුඛයෙන් කතා කළ විට ඇගේ දෙනෙතේ වෙනදාට නැගෙන දිස්නය ඒ වෙලාවේ දක්නට තිබුණේ නැත. ඒ වෙනුවට එහි තිබුණේ දොස් දකින බැල්මකි. එහි කෝපයක සේයාවක් ද තිබුණු අතර ඈ මේ ලෙස ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ ඇයිද යන වග සිතාගැනීමට මා අපොහොසත් විය. අම්මා මා වෙතින් දෑස් ඉවත් කරගනිද්දී හිස පහතට නැඹුරු කරගත් අතර මා ඈ ගැන හොඳින් නොදැන සිටියා නම් ඇගේ දෑසේ දිස් වූයේ නින්දාවක් විඳි බවක් යැයි මා සිතනු ඇත. ඉනික්බිති ඈ ඇගේ වැලමිට දණ මත රඳවා, අත්ල මත නිකට රුවාගෙන සුසුමක් හෙලුවේ නිරතුරුවම ඇගේ මුවෙහි සඳහන් ‘දෙවියනේ, මේ මොන ජීවිතයක්ද!” යන වැකිය නිහඬව කියාපාන්නට මෙනි.

මේ සිදුවන්නේ කුමක්දැයි මම දිගින් දිගටම කල්පනා කළෙමි. වැඩිහිටියන් අමුතු ලෙස හැසිරෙනු මා මීට පෙර නිරීක්ෂණය කර ඇතත්, මගේ නොදැනුවත්කමට ඔබ්බෙන් හැමවිටම කුඩා හෝ තේරුමක්, අවබෝධයක් ඔවුන්ගේ හැසිරීමේ දක්නට තිබිණි. නමුත් මගේ අම්මාගේත් මේ අමුත්තාගේත් හැසිරීම මා සම්පූර්ණයෙන් ම අන්දුන් කුන්දුන් කරවීමට සමත් විය. ඔවුන් කිසිවක් නොකීවේ ඇයි? ඔවුහු එකිනෙකාට වෛර කළෝ ද? ඔහු මගේ පියා වීම ඇයට මෙතරම් වැදගත් වී ද?

ඔහු පැමිණ සිටියේ අම්මා මා වෙතින් ඉවතට ගෙන යෑමටය යන බිය එක් වරම මා වෙලා ගත්තේ ය. මේ ගැන මට කියන්නේ කෙලෙසදැයි ඔවුන් කල්පනා කරමින්, තැවෙමින් සිටිනවා විය යුතුයි. අම්මා මාව තනිකර දමා යනවා ඇත. ඒ තත්පරයේදී අම්මා සමඟ මගේ ඇති බැඳීම, මගේ ජීවිතයේ ඈ සිටීමේ වැදගත්කම මට මනාව වැටහිණි. මා ඇයට ආදරය කළේ වත් වෛර කළේ වත් නැත. ඈ නිතර කෘර ලෙස මට පහර දුන් බැවින් මම ඇයට තරමක් බියෙන් පසුවුනෙමි. නමුත් එවන් අවස්ථාවල මා කඳුළු සලමින් පිටකළ කෝපය, මට දැනුණු වේදනාවට දැක්වූ ඍජු ප්‍රතිචාරයක් විය. මේ පහර දීම් මට වඩා ඇයට වැදගත් බව මට ඒ වෙද්දී කෙසේ හෝ වැටහී තිබිණි. මේ ලෝකය දරුණු තැනක් බව ඈ මට නිතර කීවා ය. මා ඇගේ දරුවා බැවින් සම්පූර්ණයෙන් ම ඇගේ අණසක ට යටත් විය යුතු බව සාමාන්‍ය දෙයක් විය. මේ කෙසේ වෙතත් අප අතර දැඩි බැඳීමක්ද තිබිණි. ඇත්තටම එහි වූයේ අප දෙදෙනාට එකිනෙකා අහිමි වුවහොත් හැම දෙයක්ම අහිමි වේ යන බිය මිසක් වෙනත් සුන්දර සිතිවිල්ලක් නොවේ. මා ‘අම්මා’ කියා හඬ ගැසුවේ ඇයටයි. ඈ මට ආහාර, ඇඳුම් පැළඳුම් සහ පාසල් පොත් ලබා දුන්නාය. ඈ මට හොඳින් හැසිරෙන අයුරු ද කියා දුන් නමුත් ‘හොඳ’ යන්නෙන් ඈ අදහස් කළේ කුමක්දැයි කිසිවිටෙක පැහැදිලි වූයේ නැත. බොහෝ විට ඉන් අදහස් වූයේ ඈ වෙත හොඳින් හැසිරීමයි. නොඑසේ නම් කෘතඥ වීමයි. මේ දෙක බොහෝ විට සමාන ලෙස ගැනුණි. ඈ ඇගේම ක්‍රමයකට මා වෙත උණුහුම පෑ බව කිව හැක. නමුත් නොදැනුවත්වම මෙන් ඈ මට බරපතල අපේක්ෂාවන් රහිතව දිවි ගෙවීමට උගන්වා තිබුණු අතර මේ නිසා මගේ ඉල්ලීම් ඉතා අල්ප විය. මට අවශ්‍ය වූයේ ඈ මා වෙනුවෙන් සිටීම- හැමදාම එලෙසම සිටීම පමණි. දැන් ඊට ද තර්ජනයක් එල්ල වී තිබිණි.

