නෝනා පෝසත් ද?

“නෝනා කඩදාසි තියෙනවද?” 

ගෙදර ඉස්සරහ දොර ළඟ කුඩා දරු දෙදෙනෙක් මුවා වෙලා උන්නා. මට පෙනුණු හැටියට නම් එයාලා ඇඳගෙන හිටියේ තමන්ගේ තරමට වඩා සෑහෙන්න ලොකු කබා දෙකක්.. 

ඒ මම කාර්යබහුල වෙලාවක්. මට උවමනා වුණේ මෙයාලාගේ ප්‍රශ්නෙට ‘නැහැ’ කියලා උත්තර දෙන්න. ඒත් අහම්බෙන් වගේ මම මේ දෙන්නාගේ කකුල් දිහා බැලුවා. එයාලා දාගෙන හිටියේ බොහොම තුනී පටි සපත්තු. එළියේ වැටුණු හිම වැස්සෙන් ඒවා තෙතබත් වෙලා තිබුණා. 

“ගෙට එන්න, මම රස්නෙට කොකෝවා කෝප්ප දෙකක් හදලා දෙන්නම්.”

එයාලා ඇතුලට ආවේ නිහඬවමයි. ගිනි උදුන ළඟ අර තුනී සපත්තු කුට්ටම් දෙක ගලවලා තියද්දි එතැන තෙත පැල්ලමක් ඇඳුනා. 

එළියේ සීතල මැකෙන්නත් එක්ක මම එයාලට ජෑම් ගෑව ටෝස්ට් කළ පානුත්, රස්නෙට බොන්න කොකෝවාත් දුන්නා. ඉන්පස්සේ මම ආපිට කුස්සියට ගියේ ගෙදර වියහියදම් සටහන් කරන වැඩේ ඉවර කරන්න.

ටික වෙලාවකින් සාලය පැත්තේ පැතිරුණු නිහඬ බව නිසා මම ආයෙත් එබිකම් කරලා බැලුවා. 

දැරිය හිටියේ හිස් කෝප්පය අතේ තියාගෙන ඒ දිහා බලාගෙන. 

“නෝනා ඔයා පෝසත් ද?” පිරිමි දරුවා මගෙන් ඇහුවේ හැඟීමක් නැති කටහඬකින්.

“පෝසත්? දෙයියනේ නැහැ!” එහෙම කියලා වටපිට බලද්දී මට පෙනුණේ සාලේ පුටුවලට දාලා තිබුණු පරණ, පාට මැකුණු පුටු කවර. 

දැරිය බොහොම පරෙස්සමෙන් කෝප්පය පීරිසිය උඩින් තිබ්බා

“ඒත් ඔයාගේ කෝප්පයි පීරිසියි එකට ගැලපෙනවානේ.”

ඇගේ කටහඬේ තිබුණේ කෑමෙන් නිවන්න බැරි කුසගින්නක ලකුණු. 

ඒ දෙන්නා ටික වෙලාවකින් යන්න ගියේ සීතල හුළඟට මුවා වෙන්න තමන්ගේ කඩදාසි මිටි ඉහළට අල්ලාගෙන. එයාලා මට ස්තූතියි කිව්වේ නැහැ, එහෙම කියන්න උවමනා උනෙත් නැහැ. එයාලා ඊට වැඩිය වටිනා දෙයක් ඉතුරු කරලා ගිහින් තිබුණා. 

ඒ තනි නිල් පාට පීරිසි කෝප්ප කුට්ටම්- බාල වර්ගයක ඒවා. ඒත් ඇත්තටම ඒ කෝප්ප පීරිසි වලට ගැලපුණා. මම ආපිට ඇවිත් ලිප උඩ පැහෙමින් තිබුණු අල සාස්පාන හැඳි ගෑවා. රෑ කෑමට අලත් මස් හොදි ත්, අපේ ඉහට උඩින් වහලක්, ස්ථිර රස්සාවක් කරන සැමියෙක් - ඇත්තටම ඒ හැමදේම ත් ගැලපුණා. 

උදුන ළඟ තිබුණු පුටු ඉවත් කරලා මම සාලය අස් කළා. යන්න ගිය දරුවන් දෙන්නාගේ තුනී සපත්තු වලින් ඉතුරුවුණු තෙත පැල්ලම තාමත් උදුන ළඟ බිම. ඒ පැල්ලම මම එහෙමම තියෙන්න ඉඩ ඇරියේ මගේ පෝසත්කම ගැන අමතක වේවි කියලා බයට. 

Translation of the story ‘Lady are you Rich?’ by Marion Doolan 

පරිවර්තනය- හෙල්මලී ගුණතිලක 

AI generated image