අම්මා මා වෙතින් නික්මීම සිදුවිය හැකි දෙයක් නොවන බවත්, එය මගේ මෝඩ සිතිවිල්ලක් බවත් සිතා මම සිත සනසාගන්නට උත්සාහ කළෙමි. ඒ සමඟම මා මෙතැනින් පිටව ගියොත් හොඳ බව මට සිතෙන්නට විය. සමහරවිට ඔවුන්ට යම් වැඩිහිටි කතාබහක් කරන්නට අවශ්‍යව තිබෙන්නට ඇත. මා දොර වෙතට ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ඇදී යන්නට තැත් දරද්දී ඔහු “ඔව් ග්ලැඩිස්, ඇත්තටම සෑහෙන්න කාලයක් ගතවුණා” කී අතර ඔහු කීප වතාවක්ම එය කියා තිබෙන්නට ඇතැයි මට හැඟිණි. ඔවුන් අතර ඇති මේ අපහසුතාවයට හේතුව මා ම විය යුතු බව එවෙලේ තීරණය කළ බැවින් මම මගේ අරමුණ නොසඟවා ම කාමරයෙන් පිටතට යාමට උත්සුක වුණෙමි. එකවරම අම්මා මගේ නම හඬ නඟා කියනු මට ඇසුණි. ඇගේ කටහඬේ තියුණු, දැඩි බවක් විය. මට කාමරයෙන් ඉවත් නොවන්නැයි වදනින් කීම වෙනුවට ඒ හඬේ තානය ප්‍රමාණවත් විය.

අමුත්තා ප්‍රශ්නාර්ථයකින් යුතුව මා දෙස බලා, නැවතත් අම්මා දෙස බලා එකවරම අසුනෙන් නැගිට්ටේය. තමන්ටද මෙතැනින් පිටව යාමට අවශ්‍ය බව පෙන්වූවත් ඔහු තව මඳක් තාවර විය. හදිසියේම ඔහුට යමක් සිහි වූ බවක් පෙනුණි. ඔහු තම සාක්කුවෙන් සිලිං පහක නෝට්ටුවක් ගෙන මා අත තැබුවේය.

“මේකෙන් ඔයාට තෑග්ගක් ගන්න” ඔහු කීවේ ය.

මා තරමක කම්පනයෙන් මුදල් නෝට්ටුව දෙස බලා සිටියෙමි. එය විශාල මුදලක් වීමත්, ඔහු වැන්නකුගෙන් මා එය ලැබීමත් මා පුදුමයට පත් කළේ ය. මේ ගැන අම්මාගේ ප්‍රතිචාරය දැනගැනීමට මම ඈ දෙස බැලුවෙමි.

“ඕක ආපහු දීපන්,” යැයි ඈ කී විට මා පුදුම වූයේ නැත. “ඔහේගේ උදව්වක් නැතිව මම මේ තරම් කල් කොල්ලාව උස් මහත් කළා. දැන් මුකුත් උදව් උවමනා නැහැ.”

මා වහා වහා මුදල් නෝට්ටුව ඔහු වෙත පෑවේ මේ අම්මා ව තවත් කේන්ති ගැන්විය යුතු වෙලාවක් නොවන බව ඉවෙන් මෙන් වටහාගෙනයි. ඔහු ගිය පසු මා ඈ සමඟ තනිවන මොහොත ගැන සිතද්දී මට දැනුණේ බියකි.

අමුත්තා මුදල ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට පටන් ගත්තත්, හදිසියේ කතාව නවතා මා වෙතින් මුදල් නෝට්ටුව ගත්තේය. ඔහු කෙරෙන් දිස් වූයේ අපහාස ලැබූ අයෙකුගේ පෙනුමක් සහ දුක්මුසු බවක් වූ බැවින් මට ඔහු ගැන අනුකම්පාවක් ඇතිවෙමින් තිබිණි. ඔහු තමන්ගේ කුඩා ෆෙල්ට් තොප්පිය හිස ලාගෙන වදනකුදු නොකියා යන්නට ගියේ ය. මා ඉන්පසු කිසි දවසක ඔහු ව දුටුවේ නැත.


පරිවර්තනය - හෙල්මලී ගුණතිලක

Image generated from Canva AI

සිසිල සඟරාව- මාර්තු 2024 කලාපය 

(සිසිල සඟරාව නිව් සවුත් වේල්ස් හි සිංහල සංස්කෘතික හමුවේ ලේඛක සංසදයේ ප්‍රකාශනයකි)

February 26, 2024

කරුණාවන්ත මරණය

දෙවියනි,
කරුණාකර
අධිවේගයේදී මියෙන මුවන් ව
උසැති මෘදු තෘණ පිරුණු
නැවත ප්‍රියයන් මුණ ගැසෙන
කිනම් හෝ දෙව්ලොවකට යවන්න

පියැසි පහන්හි
ගැටෙන සළබයන්ට
දහසකින් හිරු නැගෙන
උන්ට එකවර ගිලී යා හැකි තරම්
පැණි රසැති ගුලාවකට
යන්නට ඉඩ හරින්න

තෙල් හා මැලියම්හි
සිරවූ මීයන්ගේ
කුස් පුරවා
සදා උණුසුම්, වියළි ලෝම
ලබා දෙන්න

ජීවත් වීම නිසාම
මා මරා දමනු ලැබේනම්
ඒ මරණය
මිනිසාට වැඩියෙන්
කරුණාවන්ත කරන්න

පරිවර්තනය හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem 'Kinder than Man' by Athea Davis
Digital painting\




February 21, 2024

සිහි නොවන දිනයක් නැත


කලබල වීදියක
දස අත දුවන සෙනඟ'තර
නාඳුනන මුහුණක
ඒ අඩ දෑස් සිනහව ම

ඔබ සිහි නොවන දිනයක් නැත


හිස රැඳි ඔටුනු බර
දැනෙන වෙහෙසී හවසක
රිය ගාලේ ඉරි තැල්මක
ඔබ දුන් දම් පැහැ මල ම

ඔබ සිහි නොවන දිනයක් නැත


නොසෙල්වෙන රිය පෙළ මැද
සිරවුණු අනෝරාවක
"පාලු අඳුරු නිල් අහසේ"
තාල සූරයි හදවත

ඔබ සිහි නොවන දිනයක් නැත

~හෙල්මලී~  

Digital painting



February 20, 2024

අරුත

සාමාන්‍යයෙන් ඩැෆඩිල් මල් වලත්, විසිතුරු ඉර බැස යාම් වලත්, විශේෂ කිසිත් සිදු නොවූ සුන්දර දිනවලත් අරුත වැටහෙන්නට නම් ජීවිතය විසින් ඔබව තරමක් දුරට තලා පෙළා දැමිය යුතු ය.

පරිවර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක
Translation of a quote by Alain de Botton

Digital painting

February 12, 2024

සදාකාලික දරුවෝ

සමහර කවි තියෙනවා පරිවර්තනය කළොත් ඒවායේ සුන්දර බව ගිලිහෙන්න ඉඩ තියෙන ඒවා. එහෙම කවි කියවලා රස විඳලා මම ආපහු හැරිලා එනවා. ඒත් මේ කවිය පරිවර්තනය නොකළත් බෙදාගන්න හිතුණේ හිතට ළඟ බව නිසායි. 

මේ කවියෙන් කියවෙන දේ ලෝකයේ හැමතැනම දෙමව්පියන්ට පොදු සංසිද්ධියක් මං හිතන්නේ. අපේ ළමයි කොයිතරම් ලොකු වුණත් එයාලා හැමදාම අපේ හිත් ඇතුලේ 'ළමයි'ම තමයි. මැදිවියේ ඉන්න අපි ගැනත් අපේ දෙමව්පියෝ  "කෑවාද -වෙලාවට බෙහෙත් බිව්වාද?" වගේ දේවල් ගැන ලතැවෙන්නේ මේ නිසාම තමයි ඉතින්.

මේ එක්කම මම කොහේ හරි දැක්ක තවත් සටහනක් මතක් වුණා. මේ කතාවට සම්බන්ධ නැහැ, නැත්තෙත් නැහැ. 

"Our children will never know how often they have given us reasons to live"


Sentimental Moment or Why Did the Baguette Cross the Road? by Robert Hershon

Don’t fill up on bread
I say absent-mindedly
The servings here are huge

My son, whose hair may be
receding a bit, says
Did you really just
say that to me?

What he doesn’t know
is that when we’re walking
together, when we get
to the curb
I sometimes start to reach
for his hand


Digital painting

February 11, 2024

කවියෙකු සමාව ඉල්ලයි



මා නොලියූ කවි ගැන
සමාව දෙනු මැන මට

උත්ප්‍රාසයෙන් අවුරා දැමූ
කේන්තියෙන් පාගා දැමූ
ආත්ම ආරක්ෂාවට පිළිකෙව් කළ
බිය නිසා අත්හැර දැමූ
බොහොමයක් කවි ඇත

නොතේරුම්කමින්, බියෙන් අන්ධව
නොතැකුවෙමි ඒවා මම
ඒ නොලියූ කවි
දස අත මහා ඝෝෂා කර
දිවා රෑ මා සොයා ආ නමුත්
පළවා හැරියෙමි ඒ හැම

ඒවාට සැරසෙන්නට හැකිව තිබුණු වර්ණ
පළඳින්න ඉඩ නොදුන්නාට
මට සමාවෙන්න
ඒවා අඳුරේ හෙලීම ගැන
මට සමාවෙන්න
නොලියූ පද පේළි වෙතින් මිදෙන්නට
ඒ කවි එඩිතර වූයේ නැත

මගේ නිහඬ බව තුළ
මා නිෂ්ක්‍රියව ගත කළ හැම පැයකදීම
නොසලකා හරිනු ලැබ
කවියක් මියගොස් ඇත

පරිවර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක

Translation of the poem ‘The poet asks forgiveness’ by Fay Zwicky

ඕස්ට්‍රේලියානු ජාතික කිවිඳියක් වූ Fay Zwicky, ලේඛිකාවක් සහ කථිකාචාර්යවරියක්ද වූවාය. යුරෝපයේ යුදෙව් පවුලකින් පැවත ආ ඇය ඒ පසුබිම ඇසුරෙන් නිර්මාණ රැසක් බිහි කර ඇත

ලන්ඩන්කවි 2024 පෙබරවාරි කලාපය

Digital Painting


February 04, 2024

මීයා


තම නිවසේ වෙසෙන ගැහැනුන් රාත්‍රී දෙකක් තිස්සේ නොකඩවා එක ලෙසම කටයුතු කිරීම ගැන ගනේසන් ට දැනුණේ කේන්තියකි. එදිනත් රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු කිසිම කෑම කැබැල්ලක් ඉතුරු නොවන සේ ඔවුන් මුළුතැන්ගෙය පිරිසිදු කර නින්දට ගොස් තිබිණි.

මොවුන් ට මේ ගැන අවබෝධයක් නොමැති වීමට ඉඩ නැත. තම සොයුරියට වයස පනහට වැඩි ය. බිරිඳ ට හතළිහකට ආසන්න ය. දියණියට ළඟදීම දහතුන් විය එළඹෙනු ඇත. එහෙත් කුස්සියේ එකම තෝසේ කැබැල්ලක්, අප්පලමක් හෝ පොල් ඉරුවක් දක්නට නොවිණි.

ඉතින් මීයාට උගුල් අටවන්නේ කුමකින් ද?

“උඹලා බම්බු ගහගනිල්ලා!” තමන්ටම මුමුණා ගත ගනේසන්, නිදන්නට ගියේය. 

රෙදි වනන්නට යොදාගැනෙන උණ බම්බුව යන්තමින් සෙලවෙනු ඔහුට ඇසුණේ ඔහු නින්දට ගොස් පැය බාගයක්වත් ගතවන්නට පෙර ය.  මීයා එහි යට අත ඔස්සේ ඇවිදිමින් සිටියේය. තවත් විනාඩි දෙකක් යද්දී උණ බම්බුව තවත් සෙලවෙනු ඇසුනි.  ඒ වෙද්දි මීයා එහි මතුපිටට නැග තිබුණි.  ඉනික්බිති ඇසුණේ තඹ පලංගනාවක් බිත්තියේ ගැටෙන හඬකි. මීයා සොල්දරයට නැග තිබුණි.  සර සර හඬින් කියවුණේ ඌ  පරණ පත්තර ගොඩක් මතින් ඇවිද යන බවයි. 

“දඩස්!”

මීයා සොල්දරයේ සිට ලී අල්මාරිය මතට පනිද්දී ඒ මත ඇති පැරණි ටින් බෙලෙක්ක පෙරලී යන හඬක් ඇසේ. ඉන්පසු එතැනින් ඌ ඇණයකින් බිත්තියේ එල්ලා ඇති කුඩා රාක්කය මතට පනී. ඉනික්බිති පැතිරෙන්නේ මද නිහැඬියාවකි. එහෙත් ඒ සන්සුන් බව බිඳිමින් කුමක් හෝ මහා හඬින් පෙරළෙනු ඇසේ. ගනේසන් සහ බිරිඳ අවදි වී, විදුලි බුබුල දල්වා වටපිට බලද්දී දුටුවේ මීයා විසින් තෙල් බඳුනේ පියන පෙරළා ඇති බවයි. 

ගනේසන් දත් මිටි කමින් සිය බිරිඳට රවාගෙන සිටිද්දී ඈ නිදිමතින්ම තෙල් බඳුන කූඩයකින් වසමින් සිටියාය. 

“මම හැමදාම ඔහෙට කියනවා මොනවා හරි කෑම ඉතුරු කරන්න කියලා මී උගුලට තියන්න. එහෙම කියලා තියෙද්දීත් ඔහේ කිසිම දෙයක් ඉතුරු නොකර කුස්සිය අස් කරලා දානවා!”

“මොනවා තියන්නද? මීයාට කියලා රසම් හැන්දක් තියන්නද මට කියන්නේ?එහෙම නැත්තම් උප්පුමා ගුලියක් කොක්කක අමුනන්නද?”

මෙය අසා ගනේසන් මහත් සේ කෝපයට පත් වූයේය. “මට ඔහොම කතාකරන්නේ උඹ කවුරු කියලා ද හිතාගෙන ද?” ඔහු ගුගුලේ ය. 

“මම කවුරුවත් කියලා හිතාගෙන නැහැ. මේ ගෙදර තෝසේ හරි වඩේ හරි හදනවානම් මීයාට කියලා මොනවා හරි ඉතුරු කරන්න තිබුණා. අපි ඉතින් දවස ගානේ තෝසේයි වඩේයි නේ කන්නේ, නැද්ද හොඳයි?”

“හරි එහෙනම් හැමදාම මීයා ආවදෙන්, ඇවිත් හැම දේම හලලා නාස්ති කළදෙන්!”

මීට ගනේසන් ගේ බිරිඳ පිළිතුරු දුන්නේ නැත.ඒ වෙනුවට ඈ එළවලු කූඩයේ පතුලේ තිබී වියලුණු ළූනු ගෙඩියක් ගෙන එය ඔහු වෙත පෑවාය. “කැමති නම් මේක පාවිච්චි කරලා බලන්න.”

“මේ වගේ ළූනු ගෙඩියක් කන්න මීයෝ ආවේ කොයි ලෝකේ ද?” ඔහු එය ඇය වෙත දමා ගැසූ විට ඇයට යම් වේදනාවක් දැනෙන්නට ඇත. නමුත් ඈ කිසිත් නොකියා නැවතත් ඇඳට ගියාය. 

ගනේසන්ට නැවත නින්දට යා නොහැකි විය. පුද්ගලයන් දස දෙනෙකුට එකවර කෑමට හෝ නින්දට පවා ඉඩකඩ මදි වූ ඒ කුඩා ඉඩකඩ තුළ හැම රාත්‍රියකම මීයන් හතර පස් දෙනෙක් මහත් නිදහසින් කෙළි සෙල්ලම් කළහ. උන් රෙදි පෙරෙදි හපා විනාශ කර, හට්ටි මුට්ටි පෙරළා, තක්කාලි ගෙඩි කා දමා ඉවුම් පිහුම් සඳහා වූ තෙල් බීවෝය. මීට අමතරව උන් නොවරදවාම දෙවියන් වෙනුවෙන් දැල්වූ පහනේ පහන් තිරය පවා ඇදගෙන යන්නට අමතක කළේ නැත. 

ගනේසන් කමිසයක් පැළඳගෙන ශත විසිපහක් සාක්කුවෙහි දමා ගත්තේය. නිවසින් පිටත් වූ ඔහු තමන්ගේ පසුපසින් ඉදිරිපස දොර අගුලු දැමුවේය. 

මේ වෙද්දී මඟ දෙපස ආපන ශාලා වසා දමා තිබිණි. විවරව තිබුණේ තේ කඩ සහ බුලත් විට විකිණූ පෙට්ටි කඩ පමණි. එක වඩයක් සොයාගනු හැකි නම්, අඩුම තරමේ වඩයකින් අඩක් වත්..ඒත් කොතැනක වත් වඩයක් ඉතිරි වී තිබුණේ නැත. පාන්, විස්කෝතු, කෙසෙල් වැනි දේවල් ආපන ශාලා වල ඉතිරි වී තිබුණත් මේ හැම එකක්ම මීට පෙර මීයා වෙනුවෙන් අත්හදා බලා අසාර්ථක වී තිබිණි. මීයා ප්‍රිය කළේ ගැඹුරු තෙලේ දින ලද වඩේ, පකෝඩා හෝ පපඩම් වැනි දේ පමණි. එහෙත් තෙල් වල මිළත් පරිප්පුවල මිළත් බලද්දී මේවා නිවසේදී පිළියෙළ කළ හැක්කේ කවරෙකුට ද? ඔවුන්ගේ නිවසේ හාල් කොටා සකසන උප්පුමා, රුලං උප්පුමා හෝ පොංගල් මාරුවෙන් මාරුවට පිසිනු ලබන්නේ වෙන කෑම වර්ග සඳහා අවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය නිවසේ නොතිබුණු නිසා යි. ‘උප්පුමා’ සහ ‘පොංගල්’ යන වචන පවා ගනේසන් ට ඒ වෙද්දී පිළිකුල් ව තිබුණු අතර මීයාටද එසේ වන්නට ඇතැයි ඔහු අනුමාන කළේ ය. 

“මීයාගේත් වෙලාව තමයි, අද උදේම ඌ අසුබ නිමිත්තක් දකින්න ඇත්තේ’ සිතූ ගනේසන් ආපසු හැරී නිවස බලා පිටත් වුණේය. 

නගරයේ චතුරශ්‍රය දෙසින් මහජන රැස්වීමක හඬක් ඈතින් ඇසුණි. එහි සෙනඟ තිහ හතළිහකට වඩා රැස්ව නොසිටියත් කවුදෝ තම අත පය විසිකරමින් කතාවක් පවත්වමින් සිටියේය. ටික වෙලාවක් මීට සවන් දෙන්නට සිතූ ගනේසන් රැස් ව සිටි සෙනඟ ට එකතු වූවේය. 

සභාව අමතන්නා නික්සන් ට තදින් දොස් පවරමින් සිටියේය. ඉනික්බිති ඔහු චීනයටත්, බ්‍රිතාන්‍යටත් රුසියාවටත්, පකිස්තානයටත් වග පල කියා ඉන්දිරා ගාන්ධිටත් තමිල්නාඩුවේ පාලකයන්ටත් සිය අවසාන නිවේදනය නිකුත් කළේය. මේ තර්ජන වලින් සීයෙන් එකක් වත් ප්‍රදේශයේ මී සමාජ පන්තියට අසන්නට ලැබෙන්නේ නම් උන් බෙන්ගාල බොක්කේ පිළිසරණ සොයා යනු නොඅනුමානය. මීයන්ට දෙමල භාෂාව නොවැටහුණේ කිමද?

නමුත් මෙහි මේ කථිකයාට අමතරව තවත් දෙයක් ගනේසන් ගේ අවධානය පැහැර ගත්තේය. රැස්ව සිටි පිරිසෙන් මඳක් ඔබ්බෙහි වූ අත් කරත්තයක් වටා කීප දෙනෙකු වටවී සිටිනු ඔහුට පෙනුණි. මේ කරත්තයේ ලිපක් තිබුණු අතර ඒ මත බුබුළු දමමින් තිබුණු තෙල් තාච්චියෙන් බානු ලබන කෑම වර්ග තත්පර කිහිපයක් ඇතුළත අලෙවි වෙමින් තිබුණි. ගනේසන් අත් කරත්තය වෙත කිට්ටු වී එය අසලින් සිට ගත්තේය. පාන් පිටි දවටන ලද මිරිස් කරල් විස්සක් පමණ තෙලේ බැදෙමින් තිබෙනු පෙනුණේ සයුරේ පාවෙන සබ්මැරීන මෙනි. අසල සිටි මිනිසෙක් “වඩේ හදපන්කෝ අයියා, වඩේ!” කීවත් ඊළඟ වතාවේත් තෙල් තාච්චියට දමනු ලැබුවේ මිරිස් කරල් ම පමණි. “වඩේ හදපන්කෝ අයියා!” ගනේසන් ද කීය. මිරිස් බජ්ජි සඳහා ඉහළ ඉල්ලුමක් ඇති බව පෙනුණි. මෝටර් රථයකින් බට පුද්ගලයෙක් “බජ්ජි අටක් ඔතලා තියනවා,” කියා අඳුරු ඉසව්වකට ගියේ මුත්‍රා කිරීමටයි.

“මේ වතාවේ වඩේ හදපන් අයියා, හරිද?” ගනේසන් නැවතත් කීවේය. මිරිස් කරල් තෙලෙන් පිටට ගත් සැණින් ඒවා දෙකක්, හතරක් හෝ දහයක් ලෙස වහා වහා පාර්සල් කෙරුණි. 

“සර් වඩේ ඉල්ලුවද? කීයක් ඕන ද?”

එක වඩයක් පමණක් ඉලීමට ගනේසන් ට මැළිකමක් දැනුණි. “දෙකක් ඇති” ඔහු කීවේය. 

“එහෙනම් ඊළඟ වටේට වඩේ බදින්නම්” කී වෙළෙන්දා යලිත් වතාවක් තෙලට දැම්මේ මිරිස් කරල්ම ය. වරුවක් තිස්සේ වඩේ ඉල්ලමින් සිටි අනෙත් පුද්ගලයා උස් හඬින් තම විරෝධතාවය පළ කරන්නට විය.

“මේක බැදිලා ඉවර වෙන්න ලඟයි සාර්.. තව විනාඩියයි! අර බලන්න අර මහත්තයාත් බලාගෙන ඉන්නේ වඩේ දෙනකම්.”

ගනේසන් ට අපහසුතාවයක් දැනුණි. කෑම විකුණන අත් කරත්තය වටා සෑහෙන්න තරමක පිරිසක් රැස් වී සිටියහ. ඒ හැම කෙනෙක්ම තමන්ගේ ඇනවුම ලැබෙනතුරු කෑමට සුදානම් ව බලා සිටියහ. තමන් ද තමා ඇනවුම් කළ වඩේ ආහාරයට ගැනීමට නොඉවසිල්ලෙන් සිටින බවක් ඔවුන් සිතනවා ඇත. ඒ ඇනවුම මී උගුලකට බව ඔවුන් දන්නවා නම්! ඔහුට මහත් කනස්සල්ලක් දැනුණි. 

බැදී අවසන් වූ පසු ඔහුට ඔහුගේ ඇනවුම මුලින්ම ලැබුණි. ඒවා ‘මාලයි මරසු’ නම් සවස පුවත්පතේ පිටුවකින් ඔතා තිබිණි. ඉන් කාන්දු වූ උණුසුම් තෙල් පත්තර පිටුව පෙඟී ඔහුගේ අත්ලේ ගෑවුණි. මේ වඩේ දෙකෙන් විහිදුණේ ප්‍රනීත සුවඳකි.

ගනේසන් තම නිවාස බලා නික්මුණි. වඩේ පාර්සලයේ උණුසුම දරාගනු නොහැකිව ඔහු එය අත්ලෙන් අත්ලට මාරු කරමින් ඇවිද ගියේය. මින් ඔහුගේ දෙ අත්ලේත් පත්තර පිටුවේත් බෙහෙවින්ම තෙල් තැවරිණි. 

මේ වඩේ මීයෙකු වෙනුවෙන් සැකසුණු බවක් ඒ වෙළෙන්දා දැන සිටියා නම්! මේවා තම නිවසේදී පිසිනු ලැබී නම් ගනේසන් ට මේ වරදකාරී හැඟීම නොදැනෙනු ඇත. එහෙත් දැන් ඔහුට දැනුනේ මහත් අපහසුතාවයකි.

තම කමිසයේ තෙල් පල්ලම් නොගෑවී එහි සාක්කුවෙන් නිවසේ යතුර පිටතට ගැනීම කළ නොහැක්කක් විය. ඔහු වඩේ පාර්සලය බිමින් තබා තම තෙල් තැවරුණු දෑත දෙපයේත් විලුඹේත් පිසදා ගත්තේය. නිවස තුළ ට ගිය පසු ඔහු එක් වඩයක් මී උගුලේ කොක්කෙහි ඇමිණූ අතර දෙවැන්න කා දැමුවේය. 

වයස පනහට වැඩි පුද්ගලයෙක් රාත්‍රී දහයට පමණ වඩයක් කෑ විට එහි යම් අයහපත් ප්‍රතිපලයක් 

ඇති වනු නියත ය. මේ තමන්ට ලැබෙන්නේ එක්තරා ආකාරයක දඬුවමක් බව කල්පනා කළ ගනේසන් ඒ මේ අත පෙරළෙමින් වැතිර හිඳ අන්තිමේදී නින්දට වැටුණේය. 

උදෑසන වෙද්දී ගනේසන්ගේ උදරය මහත් සේ පීඩා දෙමින් තිබිණි. එමෙන්ම රාත්‍රියේදී මීයා මී උගුලට හසු වී මහත් කලබලයක් කරමින් පසු වූ බව ඔහු දැනගත්තේ බිරිඳ කියූ විටයි. 

දැන් ඉතින් මීයා ව කොතැනකට හෝ ගොස් අත ඇරිය යුතු ය. ඔහු මී උගුල අතින් ගෙන නිවසින් පිටත් විය. මීයා උගුලේ වූ කුඩා සිදුරකින් තම හොම්බ පිටතට දැම්මේ ය. ඒ හොම්බේ තරමින් නම් ඌ විශාල මීයෙක්ද, කුඩා එකෙක් ද යන වග අනුමාන කිරීම දුෂ්කර විය. නමුත් ඌ ට පිටි බෙලෙක්කයක් පෙරළන්නත්, තෙල් බඳුනේ පියන ගලවන්නත්, කිලිටි රෙදිත් එළවලුත් කා දමන්නත් හැකි නම් උගේ ප්‍රමාණය දැනගැනීමෙන් ඇති ප්‍රයෝජනය කුමක් ද?

මෙවර නම් මීයා ව කාණුවට අත් නොහරින්නට කල්පනා කළ ගනේසන්, මී උගුලත් ගෙන චතුරශ්‍රය වෙත ගියේ ය. මේ මීයාට නම් ඔවුන්ගේ නිවස නැවත සොයාගැනීමට අඩුම තරමේ සතියක්වත් ගතවනු ඇත. ඒ අඩුපාඩුව ලොකු ගැටළුවක් නොවන්නේ තම නිවසට පැමිණීමට තවත් ඕනෑතරම් මීයන් සිටි බැවිනි. 

තමන් පසුපස එන කොලු කුරුට්ටන් මඳක් ඉවත්වන්නේ නම් මැනවි යැයි ගනේසන් ට සිතුණි. නමුත් ඔවුන් බලා සිටියේ තමන් මී උගුල විවර කරන තුරුයි. ඔහු එය බිම තබා එහි දොර විවර කළේ ය. එළියට දිව ආ මීයා මධ්‍යම තරමේ එකෙක් විය. ඌට ඉඩකඩ සහිත එළිමහන නුහුරු බැවින් කලබලයට පත් ව ඒ මේ අත දුවන්නට විය. අසල වූ කොල්ලෙක් ඌ වෙත ගලක් ගැසී ය. 

“එපා, කොල්ලෝ එපා!” ගනේසන් කෑ ගැසීය. 

එවෙලේම කොහේදෝ සිට පියඹා ආ කපුටෙක් මීයාට එක වරක් කොටා නැවතත් පියාඹා ගියේ ය. උඩුකුරුව වැටී ගැහෙමින් උන් මීයා ටික වෙලාවකින් නැවත නැගිට කොර ගසමින් වඩාත් වේගයෙන් දුවන්නට විය. කපුටා වටයක් පියාසර කර වේගයෙන් පහතට පැමිණෙන්නට විය. මීයාට සැඟවෙන්නට තැනක් තිබුණේ නැත. කපුටා ඌ ව එක්වරම ඩැහැගෙන ඈතට පියාඹා ගියේය. ගනේසන්ට වේදනාවක් දැනුණි. 

එහෙත් ඔහුට වඩාත්ම දුකක් දැනුණේ වෙනත් කරුණක් නිසා යි. නැවත නිවස බලා යාමට පෙර ඔහු මී උගුල තුළ බැලුවේ ය. ඔහු පෙර දිනයේදී එහි රැඳවූ වඩය එලෙසින්ම ඒ තුළ විය. 

පරිවර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක 

Translation of the short story ‘The Rat’ by Ashokamitran translated from tamil to English by Vasantha Surya

From the book ‘Short fiction from South India’ (2008)-  Oxford University Press

Image generated from Canva AI

සිසිල සඟරාව- පෙබරවාරි 2024 කලාපය 

(සිසිල සඟරාව නිව් සවුත් වේල්ස් හි සිංහල සංස්කෘතික හමුවේ ලේඛක සංසදයේ ප්‍රකාශනයකි)